ประธาน The U.S. Supreme Court ตาย
เมื่อวันเสาร์ที่ ๓ ก.ย. ๔๘ ที่ผ่านมา มีข่าวใหญ่สำหรับนักกฎหมายในสหรัฐอเมริกา คือ ประธานศาลสูงสุดสหรัฐ William Rehnquist ซึ่งป่วยเป็นโรคมะเร็ง ได้ถึงแก่ความตายแล้ว ด้วยอายุ ๘๐ ปี ศาลสูงสุดของสหรัฐมีผู้พิพากษาเพียง ๙ นายเท่านั้น (ต่างจากศาลสูงสุดของไทยมาก) Rehnquist ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้พิพากษาศาลสูงตั้งแต่วัยหนุ่ม ดำรงตำแหน่งยาวนานมากว่า ๓๔ ปี
อาจารย์ของกระผม คือ Professor Joseph L. Hoffmann , Professor Craig Bradley แห่ง Indiana Law School ผู้เคยเป็นเลขาฯ ของประธานศาลสูงสุดผู้ล่วงลับ และ Professor Andrew Liepold แห่ง UIUC College of Law ผู้เคยเป็นเลขาของผู้พิพากษาในศาลสูงสุด และเคยร่วมงานกับประธานศาลสูงสุดผู้นี้ มักจะเล่าถึงความเก่งกาจ ความเฉลียวฉลาด ความขยันขันแข็ง ทำงานหนักต่อเนื่องยาวนาน และความเป็นผู้มีมนุษย์สัมพันธ์ดี ของอดีตท่านประธานศาลสูงสุดท่านนี้เสมอ ผมต้องอ่านคำพิพากษาที่เขียนโดยประธานศาลผู้นี้มากมายในวิชารัฐธรรมนูญ กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา และกฎหมายอาญา รับรู้ถึงความรู้สึกดังกล่าวได้ดี ยอมรับคำพิพากษาที่เขียนโดยท่านน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง
หลังจากที่ ท่านเสียชีวิต ประธานาธิบดี บุช ได้ประกาศที่จะเสนอชื่อ John Robert ผู้พิพากษาของศาล Federal Court ผู้ซึ่งได้ถูกเสนอขึ้นแทน ผู้พิพากษา O'Connor (ที่ประกาศเกษียณตัวเองจากหน้าที่ของพิพากษาศาลสูงสุด ไปก่อนหน้านี้ไม่นาน) ให้เป็นประธานศาลสูงสุดแทน William Rehnquist ผู้ล่วงลับทันที (ทั้งนี้ John Robert เคยเป็นเลขาของ Rehnquist มาก่อน) การเสนอชื่อครั้ง จึงเป็นข้ามหน้าข้ามตาผู้พิพากษาในศาลสูงสุดอีก ๗ คน ที่ดำรงตำแหน่งมาเนิ่นนาน
คำถามปิดบล๊อก.... ท่านว่าจะเกิดวิกฤติตุลาการ แย่งตำแหน่งกัน แบบที่เกิดในเมืองไทยเมื่อสิบกว่าปีก่อนฯ หรือเปล่า
ปล. บทความนี้ เขียนโดย David Corn ครับ บทความของเขา ได้รับการวิจารณ์มากมายว่า ไม่เหมาะสมและเป็นการตีความผลงานและบทบาทของท่าน Rehnquist ผิดพลาด ขอเชิญอ่านครับ
I confess: I have a hard time saying William Rehnquist, rest in peace. Supreme Court Chief Justice Rehnquist, who died on Saturday night, spent much of his adult life trying to restrict the rights of American citizens and to empower further the already-powerful. He rose to prominence as a right-wing attorney who decried the Earl Warren court for being a hotbed of judicial activism (left-wing judicial activism, as he saw it). He then became, as a Supreme Court justice, a judicial activist of the right-wing sort, overturning laws made by Congress (that protected women against domestic violence, banned guns near school property, and prohibited discrimination against disabled workers) and steering the justices into Florida's vote-counting mess in 2000 (an act that only coincidentally--right?--led to George W. Bush's presidency). In that case--Bush v. Gore--Rehnquist, for some reason or another, placed aside his much heralded belief in state sovereignty, which led him on other occasions to grouse about limits on the abilities of states to execute criminals. When it came to states frying prisoners, he advocated a hands-off approach. In vote-counting, he was all for intervention.
But let's be clear: in recent years there has been no other Supreme Curt justice who had a personal history so loaded with racism--or, to be kinder than is warranted, tremendous insensitivity to racial discrimination--as did William Rehnquist. As a law clerk for Justice Robert Jackson in the early 1950s--when the Court was considering the historic Brown v. Board of Education school desegregation case--Rehnquist wrote a memo defending the infamous 1896 decision, Plessy v. Ferguson, which established the separate-but-equal doctrine. Rehnquist noted, "That decision was right and should be reaffirmed." In other words, he favored continuing discrimination and racial segregation. During his 1971 confirmation hearings, after he was nominated to serve as an associate justice on the Supreme Court, he said that memo merely reflected Jackson's view not his own. But few historians have bought that shaky explanation.
It's not hard to conclude that Rehnquist was on the wrong side of history and then lied about it--especially given actions he took later. In 1964, Rehnquist testified against a proposed ordinance in Phoenix that would ban racial discrimination in public housing. As The Washington Post notes in today's stories on his death, Rehnquist wrote at the time, "It is, I believe, impossible to justify the sacrifice of even a portion of our historic individual liberty for a purpose such as this." In other words, people are not truly free if they are not free to discriminate. In his 1971 hearings, Rehnquist repudiated that stance. But did he really mean it? Twelve years later, he was the only justice to say that Bob Jones University--that hotbed of racial discrimination and religious bigotry--had a legal right to keep African-Americans off its campus.
"He Lived for The Law"--that's how AOL headlined the story on Rehnquist's death. But it's not that Rehnquist had a blind spot on race. He was an active proponent of discrimination. Yet this fellow--without truly making amends--became chief justice of the highest court of the land. Only in America.
What will George W. Bush do now? Elevate Antonin Scalia to chief justice? Appoint someone who's not already on the court to the job? Will he wait until after the hearings on John Roberts to name his pick? That would be good politics. It would be foolish to add any other factor to the Roberts confirmation process, which, from a White House perspective, is going rather well. In the aftermath of Hurricane Katrina, might Bush look to Edith Clement, a conservative federal appellate judge from New Orleans? Or how about Janice Rogers Brown, an African-American woman and sharecropper's daughter who is now a far-right California state judge (who seems to hate the federal government)? After all the recent talk about poor black people being shafted in New Orleans by the US government, Bush might enjoy standing in the Oval Office with Brown and talking about her personal story.
No doubt, Bush will make a selection that's better for him than the country--and he will announce his choice at a time and in a manner that best serves his administration. In the meantime, as Rehnquist's impact on America is considered, it ought not be forgotten--particularly at a time when we see how the poor of New Orleans have been neglected--that Rehnquist was at times all too willing to forget about the rights of those less fortunate than he. [Last Update : 6 กันยายน 2548 14:04:00]
| Create Date : 06 กันยายน 2548 |
| Last Update : 18 มิถุนายน 2553 8:34:02 น. |
|
36 comments
|
| Counter : 1144 Pageviews. |
 |
|
|
แต่ทีมาเพราะคิดถึงหลานชายค่ะ อิอิ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 82 คน [