ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 235 "เติมพลัง" เป็นกำลังใจเพื่อน ตะพาบประจำหลักกิโลเมตรที่ 235 "เติมพลัง" เป็นกำลังใจให้เพื่อน โจทย์โดยคุณ toor36  จขบ.ทำงานจะลาพักร้อนคลายเครียดกับที่ทำงานเติมแบตเตอรี่ ทำงานแผนกห้องคลอด จะเครียดกับสถานะการคนไข้ และงาน วิ่งๆ จนไม่มีเวลาพักเป็นส่วนมาก แต่ก็สนุก ทุกสี่เดือนก็จะพัก ไปเที่ยวใกล้ๆ บ้าง กลับเมืองไทยสองสามปีครั้ง เพราะเวลา ไม่อำนวย เขาให้พักร้อนครั้งละสองอาทิตย์กลับมาไม่คุ้มค่าเครื่องบิน ระยะที่ทำงานที่ทำงานจะให้พักร้อนปีละหนี่งเดือน ทำงานครบห้าปีจะได้เพิ่ม เป็นห้าอาทิตย์ต่อปี แต่ให้พักร้อนครั้งละสองอาทิตย์ นอกจากเดือนไหน ที่ไม่มีคนไปก็จะได้เพิ่ม ที่ทำงานจะมีตารางเป็นอาทิตย์ทั้งปี และชื่อแต่ละคน เป็นแถวตามลำดับอายุราชการ ( seniority) แบ่งเป็นช่วงละสี่เดือน สามช่วง ทุกคนสามารถเลือกช่วงละสองอาทิตย์ แต่ถ้าคนทีอยู่นานกว่าเลือกตรงกับเรา เราก็มีหวังไม่ได้ไป นอกจากไปคุยกับกันเองให้เขาเลื่อน อาจจะให้ไปตรงกัน ได้สองหรือสามคนต่อครั้ง สองสามปีจขบ.ก็จะกลับเมืองไทย แต่กว่าจะได้กลับต้องลุ้นหลายอย่าง เพราะต้องกลับช่วงปิดเทอมของเด็กๆคือเดือนมิถุนายน กรกฎาคม และ สิงหาคม ซี่งเป็นหน้าร้อน ขอพักร้อนนานแทบไม่ได้เลย นอกจากต้องแลก กับเพื่อนว่าปีนี้เราขอสี่อาทิตย์หน้าร้อน แล้วเราทำสี่อาทิตย์ปีหน้า หัวหน้า ก็โอเค ถ้าเราตกลงกันได้ กลับเมืองไทยก็ชอบเที่ยวะทะเล และบางปุ มีโอกาสจะไปทุกครั้ง ชอบดูนกนางนวลบิน ตอนเย็นเย็นๆ พระอาทิตย์ตก อยากไปนอน แถวๆบางปู ยังไม่ได้ไปสักที ชอบอ่าวมะนาวที่ประจวบ ไปเที่ยวกับเพื่อนๆหลายครั้งที่บ้านพัก อ่าวมะนาว นัดเพื้อนๆไปสังสรรค์และเที่ยวแถวใกล้ๆสองสามคิืน ชอบบรรยากาศมาก ได้เล่นน้ำทะเล และมีสระว่ายน้ำด้วย เดี๋ยวนี้เกษียณแล้วก็ยังไปสองแห่งนี้แทบทุกครั้งที่มีโอกาส บรรยากาศยามเย็น อ่าวมะนาว 1 ยามเย็น บางปู กับ นกนางนวล ระยะเกษียณนอกจากทำกิจวัตรของตัวเอง คือออกกำลังกายตอนเช้า บ่ายๆก็กลับบ้านพักผ่อนทำสวนครัว ทำบล็อกเยี่ยมเพือนในบล็อก ระยะนี้ อายุของกลุ่มสว.เริ่มมากๆกัน มีโรคภัยไข้เจ็บกันหลายๆคน จขบ. หาโอกาสไปเยียมเพื่อนๆ เป็นกำลังใจให้เพื่อนหรือพี่ๆที่ เจ็บป่วยอยู่ที่นี่ ห่างญาติๆ มีเพื่อนๆที่นี่ไปเยียมเยียนก็ช่วย เติมพลังให้ได้ดีพอสมควร ระยะที่เยี่ยมเพื่อนๆนี้มีเรื่องมาเล่าและข้อควรระวังสำหรับสว. ด้วยค่ะ ตอนแรกพาน้องไปหาหมอในเมือง ที่อาจจะต้องผ่าตัดสมอง แต่ตรวจอยุ๋ สองครั้งทำสแกน สมองและตรวจ MRI ผลไม่ต้องผ่าตัด แต่ก็ยังต้องไป หาหมออีกสองปี พี่คนหนี่งหกล้มชั้นล่างของบ้าน ต้นขาหัก​ แต่ไปเยี่ยมพี่เขาตอนนี้เริ่ม หายพอสมควร เดินได้ แต่ยังอยู่รพ.