Don't Worry, Be Happy

<<
พฤศจิกายน 2549
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
25 พฤศจิกายน 2549
 

Title: ฝนฤดูหนาว






ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ท่ามกลางความหนาวสั่นของร่างกาย

ผมยังคงลืมตาอยู่....
พร้อมกับคว้าผ้าห่มที่อยู่ข้างกายมาห่มเพื่อคลายหนาว และเพื่อ...กอดตัวเอง

สายตาของผมมองเหม่อออกไปเบื้องนอก
สายฝนยังคงโปรยปรายอยู่

พาลนึกไปถึง...เธอคนนั้น...คนดีของผม

ผมเหลือบมองที่ว่างๆข้างกาย
ที่ตรงนั้น ไม่ควรว่างเปล่าอย่างนี้

ใช่...มันเป็นที่ว่าง ที่ยังรอให้เธอคนนั้น
กลับมา......



ผมยังคงนอนกอดตัวเองอยู่

คิดในใจ...ความหนาวกายของผมแบบนี้
จะไม่เกิดขึ้นแน่นอน หากเธอคนนั้นยังอยู่กับผม

ผ้าห่มผืนที่อยู่ข้างกายผมตอนแรกตื่น
คงจะถูกบรรจงห่มกายผมอย่างทะนุถนอม
พร้อมๆกับไออุ่นจากอ้อมกอดของเธอ...

แต่ ณ ตอนนี้...เธอคนนั้นไม่อยู่เสียแล้ว

ผมรู้สึกหนาวสะท้าน ทั้งตัว...และหัวใจ



สายตาของผมยังคงจับจ้องไปที่เม็ดฝนด้านนอก

ไอน้ำและหยดน้ำฝนเล็กเริ่มเกาะที่กระจกใส
ผมค่อยๆเอื้อมมือ และใช้นิ้วชี้วาดหัวใจลงไป

ผมกำลังทำอะไรอยู่!!

หากผมไม่คิดถึงเธอมากจนเป็นบ้า
ผมคงกำลังฝันไปอยู่แน่ๆ ที่ทำตัวซึมเศร้าอยู่อย่างนี้

ผมเป็นอะไร!!
ใช่!! ผมเป็นอะไร

ตลอดทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีคำว่าเหงาอยู่ในพจนานุกรมของผม
แต่วันนี้...ผมกลับรู้สึกเช่นนั้น


เค้าว่ากันว่า
หน้าร้อน เราจะรู้สึกเบิกบานสดใส
หน้าหนาว เราจะรู้สึกหดหู่
หน้าฝน เราจะรู้สึกเหงา

แต่วันนี้มีฝนตกในฤดูหนาว...
ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน...ว่ารู้สึกอย่างไร


สายตาผมยังคงเหม่อมองออกไปด้านนอก
สายฝนยังคงโปรยปราย
เสียงสายลมหวีดหวิว ที่ลอดผ่านมาทางช่องเล็กของหน้าต่าง
ยิ่งทำให้ผมรู้สึก....

ไม่...ผมจะไม่ให้คำนี้มันกัดกินหัวใจของผม
ผมต้องลุกขึ้น ไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วไปทำงาน

ผมใช้เวลาตัดสินใจที่จะลุกออกจากเตียงนานเท่าไหร่ไม่รู้
มารู้สึกตัวอีกที หน้าต่างกระจกที่มีไอน้ำเกาะอยู่นั้น
ก็ปรากฏชื่อของผม และเธอคนนั้น พร้อมกับรูปหัวใจ...ที่แตกสลาย
เรียบร้อยแล้ว



ทุกวันนี้ผมพยายามที่จะทำงานเยอะๆ
เพื่อที่จะได้กลับบ้านดึกๆ

เพราะจะได้ไม่ต้องมีเวลามารู้สึกอะไรอย่างนี้อีก
ผมเกลียดความรู้สึกแบบนี้ ผมไม่ชอบเอาเสียเลย
แต่ไม่ว่าจะกลับบ้านดึกเพียงไหน
ทำงานหนักเท่าไร...

แต่...ผมก็ยังลืมไม่ได้เสียที
เมื่อเวลาล้มตัวลงนอน และเห็นที่ว่าง บนเตียง


เราสองจากกัน...
ด้วยปัจจัยภายนอกที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเรา

เราไม่ได้เลิกกัน
เพียงแต่เราต้องห่างกัน

ผมเดินถอนหายใจ
ก้าวเท้าออกจากบ้านขณะที่สายฝนยังคงโปรยปรายอยู่








ผมไม่รู้ว่า...



