
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Title: ดอกไม้ให้เธอ

1. ผมลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยแสงสีทองพร้อมกับ ไอแห่งความร้อนที่ทะลุผ่านหน้าต่าง จนมากระทบที่ตัวผม....................................................... อา........เช้านี้ช่างสดใสเหลือเกิน
ผมลุกขึ้นจากเตียงนอน พร้อมกับสูดหายใจเข้าปอดให้ลึกที่สุด ก่อนที่จะออกไปผจญกับมลพิษ ที่นับวันยิ่งเลยเถิดจนถึงขั้นติด 1 ใน 5 เมืองที่มีมลพิษมากที่สุด ของโลกไปแล้ว แต่ไม่เป็นไร...เพราะผมมีวิธีที่ทำให้หัวใจของผมชุ่มชื้น โดยการรดน้ำต้นไม้ ในสวนดอกไม้....ในโลกแห่งดอกไม้ของผม สีสันของดอกไม้หลากหลายชนิด ทำให้ผมมีความสุขอย่างน่าประหลาด...เป็นความสุขที่บอกไม่ถูก ผมยิ้มให้กับเหล่าดอกไม้ในสวน พร้อมกับเด็ดกุหลาบขาวขึ้นมา 1 ดอก...ผมยิ้ม
2. ดอกรัก มะลิ จำปี มีสีขาว ดอกเหลืองดาวเรือง แดงเรื่อดาวกระจาย กระดังงาราตรี มีกลิ่นหอมไกล เล็บมือนางนั้น ปลูกริมรั้วได้ กุหลาบ ชบา ลีลาวดี สีสวย ต้อยติ่ง พลับพลึง แพงพวย เฟื่องฟ้า ชวนชม อัญชัน แก้ว กรรณิการ์ ทานตะวัน ดอกนั้นก็สวยดี ดอกไม้...คล้ายเป็นตัวแทนหัวใจ เก็บเอามารวมไว้ให้ กับใครคนนั้น ดอกไม้...สวยงามตรึงใจไม่สร่าง อยากให้ความรักยืนนาน...ดั่งบานไม่รู้โรย....
ปิ้บ....
ดอกรัก มะลิ จำปี มีสีขาว ดอกเหลืองดาวเรือง แดงเรื่อดาวกระจาย.........................
ผมเปิดเพลงนี้ฟังระหว่างขับรถฝ่ามรสุมมลพิษอยู่....ผมเปิดฟัง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า...วันนี้ผมมีความสุข...ผมยิ้ม
3. วันนี้รถติด...แต่ใจของผมกลับไม่ติดอยู่กับความหงุดหงิด แถมยังวิ่งฉิวเชียวล่ะ มันวิ่งล่วงหน้าไปหาใครคนนั้นก่อนผมซะอีก ป่านนี้คงใกล้จะถึงแล้วมั้ง... อยากรู้จัง ว่ามันจะทำตัวอย่างไร เมื่อกำลังจะสารภาพอะไรบางอย่างออกไป ไม่เป็นไร ผมก็กำลังเดินทางอยู่เหมือนกัน อีกสักพักคงตามไปสมทบกับเจ้าใจดวงน้อยนั้นทัน
วันนี้ผมกำลังจะมีความสุข ผมเหลือบมองบรรยากาศลอบๆตัว มันช่างสวยงามอะไรเช่นนี้ ผมเห็นรถรามากมาย เป็นเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ กำลังเดินอยู่บนเส้นทางของถนนสีชมพู เห็นควันพิษสีดำ เป็นเพียงแค่ ไอจางๆ ของหมอกในยามเช้า เห็นสี่แยกไฟแดงเป็นทุ่งหญ้าสีเขียว แซมด้วยดอกหญ้าสีขาวที่กำลังปลิวไสวตามแรงลม (จริงๆแล้วเป็นเศษขยะที่ กทม. เก็บไม่หมด กำลัง ปลิวว่อนอยู่ต่างหาก) ผมมองภาพเหล่านั้น....ผมยิ้ม