ทำกายบำบัตมาเกือบสามเดือน แล้ว เผอิญเพื่อนไปเยี่ยมและชวนไปด้วย ที่จริงไม่รู้จักพี่เขาเลย แต่ก็ ไม่เป็นไร ไปเยี่ยมคุยกันได้ พี่เขาเป็นคนร่าเริงดี ดีใจที่เราไปเยี่ยม แต่ที่อยากบอกเพื่อนๆคือ พี่เขาหกล้มข้างล่าง เจ็บต้นขามาก พี่บอก ปวดสุดๆ อยู่คนเดี่ยว ไม่มีโทรศัพท์ เพราะโทรศัพท์อยู่ชั้นบน ต้อง ไต่บันใตลากขาขี้นไปที่ละขั้น เกือบยี่สิบขั้น เป็นเวลาหกชั่วโมงจึงจะ โทรเรียกรถพยาบาลได้ โชคดีไม่มีเลือดตกข้างใน ไปรพ.ตรวจ หมอบอกต้นขาหัก ต้องผ่าตัดและอยู่รพ.ต่อด้วยไปอยู่แผนกกายบำบัด ตอนนี้อาการดีมากจะกลับบ้านอาทิตย์หน้า พี่อีกคนเดินจะเข้าอาพารต์เมนท์ เท้าก้าวไม่พ้นขอบถนน หกล้มหน้าฟาด ถนนเขียวไปหมด แถมไม่แน่ใจว่าตัวพลิกได้ไง โชคดีอยู่ที่ถนน มีคนเรียก รถพยาบาลมารับไปรพ. ตอนแรกหมอก็บอกว่ากระดูกสันหลังส่วนล่างแตก ให้นอนพักสองสามวันแล้วจะใส่เครื่องรัดสะโพก ( Hip Brace ) ให้กาย บำบัดมาสอนเดิน แต่พอสามวันคุณหมอมาดูอาการบอกว่าต้องผ่าตัดดาม ข้างใน ตกลงพี่ต้องทำผ่าตัด แต่ผลออกมาดี ตอนนี้พี่ก็เริ่มออกจากเดียง มีนักกายบำบัดมาช่วย พาหัดเดิน นั่งข้างเตียงได้บ้างแล้ว นับว่าโชคดี แต่ก็คงต้องอยู่นานกว่าจะได้กลับบ้าน เพื่อนๆพี่ๆ น้องๆก็จะผลัดกันไป เยี่ยม เป็นกำลังใจ  สว. จะเดินจะข้ามถนน แม้ในบ้านก็ควร ทำช้าๆ ระวัง มากๆ เรื่องหกล้ม และที่สำคัญมีโทรศัพท์ใกล้ตัว จะได้เรียกคนมาช่วยได้    สาขา Klaibann blog  newyorknurse Create Date : 15 สิงหาคม 2562 Last Update : 29 สิงหาคม 2562 4:40:40 น. 0 comments Counter : 1247 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณสองแผ่นดิน, คุณเริงฤดีนะ, คุณตะลีกีปัส, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณร่มไม้เย็น, คุณฟ้าใสวันใหม่, คุณInsignia_Museum, คุณแมวเซาผู้น่าสงสาร, คุณALDI, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณเรียวรุ้ง, คุณSweet_pills, คุณhaiku, คุณสันตะวาใบข้าว, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณโอพีย์, คุณRinsa Yoyolive, คุณThe Kop Civil, คุณKavanich96, คุณอุ้มสี, คุณชีริว, คุณSai Eeuu