ป่าช้า ตอน บ้านผมเอง (3) กระดูกเต็มไปหมดเลย
"พระอาจารย์ครับ เอาตรงนี้เลยหรือครับ มันเป็นจอมปลวกเป็นโพนใหญ่นะครับ... "เอาตรงนี้ละทำเป็นกุฎิหลังใหญ่เอาไว้รับรับรองเพราะเถระผู้ใหญ่นะเพราะว่ามันไกลจากศาลาหน่อยอยู่ทางที่ไม่ค่อยมีคนมาท่านจะได้อยู่เงียบๆหน่อย"....
ภายในวัดป่าพวกเราได้สร้างศาสนะเอาไว้ไม่มากนัก มีศาลาไม้เล็กไหรือใหญ่กว่ากระท่อมนิดหน่อย กุฎิมุงหญ้าเล็กๆ โรงไฟ ห้องน้ำ บ่อน้ำ เท่านั้นเอง เพราะเป็นวัดป่าจะเป็นอะไรที่เรียบง่าย ร่มรื่น จัดเอาไว้ปฏิบัติธรรมของพระสงฑ์เป็นหลัก มีทางเดินเป็นวงกลมไป 1 รอบๆป่าช้าและมีทางเดินเล็กๆเข้าไปตามกฎิของพระของเณร แต่ละกุฎิก็มีทางเดินจงกลมเอาไว้ให้ท่านเดินจงกลม พวกเราจะพยายามไม่ตัดต้นไม้ให้มากที่สุด จนบางครั้งจะเห็นต้นไม้อยู่บนทางเดินเป็นปกติ
ในแต่ละวัดป่าจะมีการสร้างกุฎิขนาดใหญ่เอาไว้ (ไม่ได้ใหญ่มาก) เอาไว้เพื่อให้ครูบาอาจารย์ที่เป็นเจ้าอาวาสหรือพระผู้ใหญ่ที่มาจากที่อื่นๆเอาไว้พัก คล้ายๆเรือยรับรองของโยมนั้นละ ส่วนมากจะมีวัดละ 1 แห่ง ในวัดป่าของเราก็เหมือนกันตอนที่เดินไปหาที่จะสร้างกุฎิกันก็ไปเลือกได้ที่จอมปลวกหรือโพนใหญ่ๆอันหนึ่งอยู่ในที่สูง อยู่ริมป่าช้าอีกด้าน ริมทางเกวียน ริมกอไผ่และมีต้นไม้ใหญ่ร่มรื่นกำลังดี ทำให้เลือกเอาตรงนี้เป็นจุดในการสร้างกัน เป็นเรื่องปกติอีกเช่นเคยเราต้องบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางเจ้าของก่อนขุดกัน ตัดต้นไม้ไม้ออกก่อน และขุดเกลี่ยจอมปลวกให้แบนให้ราบเหมาะกับการสร้างกุฎิ พอขุดปรับพื้นดินเท่านั้นละปรากฎว่าตรงนั้นมีแต่กระดูกเต็มไปหมด แต่คราวนี้ไม่ได้เปื่อยยังเป็นชิ้นเล็กๆอยู่ทั่วไป ซึ่งก็คงนานมากแล้วเพราะดูจากจอมปลวกที่ใหญ่มากนั้นเอง
แน่นอนก่อนการขุดก็ต้องยกมือบอกกล่าวกันก่อนนะว่า "พวกมาปรับพื้นที่ตรงนี้เพื่อจะสร้างเป็นกุฎิพระหลังใหญ่นะเอาไว้ให้ครูบาอาจารย์ท่านได้จำวัตร เพราะตรงนี้เหมาะสมที่สุดแล้ว" จากนั้นก็ทำการขุดการปรับกันจนแล้วเสร็จ พร้อมกับการก่อสร้างกุฎิหลังใหญ่ให้เรียบร้อย เป็นกุฎิไม้นะ หลังคาสังกะสี ตรงโคนเสาทำเป็นบาอน้ำเอาไว้กันมดหรือแมงต่างๆ และปลวกไม่ให้ขึ้นกินกุฎิเอา เป็นกุฎิขนาดใหญ่ยกพื้นพอประมาณ แต่ไม่ใหญ่มาก มีชานเอาไว้ให้ ห้องเดียวโล่งๆ ไม่มีเครื่องอำนวยความสะดวกอะไร ที่บันไดไม้มีโอ่งล้างเท้าไว้ พัดลมก็ไม่มีนะในตอนนั้น ข้างกุฎิจะทำเป็นทางเดินจงกลมเอาไว้อยู่ใต้ร่มกอไผ่ใหญ่พอดี สามารถเดินได้ตลอดวัน หัวทางจงกลมทำเป็นเสาไม้เตี้ยๆเอาไว้วางเทียนไขจุดตอนเดินจงกลมกลางคืน ลานรอบๆกุฎิก็ยังมีต้นไม้เล็กและใหญ่อยู่เพียงแต่เอาดินมาถมๆให้ราบและถางหญ้าออกจนโล่ง พยายามคงต้นไม้เอาไว้ให้มากที่สุดว่างั้นละ ซึ่งก็เป็นลักษณะทั่วไปของวัดป่านะ ที่คงความร่มรื่นเอาไว้
สมัยที่บวชได้มีโอกาสไปจำวัตรที่กุฎิหลังนี้ เวลาทีเดินลงมาและมองไปที่พื้นจะเห็นกระดูกกระจายเต็มไปหมด ยิ่งวันไหนที่วันตกชะล้างหน้าดินหรือฝุ่นออกไปจะเห็นได้ชัดนะ มีครั้งหนึ่งที่นอนอยู่น่าจะได้เวลาตื่นเพื่อออกไปที่ศาลาการเปริยญในการเตรียมอาสนะ น้ำ กระโถน ก่อนออกบิณฑบาตร น่าจะตี4หรือตี5นี่ละ วันนั้นน่าจะนอนเพลินหรือนาฬิกาไม่ปลุกก็ไม่รู้ได้ ตอนที่หลับอยู่ได้ยินเหมือนกันมีคนมาเรียกให้ตื่นนี่ละ เลยตกใจตื่นขึ้นมาดูเวลาก็ได้เวลาพอดี พอมาถึงก็ถามพระเณร ว่าท่านได้ไปปลุกมัย ก็ไม่มีใครไปนะ ต่างองค์ต่างๆเพิ่งมาพร้อมๆกันนี่ละ จำไม่ได้ว่าเป็นแบบนี้กี่ครั้งแต่ก็หลายครั้งอยู่
สำหรับพวกเราในตอนนั้นเป็นเรื่องที่รู้กันหรือปกตินะสำหรับเรื่องเล่านี้ไม่ได้เหนือความคาดหมายหรือเรื่องแปลกอะไร ถามว่ากลัวมัย ก็ตอบได้ว่าก็รู้สึกกลัวนะหรือตื่นเต้นนะ ได้เจอของลึกลับ แม้จะอยู่แบบนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมานะเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเรา แต่ญาติโยมคนอื่นๆก็ไม่กล้ามาอยู่นะ เพราะแค่เห็นเศษกระดุกแถวนั้นก็กลัวกันแล้วว่าอย่างนั้น
ปล. วันนี้มีคนอ่านเรื่องราวใน blog ครบ 4100 คน เลยอารมณดีอยากเขียนอะไรไปเรื่อยๆนะครับ ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกัน
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ขณะไปปฏิบัติธรรม แต่มิได้กลัว พระอาจารย์บอกก่อนว่าภาพ
ที่เห็นอาจจะจริง หรือไม่จริงก็ได้
รอบกายอาจจะมีวิญญาณเฝ้ารอบุญที่เราแผ่เมตตาให้หลังจาก
เดินจงกรมแล้วเข้าสมาธิ
เลยไม่ได้กลัวอะไร แต่ถ้าไปอยู่ติดกับป่าช้าหรือในป่าช้าตอน
กลางคืนนี่ยังไม่ทราบว่ากลัวหรือไม่
ขอแสดงความยินด้วยครับที่มีคนเข้่าชม 4 พันกว่าคนแล้ว