ผมเคยลงทุนในกองทุนรวม แต่ปันผลออกมานิดเดียว แต่ถ้านำไปรวมในส่วนที่ได้คืนภาษี ก็พอรับได้ แต่ไม่ค่อยเข้าใจที่คุณว่า ต้องรอเวลาออกดอกออกผลครับ

ลงทุนในหุ้นปันผลสูงครับ
ตัวที่ 10% ++

มี Epco CSL SPACK
ปันอยู่ในเรต 10% ฝากเป็นเงินประจำไว้ใช้หลังเกษียณ
ฝากเดือนละ หมื่นได้ ดอกปีละ 12000
พอครบ 5 ปี เงินต้นจะเพิ่มมา 50% เอาดอกมา ซื้อหุ้นที่มี growth
ถ้าตกจะได้ไม่เซร็งมาก ซื้อไปเรื่อยๆครับ ไม่ขาดทุนแน่นอน

ฝาก blog ผมด้วย ^^'
//make-money-and-ideas.blogspot.com/

ตอนผมอายุ 27ปี ผมไม่มีเงินเลย มีแต่ความต้องการร่ำรวยอย่างเดียว และไม่เคยแม้แต่วินาทีเดียวว่าผมจะไม่รวย ผมไม่มีมรดก เป็นลูกคนที 6 ในบรรดาพี่น้อง 12 คน ตั้งแต่จำความได้ พ่อผม ให้เงินผมรวมแล้วทั้งชีวิตไม่เกิน 1000 บาท เคยถามพ่อตอบว่า เห็นหมาหรือเปล่า มันมีหน้าที่ทำลูก แต่มันไม่ต้องเลี้ยงลูก ผมเลยมองเห็นสัจจะธรรมชีวิตของผมเลยว่า ทุกอย่างต้องช่วยตัวเอง ตอนเด็กผม รู้ว่า การเรียนสามารถเปลี่ยนอนาคตได้ เรียนหนังสือ ทางโรงเรียนให้ผู้ปกครองมอบตัว ผมไม่มีผู้ปกครองไป โกหาทางโรงเรียนว่า พ่อแม่ไม่ว่าง ติดธุระ แต่จะมาติดต่อวันหลัง โชคดีที่คะแนนสอบเข้าผมเป็นที่สองของนักเรียนทั้งหมด เพราะว่า สอบติดรร.เตรียมอุดม แต่สละสิทธิ์ มาเรียนโรงเรียนนี้แทน มันใกล้บ้าน ไม่ต้องเสียค่ารถเมล์ ผมไม่เคยกวดวิชาอ่านหนังสือเอง แต่แม่ผมให้ผมรีบปิดไม่ต้องอ่านหนังสือ เพราะว่า ต้องการประหยัดค่าไฟ ผมต้องอ่านหนังสือที่ข้างถนนใช้ไฟจากข้าง เรียนหนังสือ ผมไม่มีหมวกลูกเสือ โดนครูตีทุกวันศุกร์เพราะว่า ไม่ได้ใส่หมวกลูกเสือ จนแทบบอกว่า ให้ครูตีทีเดียวทั้งปีเลย เพราะอย่างไรก็ไม่หมวกใส่ แต่ผมไม่ได้บอกครู ครูตีได้ก็ตีไป ครูไม่ได้ผิดอะไรผมไม่โกรธ เรียนหนังสือในมหาวิทยาลัยผมกินข้าวไข่เจียวหมูสับประมาณสองปี เพราะว่า มันประหยัดดี ขอทุนมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ เพราะว่าเขาบอกว่ามีคนจนกว่าผมมากกว่า เรียนแทบตก เพราะว่า ความกังวลเรื่องการกินอยู่ โชคดีได้อยู่หอพักในมหาวิทยาลัย ทำให้ทุ่นค่าใช้จ่าย พี่บอกจะส่งเงินมาช่วย ส่งมาสองเดือนก็ไม่ได้ส่ง อดข้าวรอธนาณัติ สองวันเต็ม ไม่ได้บอกใคร ตอนหลังถามได้ความว่า ให้เงินผมก็สูญเปล่า เอาเงินไปทำบุญกับหลวงพ่อแล้วชีวิตเขาเจริญมากกว่า ผมฟังแล้วพลอยได้สัจจะธรรมไปด้วย เปลี่ยนแผนเป็นกินข้าววันละมื้อสองมื้อ เพื่อให้สามารถเรียนจบมหาวิทยาลัย ทุลักทุเลเรียนจนจบได้ ตามกำหนด ตอนนั้นคิดเสียว่า เราอยู่ในคุก มีข้าวกินแบบนี้ก็ดีกว่านักโทษแล้ว จะเอาอะไรมาก ทำให้อยู่ได้ เก็บเป็นเรื่องส่วนตัวไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เพราะกลัวเพื่อนรู้จะรังเกียจ ทำใจแล้วว่า อาจจะเรียนไม่จบ แต่คิดว่า ถ้าเรียนไม่จบก็ช่างมัน เหมือนชาวบ้านบางระจัน สู้ไม่ได้เพราะว่า ขาดปืนใหญ่ แต่ก็ยอมตายเพื่อแผ่นดิน สู้จนคนสุดท้าย เรียนไม่จบ อย่างน้อยก็ได้เห็นชีวิตในมหาวิทยาลัย
เป้าหมายผมคือมีเงินสด 100 ล้านบาท ตอนอายุ 50 ปีสุดท้ายตอนอายุ 50 ปี ผมก็มีเงินสด 100 ล้านบาท จนได้ แบ่งให้ลูกมันไป สิบล้าน เมื่อสองปีก่อน ภายในสองปี มันทำเงินได้เป็น สามสิบล้าน
ยาวไปหน่อย ประเด็นที่ต้องการให้ จขกท ทราบคือ ต้องมีความหวัง ต้องมีเป้าหมาย อย่ายอมแพ้ อย่าถอดใจ ถ้าท้อเมื่อไหร่ ให้คิด่า ความล้มเหลวไม่อาจจะแผ้วพานข้าได้ ถ้าหากความตั้งใจมั่นที่จะสำเร็จของข้าเข้มแข็งพอ จะทำอะไร ให้มีเงิน มีกิจการ เรื่องแบบนี้ไม่มีสูตรตายตัว ต้องพร้อมรับมือได้ทุกสถานการณ์ ต้องมีความอดทนไม่มีขอบเขตจำกัด เห็นโอกาสต้องสามารถฉกฉวย ไม่เห็นโอกาส หรือเพลี่ยงพล้ำ ต้องทนได้ทุกเรื่อง ไม่โวยวาย
ขอโทษที่ยาวไปหน่อย ถ้าหากมีโอกาส อาจจะมาเล่าประสบการณ์ให้ฟังต่อ ประเด็นอีกอย่างหนึ่ง คือ ผมไม่รู้ว่า เรื่องของผมเป็นเรื่องที่คนทั่วไปลงความเห็นว่า เป็นไปไม่ได้ เพียงแต่ผมโง่พอที่จะไม่รู้เรื่องแบบนี้ เลยทำให้ผมรอดมาได้ จนทุกวันนี้