มืด
ฉาก1 :: มันมืดไปหมด
ท่ามกลางแสงจันทร์วันข้างขึ้น
ในทะเล ลึกลงไปราวสิบเมตร
ฉันเติมลมเข้าบีซี แล้วเคลียร์หน้ากาก
แต่มืด
น้ำเข้า
ฉันไล่น้ำอีกครั้ง มืด
คราวนี้มืดไปหมด มองไม่เห็นแม้แต่แสงไฟฉายใต้น้ำ
..
..
แสงไฟทำให้เห็นว่าฉันหันไฟฉายออกนอกตัว
และตัวเองกำลังลอยขึ้นผิวน้ำ เนื่องจากตะกี้เติมลมมากไป
ไฟฉายส่องลงไปข้างล่าง กลุ่มดำน้ำกับลีดเดอร์ฉันอยู่ที่นั่น
เขาขึ้นมาตามฉัน
จบบันทึกย้อนหลังวันที่ลืมเอาไม้เท้าแฮรี่ กับไฟฉายของตัวเองไปทะเล..
@@@@@
ฉาก2 :: มืดอีกแล้ว
ฉันเงยหน้าขึ้นมา
มืดไปหมด ราวกับเมืองนี้ไม่มีไฟฟ้า
มีแสงไฟหรอมแหรมของรถที่ยังไม่ดับเครื่อง พอให้เห็นบ้าง
แสงจันทร์ข้างขึ้นมัวเต็มทีเพราะมีเมฆบัง
เมืองบุรีรัมย์ไฟดับอีกแล้ว
ฉันเพิ่งขับรถเข้ามาจอดตลาดไนท์
จะกินข้าวเย็นในเวลาหัวค่ำ
จอดเสร็จก็เชคข้อความในไอแพด
เงยหน้าขึ้นเจอเมืองมืด (ดีแล้วไม่ใช่มือมืด)
สรุปว่าฉันได้กินก๋วยเตี๋ยวส้มตำใต้แสงเทียน
พอไม่มีไฟ โสตทางหูก็ขยันทำงาน
พบว่าเสียงตำส้มจะดังที่สุดในตลาดไนท์
และ แม่ค้าขายกับข้าวที่มีแสงไฟไม่พอ
ก็พูดรายการอาหารซ้ำๆ ให้ลูกค้าฟังข้างร้านก๋วยเตี๋ยวนั้น
นี่ไก่ผัดมะเขือค่ะ
ประมาณห้าครั้งได้
สงสารจัง กินเสร็จออกจากตลาดไนท์ไฟก็ยังไม่มาเลย
..