Group Blog
 
<<
มิถุนายน 2556
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
18 มิถุนายน 2556
 
All Blogs
 
O พรหมจรรย์วิบัติ .. ของโล้นห่มเหลือง ! O

.


ดูบรรดาลาโง่ห่มเหลือง นั่งฟังกันแบบเชื่องเชื่อ ตอนไอ้เณรมันพล่ามเรื่องเคยเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า .. เป็นวรรคเป็นเวร ..





ชาติพันธุ์สยามบางส่วน .. มันโง่บัดซบกันปานนี้จริงๆหรือนี่ ?




สำหรับ"ศรัทธาวิปลาส .. วิปริต"ที่ฟั่นเฝือไร้สติ ที่เพ้อเจ้อ ไม่เป็นเหตุเป็นผล .. และที่ยิ่งมีมากเท่าไรในศาสนิกก็ยิ่งทำลายหลักสัทธรรมมากขึ้น รุนแรงขึ้น รวดเร็วขึ้นเท่านั้น ..


ความเชื่อ ความศรัทธา .. เป็นความจนตรอกทางภูมิปัญญา
หรืออาจพูดได้ว่า .. เป็นความอ่อนด้อยทางภูมิปัญญา ที่มีกำลังวิจารณญาณต่ำกว่าเกณฑ์ที่จะใช้ต่อต้านความเพ้อเจ้อที่ไร้เหตุผลได้ !


ยิ่งมีภูมิปัญญาต่ำทรามมากเท่าไร .. ยิ่งยากที่จะเข้าใจเรื่องราวทาง"นามธรรม" รวมทั้งไม่สามารถยึดโยง"รูปธรรม"ที่แวดล้อมตัวตนอยู่เข้ากับ"นามธรรม"ได้เลย .. หรือยากมากที่จะทำได้


ขั้นศีลธรรม เป็นความพยายามที่จะเชื่อมโยง"นามธรรม"ให้ชนขั้นภูมิปัญญาต่ำสามารถเข้าใจผ่านรูปแบบทางรูปธรรมได้ .. อย่างง่ายๆ .. ผ่านเรื่องราวทาง "อุบายธรรม" เป็นต้นว่า ..

.. เรื่องราวในนรก ที่มีทั้ง อสุรกาย กระทะทองแดง ต้นงิ้วหนามแหลม นกเหล็กปากแหลม ยมทูตมีเขาตัวดำเมื่อม ยมบาลผิวกายแดงฉาน .. แทนนามธรรมที่เป็นความมืดมิด ทุกข์ร้อนทรมาน ทุรนทุราย การลงโทษ การกดทับ จึงใช้ใต้พิภพบาดาลเป็นตัวแทนสถานที่

.. เรื่องราวบนสวรรค์ ที่มีทั้ง เทวดา นางฟ้า ที่นั่งที่นอนทิพยอาสน์ทั้งหลาย ที่มีถึง 6 ชั้น .. แทนนามธรรมที่เป็นความสว่างไสว สวยงาม สุขสบาย หอมหวน ล่องลอย จึงใช้ท้องฟ้าคราม ปุยเมฆขาว อวกาศเวิ้งว้าง เป็นตัวแทนสถานที่

.. เรื่องราวของบุญ กุศล ที่สะสมได้ ส่งผ่านกันได้ ระหว่างชาติภพต่างๆจากอดีตมาปัจจุบัน จากปัจจุบันไปอนาคต จากอนาคตไปชาติต่อๆไปไม่มีที่สิ้นสุด เป็นตัวแทนของพัฒนาการแห่งสัมมาทิฏฐิในจิต ในแต่ละวงรอบแห่งปฏิจจสมุปบาท ที่จะค่อยสั่งสมจากความรู้อย่างค่อยเป็นค่อยไป

.. เรื่องราวของวัฏฏะสงสาร การเวียนว่ายตายเกิด ชาติแล้วชาติเล่าของตัวตนหนึ่งๆ จากชาติอดีตมาชาตินี้ จากชาตินี้ไปชาติหน้า จากชาติหน้าไปชาติต่อๆไป ไม่จบไม่สิ้น ใช้แทน เวทนาในจิตที่เกิดดับทุกครั้งที่โง่ .. เกิดดับทุกครั้งที่ขาดสติเมื่อเกิดการสัมผัสของทวารทั้ง 6 กับสิ่งคู่ของมันภายนอกตัว


ที่น่าสังเวชก็คือ .. คนจำนวนส่วนใหญ่เข้าใจ"อุบายในการสอนธรรม"ไม่ได้ .. จึงยึดถือเอาเป็นจริงเป็นจังในเรื่องราวของ ..
.. นรก
.. สวรรค์
.. การเวียนว่ายตายเกิด
.. บุญกุศลสะสมข้ามภพข้ามชาติ
.. วัฏฏะสงสาร
.. โลก แบบ โอกาสโลก
.. วิญญาณล่องลอย
ฯลฯ ..

แบบที่บรรยายในไตรภูมิกถา .. ที่ลอกมาจากวิสุทธิมรรคอีกต่อหนึ่ง


เมื่อเข้าใจว่าเป็นจริง .. นั่นก็คือปฐมบทของ มิจฉาทิฏฐิ ในสมองน้อยๆเหล่านั้น .. อามิสบูชาอันเป็นผลพวงจากแนวคิดบุญสะสมข้ามภพข้ามชาติก็สำแดงฤทธิ์เดชเต็มที่ เป็นการบริจาคให้พระที่ตนเชื่อถือศรัทธา โดยไม่อาจ " มอง แยกแยะ ตัวพระหรือพฤติกรรมของความเป็นพระตามที่เหมาะควรเป็น ต่อสมณะภาวะ" ได้เลย


ศรัทธาวิปลาส เกิดจากความมือบอดในจิต .. มองพระสงฆ์ที่เสแสร้งปรุงแต่งอิริยาบทและคำพูดอย่างเห็นเป็นจริงเป็นจัง .. ไม่สามารถมองทะลุไปถึง"พฤติกรรมอำพราง" ที่มุ่งหวังศรัทธา เพื่อจะมาถึงอามิส ในลำดับต่อไป


ศรัทธาวิปริต ไม่สามารถเข้าใจต้นเงื่อนแห่งเพศพรหมจรรย์ว่าควร ละ ลด เลิก ล้มล้าง .. ที่ตรงกันข้ามกับ รวบ ริบ มิบเม้ม ยักยอก เอาเป็นของกู ของเหล่าเจ้ากูทั้งหลาย


ความบันเทิง
ความสะดวกสบาย
การสนองตอบต่อสัญชาติญาณแห่งการดำรงเผ่าพันธุ์ทั้งปวง
ความไม่คิดใคร่ครวญ


เหล่านี้เป็นภาวะของชีวิตโลกทั่วไป .. เรียกว่า โลกียธรรม


แต่พระ มีจุดมุ่งหมายที่จะอยู่เหนือโลก คือ โลกุตรธรรม .. คือเอาชนะภาวะของชีวิตโลกทั่วไปเหล่านั้น ไม่ให้มีผลทำให้เกิดการกระเพื่อมในจิตจนทุกข์ร้อนแล้วเล่าไม่จบไม่สิ้น


ศรัทธาวิปริต ไม่อาจแยกแยะเรื่องราวได้ ..
การบำรุงบำเรอพระในทางวิปริต วิปลาส ฟั่นเฟือนจึงเกิดขึ้น จนเป็นข่าว



พระ ไม่มีอาชีพ ไม่มีรายได้
ยังชีพอยู่ได้ด้วยการจุนเจือด้านอาหารจากชาวบ้าน แล้วสอนธรรมตอบแทนชาวบ้าน นี่คือหลักการของ"ผู้สละโลก" อันต้องเป็นเจตนารมย์ของบุรุษผู้มองเห็นเส้นทางอริยะเป็นเป้าหมายทุกคน


ทีนี้เมื่อสิ่งที่เรามองเห็นกลับเป็น "ผู้กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับโลก" ต้องการครอบครองโลก คลุกคลีกับโลก .. เราย่อมรู้ได้ไม่ยากว่าเรากำลังเจอ "บุรุษผู้สูญเสียความตั้งใจเริ่มต้น" หรือ "บุรุษผู้พ่ายแพ้ต่อโลก" ซึ่งพระศาสดาเรียกว่า "โมฆะบุรุษ" เข้าแล้ว


เมื่อมองผ่าน ทฤษฎีทางจิตวิทยา .. ลำดับขั้นตอนของพฤติแห่งจิตคือ ..
- เมื่อไม่มีก็อยากมี
- เมื่อมีแล้วอยากอวดความมี ความเป็น
- เมื่ออวดแล้ว อยากอวดสิ่งอื่นๆต่อไปอีกไม่สิ้นสุด


เกิดจากพื้นฐานที่ขาดแคลนในวัยเด็ก .. หรือ มาจากครอบครัวที่ไม่มีความพร้อมทางวัตถุที่จะปรนเปรอเด็ก


เครื่องบิน เฮลิคอบเตอร์ เป็นของที่ยากในการใช้เดินทางของคนไทย เนื่องจากค่าใช้จ่ายสูง .. ซึ่งต่างกับฝรั่งอเมริกัน ที่คนรายได้สูง แผ่นดินกว้างใหญ่ การเดินทางด้วยรถยนต์จะใช้เวลามาก


การครอบครองของที่แพง มีได้ยาก ครอบครองได้ยาก ใช้บริการยังยากเลย สำหรับชนชั้นกลางค่อนข้างต่ำถึงชนชั้นล่าง .. จึงเป็นความภาคภูมิใจ เป็นความรู้สึกสุขใจ อิ่มอกอิ่มใจในวาสนาบารมีแห่งตนที่ได้เสพ แทนเสนาสนะอันสงบที่ห่างไกลจากความคิดหนักหนา !


ขณะนั่งใช้บริการบนเครื่องบินอยู่นั้น ทั้งหลวงพ่อ หลวงพี่ คงมีสารแห่งความสุขหลั่งไหลในสมอง .. เท่านั้นยังไม่พอยังต้องมีเพลงไพเราะฟังทางหูฟัง อันสามารถประเมินได้ว่า สารแห่งความสุขที่ทำให้คนเสพติดได้นี้ต้องหลั่งไหลกันพลั่กๆ แบบกะโหลกด้านในของหลวงพ่อหลวงพี่เป็นมันเยิ้มแน่นอนทีเดียว - 555


อายุยังไม่มากแต่สะเออะแทนตัวเอง ให้เหล่าบัวน้ำล่างเรียก "หลวงปู่" ประมาณว่าคง ย้อนเรื่องราวของอดีตชาติภพแนบติดกะโหลกบรรดาศิษย์ลาโง่ไว้จนโงหัวไม่ขึ้นมาก่อนแล้วนับนาน ..


ถึงว่า .. ข้าวราคาตกจนต้องมีมาตรการช่วยเหลือ ทั้งจำนำ ทั้งประกันราคา .. เพราะมีคนจำนวนมากหันไปกินหญ้าแทนข้าวนี่เอง - 555

.
.
.

พระบ้าน เกือบ 100% เป็นเพียง โมฆะบุรุษ ผู้พ่ายแพ้ ผู้สยบต่อโลกวัตถุธรรมทั้งหลาย .. เหมือนคนจมน้ำ .. แต่ประดานั้นกำลังจมอยู่ในกองวัตถุธรรมเหมือนฆราวาสเรา แต่เขาลวงโลกด้วยเครื่องแบบของผู้สละโลก !

ในขณะที่ฆราวาส ไม่ได้ลวงโลกด้วยเครื่องแบบของผู้สละโลก .. แต่ยอมรับอย่างหน้าชื่นว่ายังเป็นผู้กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับโลก .. จึงเป็นผู้มีจิตที่ซื่อสัตย์กว่า .. จึงเหนือกว่าด้านคุณธรรม .. จึงไม่ต้องไหว้ผู้ต่ำทรามกว่าด้านคุณธรรม


ตาข่ายกรองพระ ขั้นหยาบ มีว่า พระที่ ..
.. เคี้ยวหมาก
.. สูบบุหรี่
.. สักยันต์ ตามแขน หลังไหล่
.. หัวร่ออ้าปากเห็นกรามบน กรามล่าง
.. เดินห้างสรรพสินค้า
.. หัน เหลียว ลอกแลก ไม่สำรวม
.. ใส่แว่นดำที่มิใช่แว่นสายตา
.. สวมรองเท้าแตะ
.. สวมสร้อยคอลูกประคำ
.. ส่องพระเครื่อง
.. อยู่นอกวัดยามวิกาลทั้งๆที่ไม่มีกิจนิมนต์
.. ฟังเพลง ดูหนัง ดูละคอน
.. คุยมือถือหัวร่อคิกคัก
.. เสียบหูฟัง


พฤติกรรมพวกนี้บอกได้ว่า จิตใจไม่ได้ดี ไม่ได้เหนือกว่าปุถุชน .. กราบไหว้ไปก็เหมือนไหว้จอมปลวก ศาลเจ้า โคนไม้ใหญ่ .. ให้ผลอย่างเดียวกันคือ ..


ความว่างเปล่า !


เหมือนไม่ได้ทำอะไร ..


มีประชาชนงมงายแบบไหน .. ก็มีพระวิปริต วิตถาร แบบนั้น !





Create Date : 18 มิถุนายน 2556
Last Update : 2 มกราคม 2564 11:17:10 น. 3 comments
Counter : 3880 Pageviews.

 
ได้แต่ถอนหายใจค่ะ เฮ้อออออ


โดย: medkhanun IP: 202.28.45.16 วันที่: 19 มิถุนายน 2556 เวลา:12:42:39 น.  

 
.


สังคมที่คนยังกราบไหว้รูปเจว็ดกันอยู่ ก็คงมีเรื่องทำนองนี้ให้รับรู้กันอยู่เป็นระยะ ยากจะหมดไปได้ ..

ความโง่ ทำให้ปกครองง่าย ..
คนโง่ จึงปกครองง่าย ..

จริงไหม ? อาจารย์สาว




โดย: สดายุ... วันที่: 19 มิถุนายน 2556 เวลา:13:20:24 น.  

 
ผ่านมาครับ เห็นงานเขียนท่านน่าสนใจ เปิดกว้าง ตรงไปตรงมา
ผมผู้คลั่งในแนวคิด สัจจนิยม ก็เลยขอแชร์สักเล็กน้อยนะครับ

สยามเราไม่ใช่ชาติพันธุ์บริสุทธิ์ มีความแตกต่างหลากหลายทางวัฒนธรรมทั้งที่เด่นชัดและไม่เด่นชัด(ซ่อนรูป)

ซ้ำมิหนำความเป็นชาติก็เพิ่งถูกสร้างขึ้นราว ๆ สัก 100 ปี เห็นจะได้

ก็ไม่แปลกที่เราจะเห็นอะไร ๆ ประหลาด ๆ แบบนี้ 555

อาจเป็นโชคดี ที่เราเสียหัวเมืองบางส่วนไปก่อนการรวมประเทศได้สำเร็จ ไม่อย่างงั้นคงมันระเบิดระเบ้อกว่านี้แยะ


โดย: ขอแชร์ IP: 1.4.180.105 วันที่: 30 มิถุนายน 2556 เวลา:7:18:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.