ท่ามกลางความมืดของเมฆฝน...ท่ามกลางผู้คนหลายความคิด... แต่ท่ามกลางของ
“จิต” ที่สงบก็พบความตื่น ท่ามกลางความมืดของเมฆฝน...อีกไม่นาน
ทุกสิ่ง ทุกอย่างก็จะถูกปลดปล่อย มีแต่ความชุ่มชื่นบนผืนโลก...
ถ้าผู้ใด...เข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงธรรมชาติ ผู้นั้นก็จะเข้าใจว่า...
“เราเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวหนึ่งของธรรมชาติเท่านั้นไม่ใช่เป็นเจ้าของสิ่งใด
สิ่งหนึ่งของธรรมชาติ”

เราไม่สามารถเป็นเจ้าของธรรมชาติได้ แต่เราก็สามารถปรับความเข้าใจกับ
ธรรมชาติได้ อยู่ร่วมกับธรรมชาติได้ เฉกเช่น...ธรรมชาติของความเจ็บปวด...
เป็นการเตือน ให้อยู่นิ่งๆ บ้าง เพียงแค่อยู่นิ่ง...นิ่ง หลับตาเราก็ตื่น แต่หากว่า
ยังไม่นิ่ง...นิ่ง ยังเคลื่อนไหว ยังไม่ปรับความเข้าใจ ความเจ็บปวดก็ยิ่งลึก...

มีผู้คนมากมายเห็นด้วยตา เกิดรัก เกิดชอบที่ใจ และก็มีผู้คนบางคนที่เห็นด้วยตา
เกิดเกลียด โกรธที่ใจเช่นกัน เราเคยสงสัยบ้างไหม เวลาเราโกรธ ไม่พอใจ ไม่สมดั่งใจ
และยิ่งพยายามโต้เถียง หรือทำสิ่งนั้นลงไปยิ่งเจ็บปวด แต่ถ้าเราช้าลงนิดนึง
ความไม่พอใจก็ลดลง และยิ่งกระพริบตาช้า แล้วลืมตาช้า..ช้า ความโกรธยิ่งลดลงอีก...
นี่ก็คือ “เพียงแค่เราหลับตา...เราก็ตื่นรู้เสมอ...”

วันนี้...วันพระ

“ความโกรธ ความไม่พอใจ ความไม่สมดั่งใจ...เกิดขึ้นได้ แต่ก็จบลงได้ด้วย...ใจเรา”