บ-ว-ช ตอน มันต้องบ่มก่อน
เมื่อก่อนอาศัยอยู่ริมคลองลาดพร้าวและตรงข้ามวัดลาดพร้าว ซึ่งคลองนี้โด่งดังที่สุดก็ตอนน้ำท่วม กทม. หันล่าสุดนี่เอง ช่วงปี 2532 มาเรียนซ่อมเครื่องยนต์เล็กอยู่ที่ กทม. นับได้ว่าเป็นการมา กทม. ครั้งที่ สองในชีวิต ครั้งแรกน่าจะปี 2531 มาสอบช่างฝีมือทหาร มาคราวนี้มาอยู่นานเพราะมาฝึกเป็นช่างกับมาเรียนช่าง เพื่อหวังจะไปเปิดอู่รถเหมือนในหนึ่งเรื่อง "บัวแล้งน้ำ" ซึ่งกำลังดังพอดีในเวลานั้น
บ้านที่อยู่เป็นห้องเช่าเล็กๆในสลัม (สมัยนั้น แต่ตอนนี้ไม่มีสลัมแล้ว มีแต่ชุมชนแออัด) คนอยู่กันอุ่นหนาฝาคั่งเลยละ มีทุกเชื้อชาติศาสนาและอาชีพก็ว่าได้ พร้อมกับมีเรื่องราวทุกเรื่องราวเลยละ เนื่องจากห้องมันเล็กกับมันร้อนก็ต้องหาที่อยู่ในช่วงที่มันอึดอัดในเวลากลางวัน ซึ่งที่เหมาะสมที่สุดก็คือ วัดลาดพร้าวนั้นเอง
วัดลาดพร้าวเป็นวัดขนาดใหญ่มากมีเมรุเผา มีศาลาสวดมากมาย ลูกค้าอุย คนมาใช้บริการไม่ขนาดสาย สงสัยเป็นวัดไม่ไกลไม่ใกล้คนจึงมาสะดวกแถมมีหลังมาถ่ายทำหลายๆเรื่องทั้งในวัดทั้งในชุมชนของเรา ห้องเราเองก็อยู่ริมคลองลาดพร้าว ตรงข้ามกับศาลาสวดนั้นละ นั่งหรือเดินบนสะพานท่าคลองก็มองเห็นศาลาเห็นของที่อยู่ในศาลาเต็มๆเป็นปกติ กลัวมัยหรือก็ไม่ได้กลัวเพราะอยู่คนละฝั่งคลองมองเห็นเฉย
คลองลาดพร้าวก็ยังมีการปลุกผักบุ้ง ผักเกษตร มีการหาปลาอยู่ มีเรือพายขายก๋วยเตี๋ยวอยู่หลาบลำ มีเรือหางยาววิ่งเป็นปกตินะ แบบอามรมณ์ชีวิตดั้งเดิมว่าอย่างงั้น ถนนจากซอย ลาดพร้าว 41 มีรถสองแถว มีรถมอไซค์รับจ้าง หากไม่อยากเดิน มีวินหลายวินให้เลือกใช้บริการกัน
ที่หน้าวัดจะมีตึกสองชั้นแบบสมัยเก่าแก่ที่ต่อเนื่องมาจากโรงเรียนปริยัติธรรม แบบเดินหากันได้ ชั้นล่างพระท่านจะทำเป็นห้องสมุดประชาชนเอาไว้ ดูแลโดยพระทั้งการปัดกวาดเช็ดถูกุญแจ บ้างครั้งก็มีโยมช่วยด้วย แต่พระจะเป็นหลัก พวกเราคนวัดหรือคนอาศัยวัดก็ได้ประโยชน์จากห้องสมุดนี่ละ เอาไว้นั่ง เอาไว้นอน เอาไว้หลบแดด เอาไว้หลบคน ฯลฯ รวมทั้งมาอ่านหนังสือในห้องสมุดนี้ทั้งหนังสือตนเองและหนังสือในห้องสมุด ส่วนพระหรือคนที่อยู่แถวนั้นก็จะคอยดูว่าอ้อคนนี้ชอบมานั่งห้องสมุด มาอ่านหนังสือ ก็ไม่ว่าอะไร แม้จะไม่ได้พูดคุยกันก็เป็นแบบว่ารู้ๆกันอยู่ว่าเป็นใครมาจากไหนลูกหลานใคร