4. สวัสดีค่ะ...พี่ป้อม ผมเหลือบตาขึ้นมองเสียงใสๆที่เรียกผม น้องแก้ว ผมตอบรับคำทักทายจากเธอด้วยเสียงในลำคอเบาๆ น้องแก้ว เธอเป็นรุ่นน้องในคณะที่ผมแอบหลงรักมานานแล้ว เธอเป็นคนธรรมดา ฐานะธรรมดา หน้าตาธรรมดา ผิวพรรณไม่ถึงกับขาว....แต่ก็ไม่ถึงกับดำคล้ำ แต่ในความธรรมดาเหล่านี้ เธอกลับมีสิ่งที่พิเศษที่สุด นั่นคือ รอยยิ้มที่สดใส เบิกบาน ดั่งดอกไม้แรกแย้ม ดั่งดอกทานตะวันที่รอรับแสงแดดยามสาดส่อง ดั่งดอกมะลิที่ขาวบริสุทธิ์ ดั่งดอกกุหลาบที่สวยงามยามกลีบริ้วเผยอออก รอยยิ้มของเธอ...ช่างสวยงามที่สุด....ผมยิ้ม
5. เหมือนฟ้าเป็นใจ เมื่อล่วงเลยเข้าสู่วัยทำงาน เรายังได้ทำงานที่เดียวกันอีก เหมือนดั่งพรหมลิขิตที่ทำให้เรามาเจอกันอีก ผมคิดเลยเถิดว่า ถ้าผมมีตาทิพย์ ผมคงเห็นด้ายแดงผูกโยงที่ข้อมือของเราทั้งสอง ผมจึงได้สานต่อความรักของผมที่รอคอยมานาน เราไปไหนต่อไหนด้วยกันบ่อยๆ จนถึงวันนี้...วันที่ผมจะสารภาพ ถึงความในใจเสียที ผมคิดเข้าข้างตัวเองว่า...วันนี้ผมกำลังจะมีความสุข ผมยิ้ม
6. พี่ป้อมคะ...พี่ป้อมคะ ผมตื่นจากภวังค์ด้วยเสียงใสของน้องแก้ว วันนี้พี่ป้อมเป็นอะไรคะ....นั่งอมยิ้มตลอดเลย ไม่พูดไม่จา ผมนั่งจ้องหน้า...รวมทั้งดวงตาใสๆของเธอ พร้อมกับอมยิ้ม สลับกัน
พี่ป้อมคะ...!! ถ้าไม่พูดแก้วกลับแล้วนะ แน้...มีงอน โถะ โถะ โถะ โถ....น้องแก้วจ๋า...อย่าเพิ่งงอนสิจ๊ะ พี่แค่ไม่อยากเสียสมาธิในการมองหน้าน้องแก้วเท่านั้นเอง
ทำไมคะ หน้าแก้วมีอะไรติดด้วยเหรอ เธอพูดพร้อมเอามือเรียวจับหน้าตัวเอง ไม่มีอะไรติดหรอกจ๊ะ...พี่แค่อยากมองหน้าแก้ว ตาของแก้ว นานๆ เผื่อจะรู้ว่า...ในใจแก้วคิดอะไรอยู่ไง
แล้วเอาแต่มองอย่างนี้ พี่จะรู้อะไรล่ะคะ แค่มองตาก็รู้แล้วจ๊ะ...เพราะดวงตามันสื่อไปถึงดวงใจ เป็นไงครับ คารมผม แก้วหัวเราะกิ๊ก...ผมไม่รู้ว่าเธอจะพอใจกับคำพูดลิเกๆของผมหรือเปล่า หรือหัวเราะเพราะสมเพชกับน้ำคำ + น้ำคลำ ของผมหรือเปล่าก็ไม่รู้
เอาน่ะ....จะถึงเวลาสำคัญแล้ว เวลาที่ผมคิดไปเองว่าจะมีความสุขที่สุด ผมนิ่งคิด....ผมยิ้ม
7. ผมละสายตาออกจากใบหน้าอันสดใสของน้องแก้ว พร้อมกับหยิบดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ ยื่นให้หญิงสาวที่ผมรัก ที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าของผมตอนนี้
พี่ให้แก้วนะ ดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ ช่างเหมาะสมกับน้องแก้วเสียจริง แก้วนิ่งไป พร้อมกับกล่าวขอบคุณ คงแปลกใจเพราะผมไม่เคยให้ดอกไม้แก่เธอเลย
พี่ป้อมชอบดอกกุหลาบสีขาวเหรอคะ จ๊ะ....พี่ว่ามันสวย....และบริสุทธิ์ดี
มีความหมายอะไรด้วยหรือเปล่าคะ เอ่อ....ผมกำลังตื่นเต้นจนพูดไม่ออก
ไม่มีความหมายมากมายอะไรหรอกจ๊ะแก้ว...อย่าที่พี่บอกมันดูสวย....และบริสุทธิ์ ..........เอ่อ....เหมือนกับแก้วไงจ๊ะ....โดยเฉพาะตอนที่แก้วยิ้ม มันดูสวย....สดใส....และบริสุทธิ์ พี่ชอบตอนที่แก้วยิ้มที่สุดเลยนะ....อีกอย่าง....
อีกอย่างอะไรคะ.... อีกอย่าง....เอ่อ...มันแทนความรักที่บริสุทธิ์...ที่พี่มีให้แก้ว....พี่รักแก้วนะ ผมสารภาพอย่างเขินๆ พร้อมเลื่อนแหวนทองดาดๆ ที่คนอย่างผมพอที่จะมีปัญญาซื้อให้เธอ
แก้วอึ้งไปครู่หนึ่ง...สักพักเธอก็ยิ้มออกมา...พร้อมกับเอ่ยคำพูดที่ผมรอคอยมาแสนนาน
แก้วก็รักพี่ป้อมค่ะ เธอเอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำทำให้หัวใจของผมชุ่มชื้นที่สุด แล้วแก้วรู้มั้ย....ว่าทำไมพี่ถึงชอบกินน้ำแดง เมื่อรู้ความรู้สึกของแก้วว่าเหมือนผมแล้ว ผมชักจะได้ใจ
ทำไมคะ ก็เพราะว่า...ความรักของพี่มันหวานเหมือนกับน้ำแดงไงจ๊ะ ผมปล่อยคารมเด็ด
แก้วหัวเราะ ผมก็หัวเราะ เราทั้ง 2 หัวเราะ ผมมีความสุข และคาดว่าแก้วก็คงมีความสุขเช่นเดียวกัน เรามีความสุข....ผมยิ้ม
8. หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับ...แก้วเดินทางไปหาลูกค้าต่อ โดยไม่ให้ผมไปส่ง
เดี๋ยวยังไง คืนนี้แก้วจะโทรหานะคะ.... เธอบอกผมอย่างนั้น...ผมยิ้ม
9. เวลาผ่านไป 3 วัน แก้วไม่ได้โทรศัพท์มาหาผม ไม่ได้มาทำงาน ผมเป็นห่วงเธอมาก ตั้งแต่วันแรกที่เธอไม่ได้โทรมาแล้ว แต่ด้วยงานที่รัดตัวทำให้ผมทำอะไรไม่ได้มากนัก... นอกจากรอให้แก้ว...โทรมาหา จนเวลาล่วงเลยมาวันนี้....ผมรีบเคลียร์งานให้เสร็จ แล้วรีบไปหาแก้วที่บ้านทันที
ผมพบกับแม่ของเธอ...ท่าทางท่านไม่ได้สบายใจนัก พอเมื่อผมมาท่านก็รีบบอกให้ผมขึ้นไปหาเธอทันที... พร้อมกับทราบว่า เธอหมกตัวอยู่ในห้องอย่างเดียวมาแล้วกว่า 3 วัน...ผมรู้สึกกลัวขึ้นมาจับจิต ต้องมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นแน่ๆ
10. เมื่อผมก้าวเข้าไปในห้องของแก้ว ก็สัมผัสได้ถึงความหดหู่... จะด้วยอากาศอับชื้นของห้องที่ไม่เปิดรับแสงแดด หรือแสงไฟที่เปิดไว้พอสลัวๆ ผมพบกับแก้ว...ในห้องนอนของเธอ...บนเตียงนอน...แก้ว....กำลังนั่งชันเข่าคุดคู้อยู่ ด้วยท่าทีซึมเศร้า ขาดซึ่งรอยยิ้มที่ผมหลงใหลเหมือนเช่นเคย...เกิดอะไรขึ้น ผมคิดในใจเบาๆ
11. ทันทีที่แก้วเห็นพบ เธอก็เริ่มร้องไห้ออกมา สังเกตได้ว่า เธอคงผ่านการร้องไห้มาตลอด 3 วันที่ผ่านมานี้ ด้วยข้าวของที่กระจัดกระจายเต็มห้อง อีกด้วยเสื้อผ้าที่วางระเกะระกะทั่วทุกพื้นที่ภายในห้อง ทำให้ทราบว่า คงเกิดเรื่องที่ร้ายแรงต่อเธอมากแน่ๆ เธอจึงได้ระบายอารมณ์ออกมาเช่นนั้น
แก้วร้องไห้หนักขึ้นๆๆๆๆ เรื่อยๆๆๆๆ ผมในตอนนี้เพียงทำได้แต่ โผเข้ากอดเธอ....พร้อมกับคำปลอบประโลม แต่ด้วยน้ำเสียงที่สะอึกสะอื้นและสั่นเครือนั้น พบกลับจับใจความได้ว่า...
แก้วไม่บริสุทธิ์แล้ว แก้วไม่ใช่ดอกกุหลาบสีขาวของพี่อีกแล้ว...แก้วไม่ใช่ แก้วไม่ใช่กุหลาบขาวบริสุทธิ์อีกแล้ว....ฮือๆๆๆ ผมกอดเธอแน่น...พร้อมกับลูบหัวเธออย่างอ่อนโยน แต่ในใจผมกำลังเคียดแค้น ใครกันนะ...ที่ทำเลวๆอย่างนี้
12. จำไว้นะจ๊ะแก้ว...ไม่ว่าจะอย่างไร แก้วยังคงเป็นดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ของพี่เสมอ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่พี่มีต่อแก้วได้หรอกนะ...พี่ยังคงรักแก้วมากที่สุด รักมากกว่าใคร...เพราะฉะนั้น แก้วต้องดูแลตัวเองนะจ๊ะ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเหมือนเดิม
ผมบอกแก้วอย่างนั้น ก่อนที่จะกลับออกมา ผมนึกออกแล้วว่าใครคือตัวการทำเรื่องเลวๆเช่นนี้ ลูกค้าคนสุดท้ายที่แก้วไปพบเมื่อวันนั้น...!! ผมยิ้ม
13. วันนี้ผมมาหาแก้วแต่เช้า...เธอยังไม่ตื่นนอนแต่ก็ดูสดใสขึ้นกว่าเมื่อวาน แม้จะยังไม่ดีขึ้นมากก็ตามที ผมวางดอกกุหลาบช่อใหญ่ไว้ข้างหัวเตียงเธอ ก่อนที่ผมจะค่อยๆเดินออกมา เพื่อไปทำงานต่อ กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหวีดร้อง ดังออกจากห้องของแก้ว เธอคงตื่นแล้วสินะ แล้วก็คงจะเซอร์ไพรส์กับดอกไม้ช่อใหญ่ที่ผมวางไว้แน่ๆเลย
แต่บังเอิญว่าวันนี้ผมให้ดอกกุหลาบสีแดงแก่เธอเท่านั้นเองครับ แต่เป็นสีแดงที่ย้อมกุหลาบสีขาวไปด้วยเลือดของไอ้ชั่วคนนั้น คนที่ทำกับแก้วอย่างนี้
ผมต้องตอบแทนด้วยนิ้วทั้ง 10 ที่มันบังอาจแตะต้องเธอ...ส่วนเจ้าตัวการใหญ่นะเหรอครับ ผมโยนลงคลองให้เป็ดมันกินไปแล้วล่ะ
Create Date : 12 กันยายน 2549 |
Last Update : 23 กันยายน 2549 19:55:55 น. |
|
0 comments
|
Counter : 2606 Pageviews. |
|
 |
|
|
| |
|
ยางมะตอยสีชมพู |
 |
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน

ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^ ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
 |
|