วันนี้ แม่มันทำอะไรลงไปแบบไม่น่าให้อภัย เป็นวันเสาร์พิเศษของเราแม่ลูก เพราะเราเกิดวันเสาร์ด้วยกัน วันเสาร์จะเป็นวันที่เราอยู่ด้วยกัน ถ้าไม่เล่นกันที่บ้าน ก็จะพากันไปเที่ยวห้องสมุดบ้าง ไปกินอะไรกันสองคนบ้าง หรืออย่างน้อยก็ออกไปเดินเล่นกัน เรียกได้ว่าเป็นวันของเราซึ่งกะบูนจะตั้งตารอมาตลอดสัปดาห์เพราะช่วงหลังแม่ทำงานทำให้วันธรรมดาจะเจอกันแค่ช่วงเช้าและเย็น
วันนี้เริ่มต้นวันกันดีๆ ยายไม่อยู่บ้านไปทำงานที่รร. (ไฟแรงซะไม่มี เกษียนแล้วยังไม่มอด) แม่มันก็ให้ลูกสบายๆช่วงเช้าก็ให้กินข้าวดูการ์ตูนสักเรื่อง แล้วพาไปเล่นในสวนหลังบ้าน เหมือนจะเป็นวันสบายๆ แม่มันอยากให้ลูกร้องเพลงแล้วถ่ายคลิปไว้ เพราะไม่ค่อยได้ถ่ายกันนานแล้ว แต่กะบูนร้องแบบไม่ค่อยเต็มเพราะร้องไม่จบเพลง ไม่ว่าจะหว่านล้อมยังไง ทำให้แม่มันไม่ค่อยพอใจเพราะกะบูนเป็นคนไม่ค่อยพยายามอดทนทำอะไรให้สำเร็จ ก็เลยเลิกเล่นกันเข้ามาปรับอารมณ์กันใม่ในบ้าน ให้กะบูนทำอะไรง่ายๆกินกันพวกชงไมโลเทคอร์นเฟลค กินเป็นอาหารกลางวันเสร็จแล้ว แม่มันก็นวดน้ำมันมะกอกให้เตรียมสระผม แล้วก็ลองชวนกะบูนร้องเพลงอีกครั้งโดยเปิดร้องกันในบ้านก่อนจนคิดว่าเธอร้องได้แล้วก็ชวนไปถ่ายคลิปนอกบ้าน(ในบ้านแสงมืด) แต่กะบูนไม่ยอมไปบอกว่ากลัวร้องไม่ได้ แม่มันพยายามชวนไปบอกว่ากะบูนทำได้แล้วให้มั่นใจหน่อย แต่กะบูนก็ไม่ยอม ร้องงอแง จนแม่มันเบื่อสุดๆ ต่อว่าไป และพาอาบน้ำ ยอมรับว่าสระผมไปว่าไป เสียใจที่ลูกตัวเองฝึกไม่ได้ ไม่อดทนทำอะไรให้สำเร็จ แม่สอนให้ทำอะไรไม่ได้ จนหลุดออกไปว่า กะบูนเป็นเด็กไม่อดทนไม่พยายาม มีลูกแบบนี้ไม่น่ามีเลย ช่วงนั้นกะบูนงอแงร้องไห้ แต่เราก็ยังหยุดตัวเองไม่ได้ อาบน้ำเสร็จแล้วก็บอกให้กะบูนไปนั่งทำการบ้านไกลๆ เพราะไม่อยากเจอหน้า
เราพยายามเดินไปเดินมาห่างกะบูนสักพัก ไปล้างจานในครัวพอรู้สึกว่าใจเย็นลงก็กลับมาดูกะบูนกำลังร้องไห้ทำการบ้าน ก็เดินมาเช็ดผมให้ลูก เช็ดผมให้แห้งเบาๆ ผมหยักๆของลูก.. คนที่ไม่อดทนไม่ใช่ลูก คนที่แย่ไม่ใช่ลูก คนที่ไม่ดี ก็คือแม่ต่างหาก แม่เครียดเรื่องงาน เรื่องไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่มีเวลาเล่นกับบูน แต่มาระบายอารมณ์กับลูก ถึงตอนนี้ พอมีสติ เรากลับเป็นคนที่ทำอะไรไม่ถูก พอรู้ตัว เลยเรียกกะบูนมากอด
ความรู้สึกที่ลูกกำลังร้องไห้พอแม่เรียกแล้วโผมาหา ทำให้เรายิ่งรู้สึกแย่หนัก นี่ทำอะไรลงไป ทำไมเป็นแม่ที่แย่มากๆ กอดลูก ลูบหลังลูบหน้า พูดอะไรไม่ออก พอบุญหายงอแง แม่มันก็ยังพูดอะไรไม่ออก เสียใจที่ทำให้ลูกเจ็บปวด จนเมื่อรวมสติได้ ก็พูดกับบุญ ว่าการที่แม่ทำไป ที่พยายามสอนให้บูนเป็นคนมีความพยายามมีความอดทน เพราะแม่อยากให้บูนเป็นคนแข็งแกร่ง ต่อสู้กับปัญหาได้ พอโตขึ้นไป เราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ไม่มีใครอยู่ด้วยกันได้ตลอดเวลาแม้ว่าจะรักกันแค่ไหน สิ่งที่แม่สอนเป็นความรักของแม่ที่จะเป็นสิ่งช่วยให้บูนผ่านทุกอย่างไปได้ บูนรู้ไหมว่าแม่มีปัญหา แต่แม่ก็พยายามอดทน แม่ต้องทำงานให้ตลอดรอดฝั่งให้ได้เพราะเราไม่สามารถจะพึ่งใครได้อีก และเราก็ไม่ควรจะไปหวังอะไรจากใคร เราต้องพึ่งตัวเอง ทำทุกอย่างให้ได้เอง ....แต่วันนี้แม่ทำไม่ดี แม่พูดไม่ดี แม่ขอโทษ
เหมือนอะไรมันพังลงไป เราเสียใจมากกอดกะบูนร้องไห้ บอกว่า แม่อยากให้ทุกอย่างมันดีกว่านี้จริงๆ แม่ขอโทษที่บอกว่าไม่อยากมีลูก เพราะแม่โกรธ บูนคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตแม่
กะบูนก็บอกว่า หนูรู้ว่าแม่อยากให้ทุกอย่างมันดี หนูรู้ว่าแม่รักหนู
หลังจากนั้นเรายังกอดกันอีกนาน ปัญหาต่างๆก็ยังมีและดำเนินต่อไป เรากับกะบูนก็ต้องมีชีวิตต่อไป วันนี้จะเป็นวันที่แม่ต้องจำว่าแม่พลาดทำให้ความเครียดของแม่ไปลงที่ลูก และต้องนึกถึงอยู่เสมอว่า คนที่มีปัญหาไม่อดทนไม่ใช่ลูก แต่เป็นแม่เองต่างหาก
เป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ เราจะปรับปรุงตัวให้เป็นแม่ที่ดีให้ได้ค่ะ ได้ลูกที่น่ารักแบบนี้ ไม่พยายามได้ยังไง ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ
| Create Date : 13 พฤศจิกายน 2553 | | |
| Last Update : 13 พฤศจิกายน 2553 23:03:23 น. |
| Counter : 1689 Pageviews. |
| |
|
| |
โอ้วววว ยูเรก้า ได้เลยลูก จัดให้.....นี่คือโฉมหน้าของลิปสติกของแถมจากโลชั่นที่ว่าค่ะ 
(ง่ะ มอมเลยลูก เสร็จแล้วกรุณาล้างหน้าด้วยยยย) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [