ลูกผสม
"คนไทยไม่ควรแบ่งสี
เพราะเป็นหน้าที่ของโรงพิมพ์"
ป้ายนี้จะติดไว้ที่โรงพิมพ์ตรงแยกไปอำเภอปะทาย
จังหวัดโคราช
คือต้องขับออกจากบุรีรัมย์นะ
เห็นทีไรเราก็ขำ เราอยากทำงานกับโรงพิมพ์นี้จริงๆ เลย
ว่าไปแล้วคิดถึงอีสานแฮะ
----------
พี่เราย้ายออกไปอยู่หอ เราเลยไม่มีพ่อครัวประจำตัว
ก่อนจะเข้าหอหลัก มีการไปอิงหอน้อย ซึ่งมีต้นมะละกอ
เราก็ขอมะละกอ (จากต้น) มาหนึ่งลูก
ทำส้มตำกินหน้าตาเฉย
ตอนไปหาพี่ที่หอ ก็ตำสามวันซ้อนโลด
คือตอนนั้นแม่อยู่ในโรงพยาบาลแล้วให้เยี่ยมได้กลางวัน
เราก็เลยไปนอนหอพี่ พร้อมผลิดตำส้มกินเอง
ตอนนี้กลับมาบ้าน มีต้นมะละกอหลังบ้าน
ออกลูกเพิ่มเพียบเลย
เราก็ตำกินต่อไป ไม่หยุดยั้ง
แต่ก่อน
พี่เราคนโต เคยบอกว่า คนอีสานตำได้ทุกอย่าง
ตอนนี้เรามาถึงจุดนั้นแล้ว
คือ ถ้าเราตั้งต้นว่ามันเป็นสลัด มีอะไรก็ใส่ครกได้หมดล่ะ
ไม่มีกระเทียม ก็ใช้หอมใหญ่
ไม่มีมะเขือเทศ ใส่องุ่น
มะนาวเหลือน้อย ใส่ แอปเปิ้ลเพิ่มเยอะหน่อย
...เพิ่มใบมะกรูดไปหน่อยนึง
น้ำปลาหวานที่ทำไว้ เอามาปรุงใส่โลด
ถั่วไม่มี กินกับบิสกิตให้กรุบๆ
ข้าวไม่มี กินกับขนมปัง
บัดนี้ เราขึ้นสู่จุดสูงสุดของการตำส้มแล้ว
คืออะไรใส่ครกแล้วมีมะละกอดิบด้วย
เราเรียกส้มตำหมดล่ะ
นักตำส้มไม่ควรแบ่งสี
เพราะเป็นจรรยาบรรณที่ดีในการทำส้มตำ
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [