... แล้วใครคือน้องป่านละเนี่ย ... ยังกะจะมีภาคต่อของน้องคนนี้เลย !!!
ว่าแต่ว่า เคยเดินสวนกะคนบ้า แล้วโดนเค้าตีมั้ยอ่ะ ... อะฮั้นเคยเจออ่ะ โตะจายหมดเลย แต่ดีที่เค้าไม่ได้ตีแรง ... ฮื่อ ...กลัว

อ้าว ซะงั้น ไม่รู้ใครคือน้องป่าน อิอิอิ

ของเรานะ เคยเจอคนบ้าเข้ามาที่บ้านเลย
มาเกาะหน้าต่าง โคตรตกใจเลยอะ
วิ่งไปปิดประตูแทบไม่ทัน

บ้านก็ไม่มีคนอยู่ด้วยสิ มันก็มาเกาะหน้าต่างงั้นเลยอะ
จะไล่ก็ไม่กล้า กลัว
เลยปิดประเสร็จ กลั้นใจ วิ่งไปปิดผ้าม่าน
ไม่ให้มันมองเข้ามาอะ

พอดีกะที่มีชาวบ้านผ่านมาไง เค้ามาไล่ให้
โอ้ยโล่งออก หลังจากนั้นไม่กล้าเปิดรั้วทิ้งไว้เลยอะ
กลัวคนบ้าเข้ามาอีก เกิดมาแล้วไม่ยอมออกไปแย่เลย

เหอะๆๆ
อ่านแล้วสับสน
สยองก็สยอง ซาบซึ้งก็ซาบซึ้ง
นี่คงเป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของ "ความสุขอยู่ที่ใจ"
ทำดี....แม้ไม่ได้ยินคำขอบคุณผ่านหู
ก็รับรู้ได้ด้วยใจ
ขอบคุณ....ที่ทำให้รู้ว่าโลกนี้ยังมีคนดี
ขอบคุณค่ะ

คุณkenmania - น้องป่านนี่คือใคร...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันฮะ แค่รู้สึกชอบชื่อนี้เฉยๆ มันน่ารักดีอ่ะฮะ

คุณกวิสรา - ยังที่ไม่เปิดประตูบ้านทิ้งไว้นะฮะ...ถ้าเกิดพี่แกเข้ามาในบ้านได้ นี่สงสัยโกลาหลแหงมๆๆ

คุณยาระบาย - แหะๆ คนเขียนก็สับสนเหมือนกันฮะ แต่แบบว่าเล่นชมกันแบบนี้ทำเอาเขินเหมือนกันนะฮะ ก็ไม่ได้เป็นคนดีเท่าไหร่หรอกฮะ...แต่แค่คิดต่อไปว่า ถ้าผมเกิดขึ้นรถกลับไปก่อน แล้วรุ่งขึ้นอ่านข่าวเจอคนบ้าทำร้าย น.ศ. สาว นี่ผมคงต้องรู้สึกผิดไปตลอดแน่ๆเลย ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็แค่ความสบายใจส่วนตัวเท่านั้นเองฮะ ^ ^

อ้อ ลืมบอกไปฮะ...อันนี้เป็นเหตุการณ์จริงผสมกับที่แต่งเอานะครับ เพราะเรื่องจริงก็ไม่ได้ดึกขนาดในเรื่อง และผมก็ไม่ได้เมา แม้จะผวากับเสียงคำรามของคนบ้าหลายๆครั้งก็ตาม...

หักมุมตลอดนะคะ จำได้ตอนสมัยเรียนมัธยมชอบอ่านกาตูนขายหัวเราะแล้วจะอ่านเรื่องสั้นที่มีประมาณ 2 ตอน
ลักษณะการเขียนแบบนี้เลยคะ ชอบๆ อิอิ เก่งนะคะ

เราชื่อป่านแม่ตั้ให้ชอบชื่อนี้มากๆๆๆๆ

ถ้าคืนนั้น...รถเมล์ที่มารับสาวนักศึกษา..เป็นรถเก่งคันงามหนุ่มมาดเท่ห์มารับ..คุณจะทำไง..น่า....รอ..คอย..เก้อแน่เลย..จะเก็บความรู้สึกดีๆ..เท่านี้ก็สุขใจแล้วได้ไหมหน่อ....