สาวน้อยโทรหา .... แม่จ๋าถึงไหน หนูเวียนหัว เหมือนจะอาเจียน
แม่ซื้อขนมปังให้หนูด้วยนะ
.
.
หลานสาวโทรหา... ม่ะ่ถึงไหน เจ้เวียนหัว (นั่น นึกว่าคิดถึงกันมากมาย 55)
.
.
ถึงจุดหมายปลายทาง...คอนโด แถวๆ สุทธิสาร
สาวน้อย... แม่จ๋า ขอยาหนูหน่อย
แม่คนสวย... ในกระเป๋าน่ะลูก
สาวน้อย... แม่หยิบให้หนูหน่อย
แม่คนสวย... มองลูกแล้วยิ้มๆ แต่ก็หยิบให้เหมือนที่เคยทำ
สาวน้อย... ยื่นมือมารับยา แล้วนั่งเฉยๆ
แม่คนสวย... น้ำล่ะลูก
สาวน้อย... น้ำในขวดอ่ะ แม่หยิบให้หนูด้วย
แม่คนสวย... มองหน้าลูกแล้วยิ้ม
(ในใจถามว่า ถ้าแม่ไม่มาล่ะ หนูจะืำทำไง 55แต่ไม่ได้ถาม คริ คริ )
ลูก ไม่ว่าจะโตสักแค่ไหน ลูก ก็คือเด็กเล็กๆของคนเป็นแม่เสมอ
เช้าวันนี้.....
เริ่มต้นด้วยการ ชงโอวัลตินร้อนๆให้ลูกสาว กับซอฟท์เค้ก
สำหรับตัวเองคือ กาแฟ กับ ครัวซอง แฮมชีส
สาวน้อย... แม่ตัดผมรึยัง
แม่คนสวย... ยังเลยลูก แต่ว่า ตังค์หนูหมดแระ แม่คงไม่ได้ตัดแล้วมั้ง
สาวน้อย... หนูมีตังค์ค่าตัดผมให้แม่ แต่ตังค์กินหนมหนูหมดแล้ว
แม่คนสวย... อ้าววว ทำไมแบบนั้นล่ะลูก 555 ( มีแบบนี้ด้วยวุ้ยลูกสาวฉัน )
( คราวนี้ สองคนแม่ลูกกอดกันกลม )
บล๊อกนี้อาจไม่มีสาระกับใครๆ
แต่สำหรับฉันทุกๆวันกับลูกมีค่าเสมอในความรู้สึก
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
ผมอ่านแล้วก็รับรู้ได้ถึงความรักและความผูกพันธ์ระหว่างแม่ลูกคู่นี้ครับ ขอให้มีความสุขมาก ๆ ทั้งแม่และลูกนะครับ
อิอิ