Don't Worry, Be Happy

<<
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
6 มกราคม 2550
 

Title: หื่น






บนรถเมล์ร่วมบริการคันเล็ก

ผมเป็นหนึ่งในนักยิมนาสติกจำเป็น
ที่ต้องห้อยโหนราวรถเมล์ ที่วิ่งอย่างคึกคะนองอย่างไร้ทางเลือก
ด้วยเหตุผมที่ว่า...ต้องไปให้ทันเวลาเข้างาน

ความแออัด เบียดเสียด คือสิ่งคุ้นชินที่ผมต้องยอมรับได้

บนท้องถนนยามเช้ากับจราจรที่ติดขัด
บนรถเมล์คันเล็กที่ผู้คนต่างขึ้นมาอัดกันเป็นปลากระป๋อง

แต่วันนี้...ผมกลับมีความสุข

รอบๆกายของผม มีแต่หญิงสาวโหนบาร์รถเมล์เป็นเพื่อน

บรรยากาศยามเช้า ตอนรถติดนั้น ช่างอบอ้าวสิ้นดี
ผมเห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาจากใบหน้าของสาวออฟฟิศที่ยืนอยู่ข้างๆ
และค่อยๆไหลย้อยลงมาที่ต้นคอขาวเนียนของเธอ
และไหลลงสู่ซอกอกอันน่าตื่นตาตื่นใจของหล่อน
ผมหยุดสายตาของผมไว้แต่เพียงแค่นั้น
เนื่องจากเพราะเธอคงรู้ตัวว่ามีใครแอบมองเธออยู่

ส่วนด้านหลังของผมก็มีนักศึกษาสาวอยู่คนหนึ่ง
เธอผิวขาวเนียน สวมแว่นตา ผมสั้นซอย รับกับใบหน้ารูปไข่ของเธอยิ่งนัก
ชุดนักศึกษาที่เธอสวมใส่เข้ารูป พอดีตัวกับเธอ ไม่รัด และไม่หลวมจนเกินไป
แสดงว่า...เธอไม่ได้ตามแฟชั่นชุดนักศึกษา
ไซส์โคตรพ่อโคตรแม่ SSSSS ที่กำลังเป็นที่นิยมกันในหมู่ น.ศ. วัยรุ่นสมัยนี้
เธอใส่กระโปรงยาวเลยเข่า ที่ผมมารู้ทีหลังจากไอ้เถาะว่า กระโปรงพีค...

“ไงวะไอ้เจิด...เหม่อแต่เช้าเลยนะมึง” ไม่ใช่ใคร ไอ้เถาะนั่นเอง
“เออ...เมื่อเช้ากูแม่งโคตรสุขเลยว่ะ”

“ทำไม...มีสาวมาลวนลามมึงหรือไง”
“ก็เออ สิวะ...”

“เฮ้ย...จริงดิ”
“กูโกหกมึงเลยสิ”

“เฮ้ย...เล่ามาให้ไวเลย...แล้วเป็นไงมั่งวะ”
“ก็เสียวสิวะ ถามได้...”

“ไม่ช่ายยยยย...กูหมายถึง มึงโดนยังไง”

จังหวะหนึ่ง รถเมล์ได้เกิดเบรกกะทันหันขึ้นมา
ตัวผมถลาไปข้างหน้า...และชนเข้าไปกับสาวออฟฟิศคนนั้นอย่างจัง
อย่างไม่ได้ตั้งใจ...ปากของผมก็ไปชนเข้ากับแก้มนวลของหล่อนจนได้
พวกเราต่างล้มระเนระนาดบนพื้นของรถเมล์ ร่วมฯคันนั้น
และ...ผมลืมไป...ว่ามีร่างหนึ่งทับตัวผมอยู่ด้วย
นั่นก็คือน้องนักศึกษาน่ารัก ใส่แว่นคนนั้นเอง
ผมรู้สึกได้ถึงเนินนิ่มของเธอที่มาดุนอยู่ที่แผ่นหลังของผม

ผมค่อยๆพยุงสาวออฟฟิศคนนั้นให้ลุกขึ้น พร้อมกับเอ่ยขอโทษ
เธอบอกว่าไม่เป็นไร...และหลบสายตาของผมด้วยทีท่าเขินอาย
ส่วนน้องนักศึกษาก็ขอโทษผมเช่นกัน...
ซึ่งผมก็ไม่ติดใจอะไรอยู่แล้ว...เอ๊...หรือผมจะติดใจหว่า

“อะไรวะแค่เนี้ย...นมเค้าดุนหลังมึงแค่เนี้ย ก็ไปหาว่าเค้าลวนลามมึง โด่....วัยรุ่นเซ็ง”
“มึงจะฟังต่อไหม”
“ฟังต่อคร๊าบบบบบบบ....พี่เจิดสุดหล่อ”

หลังจากเกิดเหตุการณ์สุขนั้นไม่กีนาที
ผมก็รู้สึกได้ว่า...รถเมล์มีคนขึ้นมาแน่นกว่าเดิม
ส่งผลให้ผม สาวออฟฟิศ และน้องนักศึกษาใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม
และทันใดนั้นเอง ผมก็รู้สึกเสียวซ่านตรงระหว่างขาของผม
ผมกำลังโดนเล่นของผมอยู่...

“โหยยยย...แล้วไงต่อวะ”
“จบแล่ววว”

“อ้าว...เชี่ยนี้...มึงคิดจะจบ มึงก็จบง่ายๆซะงั้น”
“ก็มันถึงบริษัทพอดีนี่หว่า....”

“โธ่เอ๊ยยย...เป็นกูนะ จะปล่อยให้แม่งเล่นต่อไปเรื่อยๆจนสุดสายเลย โด่...วัยรุ่นเซ็ง!”
“ถึงกูจะเสียวยังไง แต่กูก็เห็นเงินสำคัญกว่าเว้ย เพิ่งต้นเดือนเอง ไม่อยากเข้างานสายว่ะ”

และในเย็นวันเดียวกันนั้นเอง
อย่างไม่มีทางเลือกเช่นเดิม
ผมจำใจต้องขึ้นรถเมล์ ร่วมฯ คันเล็กกลับบ้าน
แต่...เหมือนวันนี้ฟ้าจะเข้าข้าง ประทานความสุขมาให้ผมอย่างเดียว
ผมเห็นน้องนักศึกษา น่ารัก ใส่แว่นคนเดิม ยืนอยู่ที่พื้นที่หลังรถ
ดูท่าเธอก็จำผมได้เช่นกัน...ผมจึงไม่ลังเล ที่จะเข้าไปทำความรู้จักกับเธอ
และ...ผมก็ได้อาสาไปส่งเธอที่หอพักด้วย

รุ่งเช้า...

“ไงวะพี่เจิดเจ้าเสน่ห์...วันนี้หน้าตาอิดโรยเชียวนะมึง”
“เออ...เมื่อคืนกูออกกำลังกายนิดหน่อยว่ะ....”

“กับใครวะ...แหม ซุ่มเงียบนะมึงอ่ะ จะไปอาบน้ำก็ไม่ชวน”
“เปล่าเว้ย ไม่ได้ไป มึงจำน้องนักศึกษาใส่แว่น บนรถเมล์ที่กูเล่าให้ฟังเมื่อวานได้ไหมวะ”

“เออ...จำได้...หรือว่ามึง”
“เมื่อวานกูเจอบนรถเมล์ แล้วก็ไปส่งที่หอพัก”

“ว้าวววว...เหนื่อยเลยสิมึง เล่นท่าไหนไปมั่งเนี่ย”
“เหนื่อยสิวะ...เพราะกูจระเข้ฟาดหางแม่งไปที”

“อ้าวทำไมล่ะ?!”
“ก็นมแม่งอ่ะ เป็นนมปลอม แล้วของๆแม่งก็เหมือนของๆกู
แม่งจิ้มเข้าเนี่ย ตาแทบบอด กูเลยก้านคอคลับเข้าให้ สาด....”





Create Date : 06 มกราคม 2550
Last Update : 6 มกราคม 2550 1:55:15 น. 10 comments
Counter : 1005 Pageviews.  
 
 
 
 

Photobucket - Video and Image Hosting

คิดสิ่งให้ สมปราถนานะค่ะ

มีสุขภาพ แข็งแรง

ตลอดไปนะค่ะ

หวัดดีค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียน

หลับฝันดีค่ะ

 
 

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) วันที่: 6 มกราคม 2550 เวลา:2:33:21 น.  

 
 
 
แหม...ถึงขั้นก้านคอเลยนะค่ะ
 
 

โดย: off_elmas วันที่: 6 มกราคม 2550 เวลา:3:26:54 น.  

 
 
 
.......

ก็ว่าอยู่ ว่ามันต้องมีอะไรซักอย่าง ที่แท้ ....
 
 

โดย: kenmania วันที่: 6 มกราคม 2550 เวลา:3:48:41 น.  

 
 
 
ก้านคอหลับ- -"

อย่างที่เคยบอก..ฟังตามเพลงที่คลอๆอยู่นี่ บอกคำเดียว
กระทืบบบบ..บบ
 
 

โดย: ปลาน้อยฯ IP: 125.24.148.73 วันที่: 10 มกราคม 2550 เวลา:1:14:36 น.  

 
 
 
.. เป็นไง .. คิดไม่ดี เลยเจอดีเลย ..5555
 
 

โดย: แมงป่องไร้พิษ วันที่: 13 มกราคม 2550 เวลา:17:49:37 น.  

 
 
 
555555555
ตอนแรกนึกว่า.....
ตอนหลังเป็นงั้นซะได้
หักมุมตลอดเลยนะคะ

เจอยังงี้ก็คงร้อนๆหนาวๆละมั้ง อิอิ
 
 

โดย: ขอโทษทีบ้านนี้ไม่มีนางเอก วันที่: 14 มกราคม 2550 เวลา:8:58:52 น.  

 
 
 
สหาย ถ้าได้รับของก็บอกกันด้วยเน้อ ทิ้งไว้ที่บล๊อกก็ได้
 
 

โดย: จอย IP: 203.144.187.18 วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:20:19:16 น.  

 
 
 
แหม แหม แหม อุตส่าห์ลุ้น
อ่านไปด้วยความลุ้นระทึกเลยนะเนี่ย
แต่ตอนจบแอบโหดนะนั่น อิ อิ
 
 

โดย: Hoong ja ^_______^ (rukachan~ ) วันที่: 18 มกราคม 2550 เวลา:21:46:46 น.  

 
 
 
แหม...

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยม และเข้ามาร่วมหื่นด้วยกันกับผมนะครับ ฮ่าๆ...หวังว่าคงได้รับความสุขจากทางเดินสีชมพูนี้ออกไปบ้าง ไม่มากก็น้อยนะครับ

คุณSTAR ALONE - ยังแวะมาเยี่ยมบ่อยๆเช่นเคยนะครับ ขอบคุณมากเลย

คุณ off_elmas - จริงๆไอ้เจิดมันฝากกระซิบบอกผมด้วยว่า มันตีเข่าที่ตรงนั้นอีกหนึ่งทีด้วยครับ ^_^

kenmania - ดีใจที่ทำให้คุณหัวเราะได้นะครับ

น้องปลาน้อยฯ - ทืบไม่พอ งี้ต้องมีเหยียบด้วยดีแมะ

แมงป่องไร้พิษ - เจออย่างงี้ไม่ดีมั้งคับ หุหุ


ขอโทษทีบ้านนี้ไม่มีนางเอก - สุดๆเลยฮะ คุณกวิสรา...

จอย - เมลล์ไปหาแล้วเน้อ...ของได้รับแล้ว สุดยอดว่ะ เมื่อไรรวมเล่ม 2 อีก จะรออ่าน

คุณฮุ้งฮะ - แหะๆ โหดจิงอ่ะ...
 
 

โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.121.121.105 วันที่: 19 มกราคม 2550 เวลา:2:23:43 น.  

 
 
 
อุเหม่เสียวหลังแทน
 
 

โดย: 5road IP: 115.87.111.101 วันที่: 8 มิถุนายน 2555 เวลา:0:47:45 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com