เล่าเรื่องปากกาของเรา (3)
เพิ่งเอาลามี่ไปเปลี่ยนหัวคอแร้ง
คือเมื่อเช้าไปราวน์คนไข้
ดึงปากกาออกจากปลอก เอามาเขียนชาร์ต
โดยให้ปลอกคากับสายห้อยคอป้ายชื่อนั้น
พอใช้เสร็จ เอามาเสียบคืน
แล้วเสียบปากกาไม่กรึ้บ
ทีนี้ เดินไปเตียงต่อไป ปากกาก็หล่นจิ้มพื้น
เอามาเขียน มันครูดกระดาษมาก
ตกเย็นเลยเอามาเปลี่ยนคอแร้ง เหล็กสีดำด้วย
แลกกับอีกด้ามสี- อีกแท่งที่ยังไม่แกะใช้
เฮ้อ สงสัยจะหายาก คอแร้งดำ
แต่เขียนลื่นมากนะ
ปากกาลามี่ ที่ทุกคนเก็บไว้
เราเอามาใช้จุใจมาก
ไม่เก็บ ไม่ขาย จะใช้ และใช้
ใช้จนหาย จนพยายามสั่งซื้อใหม่
เราใช้สนุก จะไม่ซื้อเพิ่มแล้ว
ถ้าเฉลี่ยแท่งละ พันบาท
เรามี สามสิบแท่ง
บางแท่งแพงมาก
มูลค่ารวมไม่น้อยกว่าสามหมื่น (รวมสามสิบแท่ง)
แต่เราบอกตรงๆ ว่าเราใช้สนุก ใข้คุ้มมาก
เมื่อก่อนเราไปราวน์คนไข้เช้า
สายมา ปากกาหายละ
เหมือนหาง่าย หายบ่อย
พอแพงขึ้นมาจะระวัง แล้วจะตั้งใจ
จะไม่หาย ฮ่าๆ
ก่อนนี้สิบกว่าปีก่อน
เราชอบปากกาไส้ uniball 0.38
คือชอบปากกาเส้นเล็ก
ไป กทม ซื้อไส้มาที 20-30 อัน
(บุรีรัมย์ไม่มีขาย)
ใส่ในแท่งที่กดได้ 3 ช่อง
ใส่น้ำเงิน 2 ช่อง, แดงช่องนึง
ง่วงจัง
เดี๋ยวมาเล่าต่อเรื่องปากกาไส้เล็ก / วันหลังเด้อ
อือ คราวก่อนบอกจะเล่าลูกลื่นสี
ดันมาบ่นเรื่อง หัวปากกาที่ตก
ทำให้คอแร้งครูดกระดาษเวลาเขียนซะงั้น แฮ่
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [