วันนี้วันวาเลนไทน์ ตั้งใจว่าจะไปขายของที่ตลาดนัดราชภัฎ ตื่นแต่เช้ายายผัดข้าวใส่ห่อให้ เข็นรถไป รถอีแก่ต้องสตาร์ทประมาณ10-20 ครั้ง คันสตาร์ทฟาดแข้งขาบวมก่อนกว่าจะติด...เฮ้อ ได้ฤกษ์ ไปขายซะที
(ภาพประกอบเป็นรถซะมีตอนขายครั้งที่ 2 ที่ทับแก้ว ครั้งแรกก็ที่ราดพัดเนี่ยค่ะไม่ใช่อีแก่ ตอนขี่อีแก่ ไม่มีรมณ์ถ่ายรูปง่ะ )

การขายวันนี้เป็นการขายครั้งที่ 3 จาก 2 ครั้งที่ผ่านมาพอขายได้ หมวกครั้งละ5-6 ใบของกระจุกกระจิกอีกนิดหน่อย พอหายเหนื่อย แต่ถือว่าคุ้มไหม ถ้าถือว่าทำมาเป็นเดือน ขายได้2 ครั้งกำไรไม่ถึงพัน ก็ไม่คุ้มหรอกค่ะ แต่ถ้าอาศัยว่าใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์ก็พอโอเค
ครั้งนี้หมายตาที่ไว้อยากได้ใต้ร่มไม้ ใกล้ๆร้านลูกชิ้นซึ่งพอจะวางโต๊ะเล็กๆของเราได้ ก็ไปขอร้านเจ้าประจำเขาไว้แล้ว ซึ่งเขาก็โอเคถ้าเราจะมาอาศัยที่เล็กๆตรงนั้น แต่คนจัดล็อคไม่ยอม ไม่ให้ จัดเราไปอยู่ในซอยเปลี่ยว...แฮ่ๆ เวอร์ไป แค่ในซอยเฉยๆ เห็นแววละวันนี้

ท้อมากเลยค่ะ ของเราแค่10กว่าใบ กับของกระจุกกระจิกเล็กน้อย กว่าจะทำเสร็จเป็นเดือน อยากจะบอกคนขายว่าคุณเป็นพนักงานราชภัฎ คุณได้เงินเดือนคงไม่เข้าใจว่าการที่เรามาลงทุนขายของเดือนนึงออกขายไม่กี่วัน ถ้าขาดทุนหรือขายไม่ได้มันก็หมายถึงทั้งเดือน การที่คุณบอกว่า จัดให้ตรงนี้ ถ้าไม่ได้ก็ไม่ต้องเอา ...เด็ดขาดดีค่ะ ... แต่เราขายไม่ได้ วันนี้ขายของไม่ได้เลย (คนไปงานรับปริญญาที่สวนอัมพรด้วยไม่รู้มาก่อนเลย) เงินที่ได้มันอาจจะน้อยแต่มันมีค่าสำหรับเรามากมายมากกว่ามูลค่าของมัน มันเป็นรายได้ที่พอจะหาได้หลังตกงานมานาน เศร้ามากเลยค่ะ

ร่มก็ไม่มีนั่งได้สักพักก็ร้อน ต้องย้ายหนีไปใต้ต้นไม้ ตอนแรกไม่กล้าย้ายเองพอร้อนหนักๆ จะว่ากันก็ยอมฟระ ...ไปอยู่ใต้ต้นไม้จนเที่ยงครึ่งก็แล้ว ใกล้บ่าย มีคนมาดูร้านแค่2-3 คน บอกว่าสวยค่ะ แต่ไม่มีใครซื้อ เจ้าหน้าที่จัดล็อคมาเก็บเงินคงรู้สึกผิดเลยเดินเลยไปไม่เก็บเงินเรา (ถือเงินค่าที่ค้างเลย) สับสนมากกลับบ้านดีกว่า ...กลับไปหาลูกดีกว่า

ได้กำลังใจจากลิงน้อยพากันนอน กอดลูกหลับไปแล้วก็มานั่งเล่นคอมครุ่นคิดจะทำไงดีหว่า
1. ไปหาขายที่นัดแมคโครวันเสาร์ต่อ (หาล็อคลงยากมากกกก)
2. ฝากร้านที่ทำงานเพื่อน (ของเก่าที่ฝากไว้ยังขายไม่ได้)
3. ฝากเพื่อนขายทางเนท (ซึ่งจะทำให้ฝากขายที่ร้านไม่ได้)
คิดนานเลย ....สรุป...เหนื่อยค่ะ เลิกขายตลาดนัดชั่วคราวดีกว่า ฝากเพื่อนก็เกรงใจของเก่ายังคาเลย ฝากเพื่อนทางเนทละกัน ได้ไม่ได้ก็ช่างมัน
ตอนนี้ขี้เกียจทำเพิ่ม เพราะไหมหมดสต็อค รอต้นเดือนเงินซะมีเข้าค่อยเจียดไปซื้อมาถักรอขายดีกว่า ทำไปเรื่อยๆ สักวันคงได้ขาย+ ขายได้ สู้ต่อไปกรรมกรไหมพรม