หยดน้ำใสๆที่หยดลงสู่พื้นดินนั้น

เป็นหยดย้ำฝน....หรือ หยดน้ำตา


Create Date : 25 พฤศจิกายน 2549
Last Update : 25 พฤศจิกายน 2549 1:58:07 น. 7 comments
Counter : 1335 Pageviews.  
 
 
 
 
ฝนตกหน้าหนาว
ใต้แสงดาว ไร้ไออุ่น...
 
 

โดย: ดาริกามณี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2549 เวลา:10:17:41 น.  

 
 
 


ชอบคำนี้ค่ะ

เราไม่ได้เลิกกัน
เพียงแต่เราต้องห่างกัน
 
 

โดย: แซนด์ซี วันที่: 25 พฤศจิกายน 2549 เวลา:16:53:43 น.  

 
 
 
ท่านยางฯที่เคารพรัก

เมื่อสักครู่ ข้าพเจ้าโพสท์ -พื้นที่โฆษณา- ที่ 'บ้านหนอน'
ขอท่านอย่าได้ถือสา

เรื่องโฆษณา เป็นไปตามที่คุยกันนะขอรับ
เพียงแต่ ข้าพจ้าคิดว่า ท่านไม่ต้องส่งให้ ข้าพเจ้ากับย่าหนุงฯดูก่อนก็ได้

รู้สึกว่าหากข้าพเจ้าเห็นเสียก่อน มันก็ไม่สนุกน่ะท่าน
เจอที่บอร์ดหนอนเลย ดูจะเร้าใจกว่าเยอะ ท่านว่าไหม?

อีกอย่าง 'ป้ายเหลือง' ของท่าน สีสันแสบทรวงดีจริง
ข้าพเจ้าขออนุญาต เอาไปแปะให้ทั่วบ้านนะขอรับ

ท่านทำให้ข้าพเจ้าคิดต่อว่า...
หากเรามีป้ายจราจร ที่เป็นลูกศรแบบต่าง ๆ แล้วเขียน ก้าวรอก้าวไว้ อย่างป้ายจูงมือ น่าจะไม่เลวนะขอรับ

แหะ แหะ อยากได้!
แต่ไม่กล้าวานแล้ว เกรงจายยยยน่ะ

คารวะ
 
 

โดย: ดิน IP: 203.146.63.187 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:45:11 น.  

 
 
 
กลับมาใหม่!!
เพิ่งคิดขึ้นได้

ที่โม้ไปข้างบน ท่านอย่าได้สละเวลาทำเชียวขอรับ
ข้าพเจ้าก็ว่าไปเรื่อยเปื่อย แค่คิดต่อ แล้วคุยไปเรื่อย ๆ ฮ่า ฮ่า

คิดขึ้นได้ ตกใจหมดเลย !

 
 

โดย: ดิน (กระท่อมธุลีดิน ) วันที่: 26 พฤศจิกายน 2549 เวลา:18:45:51 น.  

 
 
 
ตามมา--- ตามไป
 
 

โดย: ปลาน้อยว่ายเวียนวน IP: 125.24.135.191 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:15:24:36 น.  

 
 
 
คุณดาริกามณี - ขอบคุณครับสำหรับวลีนี้ กินใจน่าดูเลยครับ

คุณแซนด์ซี - ขอบคุณนะครับที่ชอบ แสดงว่าเคยมีประสบการณ์หรือเปล่าครับ...มันช้ำเนาะ

ท่านเถ้าฯ - มีอะไรก็บอกได้ครับ ยินดีช่วยเสมอ

ปลาน้อยว่ายเวียนวน - ขอบคุณที่ตามมาอ่านจ้า น้องรัก
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.126.133 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:20:47:58 น.  

 
 
 
ขอบพระคุณขอรับท่านยางฯ
สุดยอด !!

ข้าพเจ้าขำก๊าก !!
นั่นหากเห็นเสียก่อน ข้าพเจ้าเสียดายแย่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า

มุมล่างน่าจะมี ประมาณว่า pinkalphas agency อิ อิ
(เขียนไม่ถูกอ่ะ ยางมะตอยภาษาปะกิดเขียนไง??)
 
 

โดย: ดิน IP: 203.146.63.187 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:28:32 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com