ด้านซ้ายมือของห้องสมุดจะเป็นหังสือเกี่ยวกับธรรมะและนิตยสารธรรมะต่างๆในยุคนั้น เก่าบ้าง ใหม่บ้าง แล้วแต่จะมีใครเอามาให้หรือมาบริจาคไว้ เช่น โลกทิพย์ อันนี้เป็นหนังสือโปรดเลยก็ว่าได้ นั้นจึงเป็นเหตุที่เกิด "จุดเปลี่ยน" อีกครั้งหนึ่งในชีวิตก็ว่าได้ เพราะเวลาไปห้องสมุดนอกจากอ่านหนังสื่อเรียนแล้วก็ได้หนังสือธรรมะนี่ละที่อ่านเป็นประจำ ขอบมากๆก็เกี่ยกับของลึกลับ สิ่งลึกลับ การเดินธุดงค์ การปฎิบัติภาวนา พระป่า ฯลฯ รวมทั้งการทำสมาธิการภาวนาในรูปแบบต่างๆ
พออ่านไปอ่านมาก็มาฝึกนั่งสมาธิ เดินจงกลม ก็ตอนนั้นละ แน่นอนปฏิบัติเหมือนกับตอนประถมครั้งแรกนั้นละนั่งสมาธิ พุท โธ นั้นเอง ก่อนนอนจะไหว้พระสวดมนต์ นั่งสมาธิ รวมทั้งลองแบบใหม่ๆเช่น เพ่งสีขาว อีกทั้งยังรักษาศีล 5 และ ศีลแปด ก็ตอนนี้ละ ว่าการรักษาศีล คือการหยุดทำบาปให้ได้ก่อน.. ..ทำแบบนั้นอยู่หลายเดือนนะ ทำทั้งกลางวันและกลางคืนก็ว่าได้ เรียกว่าฝึกตลอดเวลา
จนวันหนึ่งตลอดทั้งวันรู้สึกว่ามีสติดีมากภาวนาตลอดเลยทำอะไรเดินยืนขึ้นรถนั่งรถเรียนล้วนแต่มีภาวนาหรือมีสติอยู่มาก พอตกกลางคืนสวดมนต์เสร็จ นั่งสมาธิเสร็จก็นอนราบก็ภาวนาพุทโธ เป็นเรื่อยๆ จิตก็รวมตัวสงบลง เหมืนอกับครั้งแรกที่สมัยเด็กเลย เหมืนอกันทั้งก่อน ระหว่าง หลัง เหมืนอกันทุกอย่าง "จิตสงบ" เป็นอีกครั้งที่มีความสุขมากมาย "สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี" นี่ก็เป็นบทพิสูจน์อีกครั้ง ต้องขอบคุณห้องสมัคดวัดลาดพร้าวเลยทีเดียว เครดิตนี้เต็มๆ
พอเรียนจบไม่ได้ฝึกเป็นช่างล่ะกลับบ้านเลยช่วงปลายปีหน้าหนาวพอดีบอกว่าจะบวชละนะ บวชปฏิบัติ บวชที่วัดป่าบ้านเรานี่ละ อยากบวช การเดินธุดงค์ อยากเข้าไป เข้าถ้ำ อยากทำเต็มที่เลยละ ...นี่ละคือ 2 เหตุจุดเปลี่ยนชีวิตที่ทำให้เข้าสู่การ บ ว ช .. 2 บทเรียนที่พิสูจน์กับตนเอง จนมั่นใจว่าสิ่งเหล่านี้คือของจริง...
หลายคนก็คงมีประสบการณ์แบบนี้ คงไม่แตกต่างกันมาก ส่วนใครยังไม่เคยก็ลองดูหน่อยนะ เผื่อบารมีครบละจะได้ไปต่อได้..ลอง ให้ทาน รักษาศีล และภาวนา ลองดูจะรู้ว่ามีจริงดีจริงหรือไม่อย่างไร...ไม่ลองไม่รู้ รู้ได้เฉพาะตน ให้ผลได้ไม่จำกัดกาลเวลา ...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [