Don't Worry, Be Happy

<<
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
15 กันยายน 2551
 

Title: โอ้วจอร์จ มันแซพมาก

มาจะกล่าวบทไปถึงเด็กคนหนึ่ง
เด็กคนนี้เป็นถึงผู้มีอิทธิพลต่อวัยรุ่นในแถบที่อยู่ของเขามาก
เขาก็คือ ไอ้จอร์จ สายไหม

ฉายานี้ได้มาโดยที่บ้านของไอ้จอร์จตั้งอยู่ที่เขตสายไหม
ยังๆ ยังไม่พอ นอกจากบ้านมันอยู่สายไหมแล้ว มันยังชอบกินโรตีสายไหมอีกแน่ะ
ยังๆ นอกจากนี้ ไอ้จอร์จยังเป็นเด็กที่มาเรียนได้สายประจำ
จนเพื่อนๆตั้งวงพนันว่า วันนี้ไอ้จอร์จมาจะมาเรียนสายไหม? หรือ มันจะมาช่วงบ่ายเลย
นั่นคือที่มาของ ไอ้จอร์จ สายไหม??

ไอ้จอร์จ หรือเพื่อนๆที่สนิทกันจะเรียกว่าไอ้เหี้-ยจอร์จ
มันเป็นเด็กเกชั้นครู ใครๆต่างก็ยอมรับนับถือในความเหี้-ยอันสุดติ่งตีนของมัน
สุดติ่งตีนแค่ไหนน่ะหรือ เอาเป็นว่าสุดตีนขนาดเลื่อนเบาะแล้ว ยังเอื้อมตีนไปไม่ถึงก็แล้วกัน

วีรกรรมอันสุดติ่งตีน สุดยอดไม้สอยไม่ถึงของมันก็คือการยกพวกพาเพื่อนไปตีกับเด็กช่างฯ
ใครรู้ต่างก็ซูฮกอันวีรกรรมอันยิ่งใหญ่นี้ของมันแทบทั้งนั้น
เพราะโรงเรียนที่ไอ้จอร์จเรียนอยู่นั้น เป็นโรงเรียนระดับคุณหนูเรียกพี่
ที่พ่อแม่ปัญญาอ่อนทิ้งลูกตัวเอง กับเสียค่าแป๊ะเจี๊ยะแพงๆ
เพื่อให้ลูกๆอันฉลาดของตัวเองได้เข้าไปเรียนที่โรงเรียนมีชื่อ แต่ทื่อด้วยสมองอันโบ๋กลวง
เอาล่ะพอก่อน ยิ่งด่ายิ่งเหนื่อย ถึงไหนแล้วนะ

อ้อ...วีรกรรมอันสุดยอดของไอ้จอร์จคือการยกพวกไปตีกับเด็กช่างฯ

“โอ้วจอร์จ นายทำมันลงไปได้อย่างไร”

“โอ้วจอร์จนายเท่มาก ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ โอ้วๆ มันเป็นได้เยี่ยงไรกัน”

“โอ้วพระเจ้า ไม่เคยมีใครทำให้ฉันได้ตะลึงขนาดนี้มาก่อนเลย จอร์จ”

“ฯลฯ”

“แล้วนายพาพวกไปตีกับเด็กช่างที่ไหนมาเหรอ? จอร์จ ”
“นายจะรู้ไปทำไมวะ ไอ้เกลอ” เอกลักษณ์อันดับหนึ่งของไอ้จอร์จคือ น้ำเสียงอันยียวน และใบหน้าที่ดึงดูดตีนได้ยิ่งกว่าแม่เหล็กเสียอีก

“ก็จะได้ไปเล่าต่อถึงวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของนายต่อๆไปน่ะสิ”
“หึหึ ฮ่าๆๆ ได้ในเมื่อเกลออยากรู้ถึงขนาดนั้น เราจะบอกให้ก็ได้นะ มายเฟรนด์”

ไอ้จอร์จยักไหล่เล็กน้อยพองาม ก่อนโยกตัวโยกหัว บอกด้วยน้ำเสียงอันภาคภูมิใจไปว่า
“เด็กโรงเรียนช่างตัดผม คุณนายเกสรหน้าปากซอยโรงเรียนเราไง”


“ถุยส์!!!”

“ถุยส์!!!”

“ถุยส์!!!”

“ถุยส์!!!”


จอร์จไม่เข้าใจ ในเมื่อบอกถึงโรงเรียนที่มันพาเพื่อนไปยกพวกตีแล้ว
ชื่อเสียงที่ดังๆอยู่ของไอ้จอร์จแอนด์เดอะแก๊งค์ กลับดับวูบลงไปอย่างไม่มีครก ไม่มีสาก

ทำไม!! จอร์จไม่เข้าใจ

แต่ไอ้จอร์จยังไม่ท้อ มันค่อยเริ่มต้นเก็บชื่อเสีย(ง) ของมันอีกครั้ง
ด้วยการรีดไถเงินรุ่นน้องที่โรงเรียน เพื่อเอาไปบริจาคขอทานหน้าโรงเรียน

“เหี้-ยจอร์จมันอยากเท่เหมือนโรบินฮู้ดหรือเปล่าว่ะ” เพื่อนคนหนึ่งของมันตั้งปุจฉา
“เท่ไม่เท่ไม่รู้ แต่กูว่าแม่-งโคตรปัญาอ่อนเลยว่ะ” เพื่อนมันอีกคนวิสัชนาอย่างมีเลศนัย

นั่นนำมาซึ่งเหตุการณ์ที่ทำให้ไอ้จอร์จมันเสียเซลฟ์เป็นครั้งที่สอง
ก็เพราะมันเห็นไอ้ขอทานขาขาดคนนั้น เดินข้ามสะพานลอยอย่างสบายใจเฉิบ
เล่นเอาไอ้จอร์จ ต้องกลับบ้านไปเคี้ยวหญ้าซะหลายวันเลยทีเดียวเชียว

แต่การกลับมาครั้งล่าสุดของมัน ไอ้จอร์จมาในมาดใหม่
มันแต่งตัวเรียบร้อยขึ้น มีระเบียบมากขึ้น แต่คงความกวนตีนไว้เท่าเดิม
อืม...เผลอๆอาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำไป

การกลับมาคราวนี้ ไอ้จอร์จเปลี่ยนจากการกินฟาง มากินปลาเป็นอาหารบ้างแล้ว
แถมยังชักชวนให้เพื่อนๆ กินปลาด้วยกันอีก เพราะไอ้จอร์จมันไปอ่านเจอในหนังสือมาว่า
กินปลาแล้วจะฉลาด และไอ้จอร์จก็เชื่อว่ามันฉลาดขึ้นจริงๆ

“เนี่ย พวกนายกินปลาเยอะๆเลย จะได้ฉลาดขึ้นเหมือนเรา” ไอ้จอร์จมันว่างั้น

“แล้วถ้ากูกินปลากูจะฉลาดเหมือนมึ-งอย่างนั้นเหรอไง” เพื่อนคนนึงเอ่ยถาม
“เออสิ นายไม่อยากฉลาดเหมือนเราเหรอ”
“ไม่อยาก”
“ทำไม?”
“มึ-งมันฉลาดเกินไปไง”
“ไม่ดีเหรอ”
“ไม่ดี”
“ทำไม”
“มึ-งจะรู้ไปทำไม”
“เราอยากรู้ ทำไมนายไม่อยากฉลาดเหมือนเรา”
“งั้นเอางี้” เพื่อนมันคนนั้นพูดจบก็ลุกขึ้น หยิบกล้วยมาหนึ่งใบ ก่อนที่จะถามไอ้จอร์จว่า

“ถ้ากูเอากล้วยใบนี้ไปแขวนไว้บนเพดาน แล้วให้มึ-งหยิบมันลงมา มึ-งจะทำยังไง?”
“อืม ไม่ยาก” ไอ้จอร์จทำท่าครุ่นคิดก่อนตอบออกมาว่า
“เอาหินปาให้กล้วตกลงมา”

“นั่นแหล่ะ ที่กูไม่อยากฉลาดเหมือนมึ-ง”
เพื่อนคนนั้นพูดจบแล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ไอ้จอร์จยืนกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่คนเดียว

“หึหึ..เราบอกแล้วให้นายกินปลา จะได้ฉลาดเหมือนเราไง โฮะๆๆๆ”



.ป. ปลา - .อาเม้ง ป. ปลา


ปล.งานนี้เป็นการร่วมสนุกเล่นๆกับเพื่อนๆในกลุ่มอันเซ็นเซอร์ โดยมีข้อแม้ว่า ตอนจบต้องจบว่า "กูบอกแล้วให้มึงกินปลา" แหะๆ เลยลองโพสต์ให้อ่านกันเล่นๆนะฮะ ^ ^


Create Date : 15 กันยายน 2551
Last Update : 15 กันยายน 2551 23:35:45 น. 14 comments
Counter : 1118 Pageviews.  
 
 
 
 
ก๊ากๆๆๆ แล้วกินปลายังอ่ะ
 
 

โดย: GottaBeMary วันที่: 15 กันยายน 2551 เวลา:23:37:42 น.  

 
 
 
กร๊าก โธ่ น้องจ๊อด สายไหม ฮ่าๆๆ
 
 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 17 กันยายน 2551 เวลา:21:43:50 น.  

 
 
 
...
โอจอร์จ!
นายทำให้เราไม่อยากกินปลาอ่ะ กลัวฉลาด
 
 

โดย: สิงห์อมบ๊วย วันที่: 18 กันยายน 2551 เวลา:2:09:01 น.  

 
 
 
ไงอะ

มาเยี่ยมแล้วนะ


"ผู้ชายเสื้อขาว ใส่แว่น มือถือกีต้าร์นั่งอยู่บนเตียงในห้องค่อนข้างรกห้องหนึ่งอายุ 27 ปี เกิดวันที่ 17 มิถุนายน 2524 ใช้กล้องโอลิมปัสE420 ราศีเมถุน ผู้ชอบเสพงานศิลปะและไม่เข้าใจคำว่าเสพเมถุน ... "
 
 

โดย: คนที่บ้านฯ IP: 125.27.110.132 วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:12:41:37 น.  

 
 
 
หนึ่ง - กินแล้วอ่ะ

คุณพีท - เหอๆ

คุณสิงห์ฯ - กินไปเถอะฮะ เพราะตอนนี้ผมก็ฉลาดเหมือนกับไอ้จอร์จมันอยู่

คนที่บ้านฯ - ขอบคุณที่มาเยี่ยมเยียน แต่อย่าให้เจอตัวนะ...ฮึ่มมมม
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.125.104 วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:16:21:38 น.  

 
 
 
เจอตัวแล้วจะทำไมเหรอ ..

เปรี้ยวเหรอ

....
 
 

โดย: รัก_ประจำทาง วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:20:30:42 น.  

 
 
 
ป.ล. แล้วทำไง ถึงจะได้กินกล้วยที่แขวนไว้บนเพดานหละ ..


ป.ล. ฉันจะเอารองเท้าปาให้ ... ถ้าเธออยากกินจริงๆ
 
 

โดย: รัก_ประจำทาง วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:20:46:15 น.  

 
 
 
แวะมาแอบมอง (รอละมุน กร๊าก)
 
 

โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) วันที่: 21 กันยายน 2551 เวลา:21:12:28 น.  

 
 
 
เมื่อใด ..

จะเขียนเรื่องใหม่

((ให้สะใภ้ ใช้คล้องคอ??))

..


 
 

โดย: คนที่บ้านน้อง อ. (รัก_ประจำทาง ) วันที่: 24 กันยายน 2551 เวลา:2:24:54 น.  

 
 
 
กินปูอัดแทนได้ป่ะ

น่านะ

ก็มันทำมาจากเนื้อปลานี่นา

 
 

โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท วันที่: 24 กันยายน 2551 เวลา:13:51:07 น.  

 
 
 
งี้ต้องไปกินปลาเหรอคุณ ถึงจะเข้าใจมุขคุณอ่ะ
งงว่ะ..................มีเฉลยป่ะเนี่ย

จอร์จเนี่ย เขียนมาจากบุคคลิกคุณป่ะคะ
"เอกลักษณ์อันดับหนึ่งของไอ้จอร์จคือ
น้ำเสียงอันยียวน และใบหน้าที่ดึงดูดตีนได้ยิ่งกว่าแม่เหล็กเสียอีก"

แหะ ๆ แซวเหมือนเป็นเพื่อนโรงเรียนเก่ากันเลยปอย
ล้อเล่นนะคะ ถือว่าขำ ๆ (ขำออกป่าวไม่รู้ ช่วย ๆ กันหน่อยนะ)


 
 

โดย: นางสาวดุ่บดั่บ วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:5:03:04 น.  

 
 
 
คนที่บ้าน - มุขชิมิ...

คุณพีท - รอแปบนึงนะฮะสำหรับละมุน อิอิ

คุณหมูปิ้ง - ต้องกินปลาเท่านั้นฮะ ถึงจะเป็นแบบไอ้จอร์จมันได้

คุณปอย - อบากรู้เฉลยต้องถามหลังไมค์ฮะ...555+ ส่วนแซวอย่างนี้ อย่าเรียกว่าแซวเลยฮะ เอาปืนมายิงกันเลยดีฝ่า อิอิ ล้อเล่นเช่นกาน ^^
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 58.181.141.208 วันที่: 25 กันยายน 2551 เวลา:12:43:42 น.  

 
 
 
5555555555

เวลาเครียด ๆ เข้ามาบ้านนี้ ได้เสียงหัวเราะกลับไปทุกทีเลยค่ะ

 
 

โดย: ธัญญะ วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:19:01:09 น.  

 
 
 
555 กินปลาเยอะๆๆๆ จะได้...ฉลาด

มีปัญญา ไว้เขียนหนังสือต่อ
 
 

โดย: Mahaporn camp kids IP: 203.146.145.186 วันที่: 17 ตุลาคม 2551 เวลา:11:16:51 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com