บางครั้งเราอาจจะคิดว่า "เสพมากเท่าใด...ยิ่งสุขมากเท่านั้น"
แต่ในสภาพความเป็นจริงนั้น บางสิ่ง...บางอย่างไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลย
เช่น เรื่องอาหาร ถ้าบริโภคมาก ๆ เกินไปนั้นเป็นอย่างไร...
ปัจจุบันนี้เรามีแต่เสพสิ่งที่นอกตัว...เช่น คุยกับเพื่อน เดินห้าง FaceBook…BB…
แต่พออยู่คนเดียวกลับบอกว่าเหงา...คิดว่าไม่เข้าใจตัวตน ของตัวเองมากกว่าเน๊อะ...
การเสพสิ่งภายนอก...มันเป็นเพียงสุขชั่วคราว... “เมื่อหยุดเสพ...สุขก็หยุด”

การที่เราเงียบ ๆ คนเดียว มันเท่ากับเราทำความสงบให้กับ “จิตเรา”
การที่เราเงียบ ๆ คนเดียว มันเท่ากับเราทำความสะอาดให้กับ “จิตเรา”
ลองหลับตาซิ...เมื่อจิตเราสงบ จิตเราสะอาด มันจะเกิดอะไรขึ้น....ต่อไป
นี่คือ การเสพสิ่งภายใน...มันเป็นความประณีตของสุข...

“ต้องเวียนเสพ จึงเวียนสุข ตามแต่ใจ
ทราบเมื่อใด ถึงธรรมแท้ ไม่แปรผัน
ไม่ต้องเสพ ไม่ต้องสุข สบายพลัน
ผู้ใดนั้น เสพพอ..พบ ก็จบเอย...”