จดหมายถึง หิมาลัย ฉบับที่ 1 สวัสดี "อีกไม่นาน เราคงได้พบกันใหม่" ประโยคนี้ฉันเคยพูดไว้ เมื่อครั้งที่ได้เจอเธอครั้งแรกในเนปาล  ซึ่งเป็นวันสุดท้ายที่ได้เห็นร่างที่นอนเหยียดเอกเขนกทอดยาว สุดหูสุดตาจากบนเครื่องบิน  ฉันจำได้ว่ามองนานไปหลายนาทีจนเมื่อยคอไปหมด  ไม่ยักรู้ว่า 'หลังคาโลก' มันครองพื้นที่ได้มากและไกลขนาดนี้ หนึ่งปีหลังจากนั้น .... ฉันไม่ได้กลับไปพบเธออีก เพราะมัวแต่จดจ่อกันการเดินทางด้วยรถไฟ จากปักกิ่ง ประเทศจีน จนไปสุดทางที่รัสเซียแทน  หลังจากจบทริปนั้นลง ฉันก็ยังนึกไม่ออกหรอก ว่าจะไปที่ไหนต่อได้อีก  ถ้าเลือกการเดินทางให้เป็นหนึ่งในอาชีพได้  ฉันคงยินดีที่จะหาเรื่องไปต่อได้เรื่อย ๆ จนสุดแผ่นดินโลก แต่นั่น เธอก็คงคิดว่าฉันคงไม่คิดจะหวนกลับมาอีกแน่  เพราะฉันคงมัวแต่แสวงหาดินแดนใหม่  ที่จริงแล้ว ฉันก็ลืมเธอไปพักใหญ่ จริง ๆ นั่นแหละ วันหนึ่งรายการทางโทรทัศน์พูดถึงการแสดงเวที ของคณะนักแสดงจากสถาบันที่ชื่อว่า "กาลักเชตรา" จากเมืองเชนไน   กับการร่ายรำแบบ "ภารตนาฎยัม" ในท้องเรื่องรามายณะ ที่ศาลาเฉลิมกรุง ซึ่งจัดขึ้นสำหรับเทศกาลส่งเสริมการท่องเที่ยวของอินเดีย  บังเอิญว่าฉันว่างพอที่จะไปได้ทันเวลา  และมันก็มีแค่รอบเดียวเสียด้วย... ป้ายโฆษณาเล็ก ๆ ที่เห็นในงานระหว่างที่รอ มีเธอยืนอยู่ที่ฉากหลัง คงทำให้ฉันอยากหวนกลับไปเจอเธออีกครั้ง  แม้ซีกฝั่งที่ อินเดีย ดูท่าจะวุ่นวายไม่น้อยจากที่ฟังมา Incredible India ที่เขานำเสนอ... คำ ๆ นี้ มันน่ากลัวมากกว่าน่าไป เพราะดูเหมือนว่า อะไรก็เกิดขึ้นได้เสมอ !!! หลังจากจบการแสดงที่มันดูต่างจากการเต้น แบบบอลลีวูดที่เคยติดตามาตลอด ก็ทำให้ฉันรู้ว่า อันที่จริงแล้ว เราได้รู้ข้อมูลแค่เศษเสี้ยวเดียวจากทั้งหมด  แล้วก็คิดเหมามโนไปเองว่ามันต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ เหมือนกับที่คนต่างชาติ ที่เอาแต่เสพภาพโปรโมทการท่องเที่ยวเมืองไทย ยังเข้าใจว่าเราจ่ายไปตลาดจากร้านค้าที่อยู่บนเรือพาย  หรือแม้แต่ขี่ช้างไปโรงเรียนนั่นแหละ  ฉันตัดสินใจไปอินเดียเป็นครั้งแรกถัดจากนั้น และนี่ก็คงเป็นหนึ่งในผลสำเร็จของการจัดเทศกาลฯ  สินะ     Create Date : 12 มกราคม 2559 6 comments Last Update : 22 มกราคม 2562 12:22:33 น. Counter : 1065 Pageviews. Share Tweet

อ่านแล้วเท่ากับว่า พี่มีโอกาสจะได้อ่านรีวิวอินเดียสินะ ตั้งตารอเลยจ้าา เอ..พี่ไม่สังเกตหรือว่าน้องฟ้าเพิ่งเปลี่ยนหน้าตาบล็อกป่าว เพิ่งจะเห็นเจ้าแร็คคูนพิงขอนไม้อ้ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 12 มกราคม 2559 11:54:13 น.

@สาวไกด์ใจซื่อ จดหมายอาจมาเรื่อยๆ ค่าาา 555 เรื่องเล่าเต็มๆ ต้องถัดจาก เรื่องตะลอนนั่งรถไฟฯ นะพี่เต้ย (น่าจะนานพอสมควร) ตอนแรกว่าจะเขียนซ้อน สองเรื่อง แต่คงแยกบรรยากาศไม่ถูก ระหว่างสองทริปนั่น แรคคูน เค้าอยู่บ้านนี้นานแล้ว เอนทรี่นี้ไม่มีภาพลงก็เลยได้เห็น อิอิ :)   โดย: กาบริเอล 12 มกราคม 2559 12:19:30 น.

ชอบอ่านที่น้องเขียนจัง ขนาดเขียนเป้นจดหมายเล่าความรู้สึกรำพึงรำพัน ยังน่าอ่านและมองเห็นภาพเลยจ๊ะ   โดย: อุ้มสี 12 มกราคม 2559 14:42:22 น.

ขำฟ้า ตลกร้ายนะ จ่ายตลาดจากร้านค้าบนเรือพาย / ขี่ช้างไปโรงเรียน   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 15 มกราคม 2559 15:19:17 น.

ถ้าเลือกการเดินทางให้เป็นหนึ่งในอาชีพได้ ก็อยากเลือกเหมือนกันครับ แต่เพราะเลือกไม่ได้ เลยอยู่อย่างทุกวันนี้ ขี่ช้างไปโรงเรียน ฝรั่งมันถามนะ ได้ทีเลยอำมันซะเลยว่า คุณรู้มั้ยว่าไม่ใช่ทุกคนจะขี่ได้นะ ต้องรวยมากๆ ถึงจะทำได้ ที่จอดช้างในเมืองไทยแพงมาก พวกเขาดูตกใจเป็นอย่างมาก แต่ตอนหลังก็เฉลยให้ฟัง ดูจากภาพ กับไปสัมผัสเองมันต่างกันเยอะครับ ยิ่งเดี๋ยวนี้ภาพตกแต่งทำสี ทำอะไรให้สวยขึ้นได้เยอะด้วยยิ่งแล้วใหญ่   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 16 มกราคม 2559 16:19:04 น.

เรื่องช้างนี่เคยโดนถามแล้ว งง เหมือนกันนะ แต่ยังไม่ขนาดอำกลับ 555 ช่วงกลางๆทริป กล้องพังซะงั้น เลยได้แต่เอา กล้องคอมแพค ก๊องแก๊ง สำรองประคองเก็บภาพตามมีตามเกิดอย่างที่เห็นนี่แหละ ฟ้าก็ยังถ่ายเหนือจริงกะเค้าไม่ได้ซักที   โดย: กาบริเอล 18 มกราคม 2559 0:30:03 น.