ระหว่างทาง...ย่อมมีทุกข์...ระหว่างทุกข์ย่อมเห็นทาง
สวัสดี วันนี้...วันพระ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๗ ระหว่างทาง...ย่อมมีทุกข์...ระหว่างทุกข์ย่อมเห็นทาง ยาม...สาย สาย หายใจลึกๆ นึกถึงวันผ่อนคลายของใจเรา (ลองหลับตาปฏิบัติดู...) เมื่อวัตถุดิบทางใจไม่ทำงานฉันใด...ผลผลิตทางกายก็ไม่แสดงผลฉันนั้น นี่ก็ชลอความชราได้ เปรียบเสมือน รถยนต์น้ำมันหมด...เติมน้ำมัน ใช้งาน... น้ำมันหมด เติมน้ำมัน ใช้งาน สุดท้ายรถก็พังเร็ว ถ้าใจไม่รู้จักพักผ่อนบ้าง กายก็พังเร็ว... อุปมาฉันใด อุปมัยก็ฉันนั้น...
การเดินทางของกายย่อมต้องเหน็ดเหนื่อย ...แต่การเดินทางของใจไม่เคยจบ คิดได้ตลอดเวลา อย่างรวดเร็ว คำนวณได้ทุกเรื่อง หาเหตุ-หาผล ทุกอย่าง แม้ยังไม่ถึงเวลา เก่งกว่าเครื่องคำนวณเสียอีก ผลลัพธ์คือ ทุกข์
นี่ก็เป็นธรรมดา...ธรรมดา เมื่อมีทุกข์...ย่อมมีทาง แต่ระหว่างทางย่อมสวยงาม ทั้งสุข และทั้งทุกข์ ต้องไปด้วยกัน ต้องผสมกัน เฉกเช่นพวงมาลัยจะสวยได้ เพราะดอกไม้หลากสีไงล่ะ...
แต่ที่สำคัญ สุขไม่เคยสอนเราให้มีปัญญา... แต่เมื่อมีทุกข์ถึงที่สุดมักจะหยุด... เพื่อมองทางเสมอ เสมอ ความทุกข์ ๑ ครั้ง เราจะโตขึ้น ๑ ครั้ง แต่เราไม่ต้องการทุกข์เลย มันแปลกเน๊อะ!!!! ตรงกันข้ามกับ สุข ๑ ครั้ง เราจะติดสุข ๑ ครั้ง และการต้องสุขเพิ่มขึ้น อีกขั้น ๑ เรื่อยๆ ความไม่รู้จักพอไง
วันนี้...วันพระ
ระหว่างทางจะสุข จะทุกข์ ย่อมเป็นธรรม ธรรมดา ของเขา แต่หยุดที่เรา...  
|
Konpa.BlogGang.com
คนป่าหาธรรม
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [ ?]
|
|
|
|
|