หากว่า...ยามเช้า!!! พระอาทิตย์ขึ้นเป็นธรรมชาติ...พระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้า...
ในยามเย็น ก็เป็นธรรมดา...

หากว่า...ยามเช้า ลมหนาวกระทบผิวทางกาย ใจก็สดชื่นเป็นธรรมชาติ...แต่ยามเย็น
“ไม่แน่..” ก็เป็นธรรมดา

หากว่า...เรามีความสุขเป็นธรรมดา...เราก็มีความทุกข์บ้างเป็นธรรมชาติ...
นี่คือ “รู้ธรรม...” รู้ตามธรรมชาติ รู้ตามธรรมดา รู้ตามสภาพธรรม...ทุกๆ สรรพสิ่ง
ล้วนมีที่มา...แล้วก็จากไป

ณ เหตุที่เกิดอาจจะต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่จบลงคล้ายๆ กัน คือ จบลงเป็นธรรมชาติ...
สิ้นสุดลงเป็นธรรมดา ตาเนื้อเรามองแต่ไม่เห็นอาจจะ “เอาไม่อยู่...” ต้องใช้ ตาในมอง
จึงจะเห็นเป็นสภาพธรรมจึงจะ “เอาอยู่...” เมื่อเอาอยู่...ก็รู้เท่าทัน เข้าใจ และยอมรับว่าเป็นธรรมดา...เป็นธรรมชาติ

ความจำ กับ ความจริง ทั้ง ๒ สิ่งนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เฉกเช่น การบริโภคข้อมูล
ข่าวสารต่างๆ ทาง TV.บ้าง ทาง internet เสร็จก็ต่อด้วย facebook ลุกขึ้นโทรหาเพื่อนต่อ มันสะสมข้อมูลต่อเนื่อง...
“มันเอาไม่อยู่...” (ขอโทษไม่สำรวมวาจา...ยิ้มๆ ไม่อยากให้เครียดมาก)
เราต้องเอาให้อยู่เพื่อรู้ธรรม... การบริโภคข้อมูลข่าวสารก็เหมือนผู้หญิงแต่งหน้า...
ถ้าแต่งน้อยเกินไปมองไม่เห็น แต่ถ้าแต่งมากเกินไปล่ะ...ฮ่ะ ฮา

ณ บัดนี้ วันพระนี้...
ขอเธอโปรดสงบ สำรวมกาย สำรวมวาจา เมื่อรักษากาย รักษาวาจา...ไม่ได้ทำร้าย
ผู้หนึ่ง ผู้ใด นี่ก็คือ “ศีล”
ถ้ามีเวลาโปรดรักษา ใจ หรือสำรวมใจ...นี่ก็คือ “สมาธิ”
เมื่อสำรวมได้ทั้ง กาย วาจา และใจ ได้ระยะหนึ่งพอสมควร ใจเราจะเงียบ...เงียบ สงบ
และจะพบ “ปัญญา” เทอญ

“เมื่อยอมรับความจริง...ก็วิ่งหาความสุข...”