ใจจ๋า
ประเทศเขตแดนมีขอบเขตอยู่จำกัด
แต่กระแสเมตตานี้ไม่มีขอบเขตที่จำกัด
หาประมาณแห่งที่สุดไม่ได้
คำที่ผุดขึ้นในใจพระ
ในวันที่วัวตัวผู้สีหม่นถูกไถ่ชีวิต มายืนหน้าหลวงปู่ชอบ
@@@@@
ช่วงนี้ใจสุขเยอะ ค้นหนังสือเก่าๆ มาอ่านเพราะจัดห้อง
อ่านเรื่องหลวงปู่ชอบอีกครั้ง ชอบมากหลายตอน
อ่านสนุกเหมือนหลวงปู่จาม หลวงพ่อฤาษี
เพราะมีเรื่องของทิพย์เยอะ
แต่เวลาอ่านเรื่องหลวงตามหาบัว หรือท่านอื่นก็สนุกอีกแบบ
แบบที่พูดถึงจิตล้วนๆ ก็สนุกไม่แพ้กัน
@@@@@
หลวงปู่ชอบยื่นมือข้างขวาออกไป
วัวก้าวเดินเข้ามาจนเกือบถึงรถเข็นของท่าน
หลวงปู่เอื้อมมือเข้าไปตบหัวมันเบาๆ ด้วยความเอ็นดู
วัวดมมือท่าน เลียมือท่าน
คล้ายสุนัขเลียมือเจ้าของ
หลวงปู่ตบที่หัวมันเบาๆ พูดเพียงแต่ว่า
อือ อือ อือ รู้แล้ว รู้แล้ว
น้ำตาวัวไหลพรากอาบแก้มทั้งสองของมัน
ทุกคนอยู่ที่นั่นต่างน้ำตาซึม บางคนถึงกับสะอื้นก็มี
ก่อนวัวตัวนี้จะถูกนำออกไป มันยืนนิ่ง ย่อขาหลัง
พร้อมกับก้มหัวลงเล็กน้อย
ทำอยู่สามครั้ง
ก่อนคนจะพามันออกไป
ตัดตอนจากหนังสือของ อาจารย์ปฐม นิคมานนท์
@@@@@
ใครต่างก็รักชีวิต
เราเองขับรถกลับกรุงเทพฯ ทีไร เจอรถขนวัวประจำ
จนเลิกกินเนื้อวัว
ส่วนเพื่อนที่จะร่วมหุ้นกิจการด้วยกันอีกสองคน
ก็เพิ่งเลิกกินเนื้อวัว
ต่างคนต่างมีเหตุให้เลิก
ไม่มีความบังเอิญในพระพุทธศาสนา
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [