ญี่ปุ่นและการกอด เพิ่งเขียนถึงญี่ปุ่นไปแหมบๆ เมื่อวันก่อน ปรากฏว่าในโซเชียลสีฟ้า (ตามที่แหล่งข่าวว่าเจ้าของตาบอดสี) เพื่อนเรา, ซึ่งเป็นทันตแพทย์ แต่งงานกับทันตแพทย์ญี่ปุ่น อยู่มานานเป็นสิบปี มีลูกสามคน เขียนบอกเรื่องวัฒนธรรมการกอด ที่ควรมีในญี่ปุ่น โดยให้เหตุผลว่า การบอกให้สู้ๆ นะ และขอโทษเมื่อทำผิด มันไม่ทำให้เกิดกำลังใจ การกอด คือสื่งที่ให้กำลังใจ อันนี้เราชอบมากๆ และตอนนี้ เราอยู่ที่ฟลอริด้า อเมริกา เราบินมาเพื่อมากอดแม่เรา .... เรามาคิดดูแล้ว ชีวิตเรามีไม่กี่อย่างที่ช่วยบำบัด หากขาดไปมักจะทำให้ตัวเองเหงาหงอย ประกอบด้วย นอนบำบัด เล่นหมาบำบัด ออกกำลังบำบัด เขียนบลอกบำบัด (โหมดรำพัน) และครอบครัวบำบัด -นอนบำบัดนี่ชัดมาก ถ้าเรานอนน้อยจะหงุดหงิด -เล่นหมา นี่เกิดจาก เราเลี้ยงหมาที่บ้านตั้งกะเด็ก ถ้าช่วงไหนปราศจากการขยุ้มหัวหมา (ด้วยความรัก) เราจะต้องไปตามบ้านเพื่อนบ้านพี่ที่บุรีรัมย์ ไปขอเล่นหมาเค้า เคยชอบเล่นตัวนึงมาก จนมันตายไปแล้ว ไม่ได้ตายเพราะเรานะ คือมันแก่ตาย ซึ่งก็สิบปีแล้วนะที่เรามาอยู่อำเภอเมืองนี้ มันก็ควรจะผ่านตามวัยเค้า -ออกกำลังบำบัด คือเราเล่นกีฬาตั้งกะเด็ก ไม่ได้เล่นช่วงที่เข้ามหาวิทยาลัยช่วงขึ้นคลินิก (ไม่ดีเลย ทุกคนควรเล่นกีฬาต่อค่ะ) ประถมเราถูกครูชวนเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ รร. แต่แม่ไม่ให้ ได้ไปวิ่งก๊อกแก๊กบ้าง ขึ้นมัธยมเป็นนักกีฬาวิ่งและบาสเกตบอล อันนี้สนุกมาก ตอนลงวิ่ง เราไม่ใช่ตัวจริง เพราะทาง รร มีตัวนักก๊ฬาโควต้ามาก่อนแล้ว แต่เราเริ่มเข้าใจการมาซ้อมกับคนอื่น พอมาเป็นนักบาส หัดเล่นใหม่และครูให้ลงบ้าง อันนี้กีฬาทีม สนุกมาก เราชอบบรรยากาศกีฬาทีม ทำให้เรารู้เลยว่า ทักษะการเล่นทีมเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้ามีลูกหลาน เราจะให้ลงเล่นกีฬาเป็นทีม -เขียนบลอกบำบัด เราว่าทุกคนน่าจะมีพื้นฐานมาจากไดอารี่มั้ง ของเราลงบลอกนี่ได้มาจากตอนเรียน มหาวิทยาลัย พี่เราขอแม่ให้ต่อเนตเข้าบ้านสมัยนั้น เป็นที่มาที่ทำให้เราติดออนไลน์จนต้องหนีและเลิก กลับมาอีกครั้งด้วยหลายอย่าง ตอนนั้นมาอเมริกาพอดี เหงาๆ บวกกับที่พี่เม่น (net idol ของเรา) พูดคำว่า open source.. เราว่า บางเรื่องเล่าสู่กันฟังมันก็ไม่เลวนะ ต่อยอดความคิด แต่เราปิดคอมเม้นท์ไม่ได้แลกเปลี่ยนน่ะ แบบว่าเข้ามาไม่บ่อย -ครอบครัวบำบัดนี่ เป็นเรื่องที่ทุกคนน่าจะเข้าใจได้ ชีวิตเราจะมีพลังจากครอบครัวนี่แหละ บางเสาร์อาทิตย์เรากลับบ้านกรุงเทพไปอยู่เงียบๆ ที่บ้านก็มีความสุขแล้ว แม้แต่พื้นที่ในบ้านเราทุกที่ ก็มีความทรงจำเด็กจนโตอยู่เสมอ เราเห็นตัวเองกับยาย พี่ แม่ พี่เลี้ยง หมาที่เคยเลี้ยง พื้นที่ทุกที่ในบ้าน มีความอบอุ่นสำหรับเราเสมอ ใกล้เช้าแล้วที่นี่ เวลาไทยจะใกล้สองทุ่ม เรารอสรุปรายการกิจการของเราส่งเพื่อนที่เมืองไทย มาที่นี่เราออนไลน์ทำงานและตามงานก๊อกแก๊กตลอดเลย รู้สิกเป็น working woman เนอะ (ยี้) อ่ะ พอแล้ว กอดกันทีนนึงนะคะ/
|
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [