สวัสดี ...วันพระแรม ๘ ค่ำ เดือน ๒

ทางแห่งธรรม...นั้นอยู่ไม่ไกลแต่ทำไมไปไม่ถึง...ถึงแม้ว่าอย่างไรก็ต้องเดินทางไปให้ถึง...

สำหรับเรื่องทุกข์นี้มันก็ดีเหมือนกันนะ... ”เมื่อมีทุกข์...ย่อมเห็นทาง...”
เมื่อใดมีทุกข์....เมื่อทุกข์มาก ๆ ถึงที่สุดแห่งทุกข์...ย่อมเห็นทาง...ทางแห่งสัจธรรม
(สัจจะ = ความจริง, ธรรม = ธรรมชาติ + คือ ความจริงที่เกิดตามธรรมชาติ)

เมื่อใดสภาวะที่เกิดทุกข์ จงตระหนักเลยว่าเรากำลังจะเห็น “ธรรม” (มองแบบในแง่ดีซะบ้าง...)
ในมุมของทุกข์..มันมักจะมีสุขเล็กๆ ซ่อนอยู่ คือการพิจารณาตัวเอง การได้อยู่กับตัวตนของเราเอง
(เพราะว่า...มีแต่เรื่องโน่น เรื่องนี้ตลอดเวลา ไม่มีเวลาพิจารณาตัวเอง...แม้กระทั่งออกกำลังกาย)
มันเป็นเรื่องธรรมดา...ธรรมดาจริง ๆ...”เมื่อหมดทุกข์...สุขก็กลับคืนมา”

พระพุทธองค์สอนให้พิจารณา....คือทุกข์....สาเหตุแห่งการเกิดทุกข์....ดับเหตุทุกข์....
และวิธีปฏิบัติเพื่อดับทุกข์
(อริยสัจ ๔ ....ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค)
๑.ทุกข์ จากการเกิด การป่วย การแก่ การตาย การพลัดพรากจากสิ่งที่ตนได้แล้ว การพลัดพรากจากสิ่งที่เป็นของรัก การไม่ได้ดั่งใจคิด การยึดติดกับสรรพสิ่งต่าง ๆ
๒.สาเหตุแห่งการเกิดทุกข์ ก็คือ ความอยากทั้งหลาย ทั้งปวง ได้แก่ ความอยากไม่อยากป่วย ความอยากไม่อยากแก่ ฯลฯ
๓.ดับซะ...”รู้แล้ว...ก็ละ” เสมือนหนึ่งว่า “นี่คือไฟจากไฟฟ้า หรือนี่คือไฟจากเทียนไข”
จะได้ดับให้ถูก....
๔.พิจารณา หรือหาวิธีปฏิบัติในการดับทุกข์ (แต่ละคนไม่เหมือนกัน)

ฉะนั้น วันพระนี้...
ขอให้เธอทั้งหลาย สำรวจกาย...สำรวจวาจา...สำรวจใจ ในวันพระนี้ หรือวันใด ๆ ตามแต่เธอสะดวก เพื่อว่า....หยุดทุกข์สักครู่...หยุดทุกข์สักคราว ก็ยังดีกว่า ทุกข์ตลอดเวลานะเธอ....

นี่แหล่ะ "...เมื่อหมดทุกข์...สุขย่อมเกิด...”