Don't Worry, Be Happy

<<
พฤษภาคม 2550
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
6 พฤษภาคม 2550
 

Title: เชื่อ


เชื่อไหมครับว่า...ผมเป็นคนหน้าตาดี
เชื่อไหมครับว่า...คู่รักของผมก็หน้าตาดี

หากคุณไม่เชื่อ...
ผมมีเรื่องไม่น่าเชื่อเรื่องหนึ่ง มาเล่าให้คุณได้ฟังกัน

อะไรนะ...ไม่ได้ยินที่ผมพูด
ทำไมไม่ได้ยินล่ะ

คุณบอกว่าคุณกำลังอ่านที่ผมเขียนอยู่...ไม่ได้ฟังผมเล่าออกมาจากปากนี่หว่า

อ้าว...นี่คุณกำลังกวนวัยรุ่นผมอยู่ใช่ไหม?
อย่างงๆ กวนวัยรุ่น ก็คือกวนทีนน่ะแหล่ะ

แล้วทำไมผมถึงไม่ยอมบอกตรงๆตั้งแต่แรก

ผมจะบอกตรงๆได้ยังไงล่ะ ว่าคุณกวนตีนผมอยู่
เดี๋ยวผมจะโดนแบนเอาได้ง่ายๆน่ะสิ
สมัยนี้ยิ่งฮิตๆอยู่ เดี๋ยวแบนหนัง แบนเพลง แบนมิวสิค
อู๊ยยยย แบนกันจัง

“เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องเสียทีล่ะ เอ็งจะนอกเรื่องให้มันเปลืองเนื้อที่เล่นทำไม”
ขอโทษครับ....คือมันเป็นสันดานที่ยังไงก็แก้ไม่หายแล้วล่ะ

ถ้าอย่างนั้น ผมมีเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเรื่องหนึ่ง มาเล่าให้คุณได้...เอ่อ อ่านกัน
พร้อมจะอ่านแล้วหรือยังครับ เกริ่นมาก็ยาวแล้ว

ถ้าพร้อมแล้ว เชิญติดตามได้เลยครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
“ชัย...แกต้องแต่งงานกับลูกของเพื่อนพ่อ”
“หา!! อะไรนะพ่อ”
ชัยร้องเสียงหลงอย่างตกใจ เมื่อจู่ๆพ่อของเขาก็พูดขึ้นมาอย่างไม่มีขลุ่ย ไม่มีสาก

“พ่อว่าแกได้ยินในสิ่งที่พ่อพูดออกไปเมื่อกี้นี้นะ”
“พ่อดูละครน้ำเน่ามากไปหรือเปล่า?” ชัยยังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“เปล่า...ฉันพูดจริงๆ”
“พ่อกำลังเลียนแบบตัวละครหัวโบราณ ในละครหลังข่าวอยู่หรือเปล่า”
ชัยถามพ่อเข้าซ้ำอีกทีเพื่อความแน่ใจ

“เปล่า...ไม่ใช่ มันเป็นสัญญาลูกผู้ชายของพ่อเอง”
“เป๊ะเลย! พ่ออินกับละครจริงๆด้วย ตื่นได้แล้วพ่อ แหม จำอำผมแต่เช้าเชียวนะ”

“ไม่ได้อำโว้ยยยย แล้วแกก็อย่ามาทะลึ่งพูดเล่นกับพ่ออย่างนี้
นี่กู เอ๊ย พ่อเป็นพ่อนะ ไม่ใช่เพื่อน”
“อูยยย...ไม่เห็นต้องตวาดกันเลยพ่อ...ขอโทษคร๊าบบบบ...”

“เออ ถ้าเข้าใจก็ไปเตรียมตัว ตัดผมตัดเผ้าซะ มะรืนนี้ พ่อจะพาแกไปทำความรู้จัก”
“แต่ผมมีแฟนอยู่แล้วนะพ่อ”

พ่อของชัยนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “แกก็ไปเลิกซะสิ”
“โธ่....พูดง่ายนี่พ่อ แฟนนะไม่ใช่กระโปรงบาน จะได้เลิกผ้าดูกันได้ง่ายๆ”

“ไม่ฟังว้อยยยย!! แกจะทำยังไงก็เรื่องของแก แต่แกต้องทำตามที่พ่อสั่ง
ไม่อย่างนั้น มรดกที่ฉันมีทั้งหมด...แกอด!!”
“อืม...ใช่เลย พ่อนี้บ้าละครเข้าขั้นจริงๆด้วย เฮ้อ...กูจะบ้า”
“อะไรนะ!! เมื่อกี้แกบ่นอะไร”
“เปล่าคร๊าบบบ... ผมจะรีบจัดการทุกอย่างที่พ่อสั่งเดี๋ยวนี้เลยคร๊าบบบ...”

--------------------------------------------------------------------------------

“แล้วคุณก็ตอบตกลงพ่อคุณง่ายๆ อย่างนั้นหรือคะ!!”
ไหม...แฟนสาวผู้น่ารักของผม ตั้งคำถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบายใจนัก

“ก็...ทำยังไงได้ล่ะจ๊ะ ผมไม่อยากขัดใจพ่อน่ะ แกแก่แล้ว กลัวจะเป็นอะไรไป”
“แล้วไหมล่ะคะ...คุณเอาไหมไปเก็บไว้ที่ไหน” น้ำเสียงของเธอเริ่มสั่นเครือ
“จะเก็บไว้ที่ไหนได้ล่ะจ๊ะ นอกจากเก็บไว้ในหัวใจของผม”
“ไม่ตลกเลยนะคะ” เธอค้อนให้ผมหนึ่งที
“ตลกไม่ตลกไม่รู้ รู้แต่ว่าผมรักคุณคนเดียวนะ จุ๊บๆ” ผมยังคงทำตลกใส่เธอต่อไป
“ฮือๆๆๆ คุณบอกว่าคุณรักฉัน แต่คุณกำลังจะหนีฉันไปแต่งงานกับคนอื่น โฮๆๆ”
ไม่ตลกจริงๆด้วยสิครับ อยู่ๆเธอก็ร้องไห้ฟูมฟายออกมายกใหญ่เลยทีเดียว
ร้อนถึงผมต้องทั้งปลอบ ทั้งปะเหลาะเธอให้เงียบซะ

“ใจเย็นๆสิครับ...มันต้องมีทางแก้สิ เอาไว้ให้ผมไปเจอยัยลูกสาวเพื่อนพ่อผมก่อน
แล้วผมจะทำให้เค้าเกลียด...จนไม่อยากจะต่งงานกับผมเลยล่ะ...นิ่งซะนะ โอ๋ๆๆ”

ผมลูบหัวไหมอย่างเอ็นดู ราวกับว่าเธอเป็นสุนัขตัวโปรดของผม...เอ่อ...ไม่ใช่สิ
นี่ผมเปรียบแฟนผมกับหมา ได้ยังไงเนี่ย...งั้น ราวกับว่าเป็นอะไรดีน้า...
โอ๊ย คิดไม่ออก แล้วผมก็ไม่รู้จะคิดให้มันรกสมองทำไม
เอาเป็นว่า ผมสัญญากับเธอไปแบบนั้นก็แล้วกัน ซึ่งเธอก็ยอมรับแต่โดยดี

--------------------------------------------------------------------------------

และแล้วก็ถึงวันนัด ผมกับพ่อกำลังเดินทางไปหาลุงอนันต์ ซึ่งเป็นเพื่อนของพ่อที่ว่าไว้นั่นเอง
“ชัย...” พ่อเอ่ยชื่อผมขึ้นมา หลังจากที่เราสองคนนั่งเบื่อกับรถติดมานาน
“ครับ...”
“ขอบใจแกมากนะ ที่ยอมทำเพื่อพ่อ”
“โอ๊ยยย...ไม่เป็นไรหรอกพ่อ ผมทำเพื่อมรดก ไม่ใช่เพื่อพ่อเสียหน่อย อย่าเข้าใจผิดดิ”

ผัวะ!! สิ้นเสียงของผม ก็มีไอ้เสียงทึบๆนี่ดังขึ้นมา
พร้อมๆกับที่หน้าของผมคะมำไปจูบกับพวงมาลัยรถอย่างแรง
เป็นมือของพ่อนั่นเอง ที่บรรจงเบิร์ดกบาลน้อยๆของผมแบบเน้นๆ
โทษฐานที่กวนตีนไม่รู้จักเวล่ำเวลา

“ชัย...” พ่อเรียกชื่อผมขึ้นมาอีกครั้ง
“อะไรอีกล่ะครับพ่อ...อูย หัวยังชา หน้ายังเจ็บอยู่เลยเนี่ย”
“พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอก”
“ทำไมครับ ยายเมี้ยนข้างบ้านแกมีลูกตอนแก่เหรอครับ อ้าวแล้วใครเป็นพ่อเด็กล่ะ”

ผัวะ!!

ครับดอกสองมารวดเร็วทันใจดีจริงๆ

“แกอย่าเพิ่งมาทำเป็นเล่นตอนนี้ได้ไหม พ่อขอร้อง” น้ำเสียงของพ่อดูจริงจังขึ้นกว่าเดิม
“แล้วพ่อจะบอกอะไรผมล่ะครับ”
“ลูกเพื่อนพ่อสวยมากเลยนะ รับรองแกจะต้องไม่ผิดหวัง”
“ก็หวังจะเป็นอย่างนั้นแหล่ะครับ”

“รับรองแกจะได้แฟนเหมือนภาราดร...ชัวร์” พ่อยังบอกสรรพคุณของลูกสาวเพื่อนพ่อต่อ
“โอย...ถ้าเหมือนภาราดรไม่เอานะฮะ...หน้าอย่างกับปลากระโห้จ๋อมแจ๋ม”
“พ่อหมายถึง แกจะได้เมียสวยเหมือนกับเมียภาราดรโว้ยยยย
สวยเหมือนน้องฟ้าน่ะ เข้าใจมั๊ย ไอ้ลูกเวรรรร”
“อ้าว...แล้วก็ไม่บอก อย่างนี้ค่อยพอกล้อมแกล้มได้หน่อย”

“ชัย...”
“โอ๊ยย...อะไรอีกละคร๊าบบบ”
“ลูกเพื่อนพ่อสวยมากนะ...”
“รู้แล้ว...ก็กำลังจะไปหาอยู่นี่ไงพ่อ...”
“แต่...เพื่อนพ่อมันไม่มีลูกสาวว่ะ”
“เออ...รู้แล้วว่าสวย ก็กำลังจะ...”

“....!!?!....”
“ดะ...เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้พ่อพูดว่าอะไรนะ”
“พ่อว่าแกได้ยินที่พ่อพูดนะ”
“ก็...ได้ยิน แต่ผมขอชัดๆเน้นๆอีกทีได้มั๊ย”

“คือว่า...คือเพื่อนพ่อน่ะ...มันไม่มีลูกสาว มันมีแค่ลูกชาย...คนเดียว แฮ่ๆ”
“หา!!?! แล้ว...แล้วพ่อยังจะให้ผมไปแต่งงานด้วยอีกเนี่ยนะ”
ผมเสียงดังขึ้นมาทันทีด้วยความตกใจ

“ไม่ต้องกลัว...เพื่อนพ่อมันบอกมาว่าลูกมันแปลงเพศไปเรียบร้อยแล้ว
และที่สำคัญ “ไอ้นั่น” ก็ตัดทิ้งไปแล้วด้วย ฮ่าๆๆๆ”

“ไม่ใช่...ไม่ใช่สิพ่อ ประเด็นสำคัญมันไม่ได้อยู่ที่ตัดหรือไม่ได้ตัดไอ้นั่น
มันอยู่ที่ว่า พ่อให้ผมไปแต่งงานกับผู้ชายเนี่ยนะ...พ่อคิดอะไรของพ่ออยู่เนี่ย...”
“ก็...มันเป็นสัญญาลูกผู้ชาย แล้วพ่อก็ไม่รู้จะปฏิเสธยังไง”
“เออ...ปฏิเสธไม่ได้ ดี...พ่อเลยให้ผมเป็นสุดยอดเพศชายซะอย่างนั้น
ไม่เอาๆๆด้วยแล้ว ผมเลี้ยวรถกลับบ้านล่ะ...วู้ อยู่ดีๆก็จะมีเมียเป็นผู้ชาย เกือบไปแล้วกู”

“ห้ามกลับ!! ถ้าแกกลับ แกอดได้มรดก”
เอาแล้ว...ในที่สุดไม้ตายเดิมๆของพ่อก็ออกมาจนได้ ซึ่งมันก็ใช้ได้ผลด้วยสิ

“เอาน่า...ไปดูก่อน เผื่อแกอาจเปลี่ยนใจมาชอบก็ได้
แต่ถ้าแกไม่ชอบก็ปฏิเสธซะ โอเคมั๊ย”
ผมจะพูดอะไรได้อีกล่ะนอกจากตอบไปว่า “โอเคมั้งงงง เฮ้อ....”

--------------------------------------------------------------------------------

ที่บ้านลุงอนันต์ พวกเราทั้ง 3 คนกำลังนั่งรอลูกชาย...เอ่อ ลูกสาว...
โอ๊ย จะลูกอะไรก็ช่างเหอะ
“นี่เอ็งยังไม่ได้บอกเจ้าชัยมันอีกเหรอ” ลุงอนันต์แอบกระซิบกับพ่อ แต่ผมได้ยิน
“บอกแล้ว...แต่มันรับได้ ไม่ต้องห่วงๆ” นั่น!...พ่อผม
ใครกันรับได้ พูดเองเออเองเสร็จสรรพเลยนะ
“ขอบใจมากนะชัย ที่ยอมมา...ทีนี้ตาหนูมันจะได้นอนตายตาหลับเสียที”
เราสองพ่อลูกมองหน้ากัน ก่อนเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกันว่า
“แล้วลูกลุง(แก) เป็นอะไร”

หลังจากซักไซ้กันจนได้ความ จึงได้รู้ว่า
ลูกของลุงอนันต์เป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาให้หายได้
แกจึงอยากให้ลูกของแกมีความสุขก่อนที่จะจากโลกนี้ไป
โดยการทำความฝันของเขา...เอ๊ย เธอให้กลายเป็นความจริง
ซึ่งความฝันนั้นก็เหมือนกับฝันของผู้หญิงทั่วๆไป
นั่นก็คือ การแต่งงาน (กูจะบ้า)

“ไมค์...เอ๊ย ไมค์ ลงมาได้แล้วลูก พี่เค้ามารอตั้งนานแล้วนะ”
ไมค์!! ลูกลุงอนันต์ชื่อไมค์ ชิบหายแล้วครับพี่น้อง ถ้าน้องไมค์ที่ว่า
เดินลงมาเป็นกระเทยควาย อย่าง ไมค์ ภิรมณ์พร ภักดีแล้วผมจะทำยังไง
เฮ้อ...ผมก็ได้แต่ภาวนา...ให้น้องไมค์ที่ว่า คล้ายกับกอล์ฟ – ไมค์ก็ยังดีวะ

“พ่อก็...บอกแล้วไงคะ ว่าอย่าเรียกชื่อนี้ หนูเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วนะ”
เสียงเธอตะโกนลงมา โต้ตอบกับพ่อของเธอ...เป็นเสียงที่แหลมเล็ก
เกินกว่าที่ผู้ชายทั่วไปจะมี แถม...เสียงของเธอยังหวาน เพราะอีกต่างหาก

เธอก้าวลงมาแล้วด้วยชุดกระโปรงสั้นเหนือเข่า
ซึ่งถ้าเห็นแค่เรียวขาของเธอ จะนึกไม่ถึงเลยว่าเคยเป็นชายมาก่อน

“แหม...พ่อขอโทษนะ ลืมไป...งั้นพ่อเรียกใหม่นะ
ไหมเอ๊ยยย...รีบลงมาเร็วววลูก โหมะๆๆๆ”
อืม...พ่อลูกคู่นี้เรียกกันอย่างกับเรียกหมาเลยแฮะ
แถมชื่อดันแผลงมาเหมือนชื่อสุดที่รักของผมซะอีก

แต่...ทันทีที่สายตาของผมและพ่อจับใบหน้าของหล่อนได้...
เราต่างยืนตะลึงงันในความสวยของเธอ...และ ที่สำคัญ
นี่...นี่มันไหม แฟนผมนี่หว่า
“ไม่น่าเชื่อ....”ผมอุทานออกมาเบาๆ ก่อนเป็นลมหมดสติไป........เอื๊อก

--------------------------------------------------------------------------------


“ชัยคะ...ชัย” เสียงหวานๆของเธอกระซิบแนบที่ข้างหูของผม

“เหวอ!!” ผมสะดุ้งสุดตัว รีบพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นกระเถิบหนีให้ไกลห่างจากเธอให้มากที่สุด
“ชัยไม่รักไหมแล้วหรือคะ?” เธอพยายามออดอ้อนผม
ด้วยคำถามที่ผมเคยตอบได้ง่ายๆ แต่เวลานี้ มันช่างตอบยากสิ้นดี

ผมยังยืนอึ้งอยู่นาน ก่อนตอบเธอในใจว่า
“รักสิ...ทำไมผมจะไม่รัก...แต่ผมรักคุณตอนที่คุณเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ชะนีแปลงเพศอย่างนี้”

“หรือเพราะคุณรู้ความจริงว่าไหมเป็นผู้ชายมาก่อน” นั่นรู้อีก...ว่าผมคิดอย่างนี้อยู่

“คุณมันคนไม่จริงใจ...ความรักของคุณที่มีต่อไหม มันก็แค่ของปลอม
ไม่ได้ต่างอะไรจากตัวของไหมในตอนนี้เลยด้วยซ้ำ” เธอต่อว่าผมก่อนที่จะเริ่มสะอื้นไห้
“ไม่ใช่...มันไม่ใช่อย่างนั้น” ผมตอบสวนเธอขึ้นมาอย่างทันควัน

“ไม่ใช่ได้ยังไง ในเมื่อชัยกำลังปฏิเสธไมค์...เอ้อ...ไหมอยู่”
“ไม่ใช่...ความรักของผมจริงแท้แน่นอน
แต่กับผู้หญิงที่ชื่อไหม...ไม่ใช่กระเทยแปลงเพศที่ชื่อไมค์”
“แล้วมันต่างตรงไหนคะ ในเมื่อไมค์กับไหม ก็คือคนๆเดียวกัน”

“คุณก็แค่หวังที่จะมีอะไรๆกับผู้หญิงที่ชื่อไหม หวังแค่จะมีความสุขกายเท่านั้น
แน่ล่ะ...คุณได้มันไปแล้วนี่...”
ผมนึกไปถึงคืนนั้นระหว่างเราสอง...ร่างกายของเราเปล่าเปลือย
เรือนร่างไร้อาภรณ์ของเราทั้งคู่ขยับกายเข้าหากัน
ผมนึกไปถึงผิวพรรณที่เปล่งปลั่ง ขาวนวลของเธอ...
ไม่มีส่วนไหนเลย ที่เธอจะสู้หญิงแท้ไม่ได้

“คุณกลับไปเถอะค่ะ...ถ้าหากคุณรักไหมที่ร่างกาย...ไม่ใช่จิตใจ”

ผมนิ่งไปครู่หนึ่ง...ก่อนตัดสินใจ หันหลังให้กับเธอ
ซึ่งมันก็ทำให้เธอร่ำไห้ออกมาเลยทีเดียว

ผมกลั้นใจ ตัดสินใจ....หันกลับไปหาเธออีกครั้ง แล้วคว้าเอาตัวเธอมาก่อน
ให้ชิด สนิทแนบแน่นมากที่สุด เท่าที่ร่างกายของผมจะกอดรัดเธอได้
“จะไหม...หรือไมค์ ถ้าเป็นคุณ...ผมก็จะรักครับ” ผมกระซิบเบาๆ
เราสองคนกอดกันนานเท่าไหร่ ผมก็ไม่ทราบ เรากอดกันไปเรื่อยๆ
จนผมนึกเรื่องสำคัญที่จะถามเธอออก

“ว่าแต่ว่า...คุณกำลังไม่สบายอยู่หรือครับไหม”
“ใครไม่สบาย...ไหมเนี่ยนะ”
“ก็เห็นพ่อคุณบอก...ว่าคุณเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษาให้หายได้”
“อ๋อ...อยากรู้มั๊ยคะว่าไหมเป็นโรคอะไร...ก็โรคกระเทย แก้ไม่หายไงคะ...กิ๊ว กิ๊ววววว”
“หลอกผมได้นะคุณ อย่างนี้ต้องทำโทษ”
ว่าแล้ว...ผมก็ประทับรอยรักจากปากของผม สู่ริมฝีปากของเธอ
และเรื่องราว...แห่งความเชื่อในรักของเรา ก็จบบริบูรณ์

เป็นยังไงครับ...เรื่องราวของผม เน่ากว่าละครหลังข่าวอีกใช่มั๊ย
แต่มันก็เป็นเรื่องจริง ที่ผมต้องยอมรับ และก้าวเดินไปกับมันต่อไป
แต่ว่าก็ว่าเถอะ...เรื่องราวของผมที่ว่าเป็นนิยาย เหมือนละครน้ำเน่าแล้ว
เรื่องราวของพวกคุณ อาจจะยิ่งกว่าผมอีกก็ได้นะครับ...

เชื่อผมไหม?






Create Date : 06 พฤษภาคม 2550
Last Update : 6 พฤษภาคม 2550 0:45:20 น. 2 comments
Counter : 835 Pageviews.  
 
 
 
 
 
 

โดย: tagoyagi (niyai_waan ) วันที่: 6 พฤษภาคม 2550 เวลา:15:33:33 น.  

 
 
 
me_myself

ไอ้เรารึก็ลุ้นมาซะต้างงงนาน

แต่ก็สนุกดีนะครับ

อ้อๆ......ถามว่าเชื่อไมค์....
เอ้ย.........เชื่อไหม....
เอ้ย.........เชื่อรึเปล่า ใช่ไมค์ ครับ (มึนเลย)
ม่ายเชื่อ ไมค์หรือว่าไหม หรอกครับ
เพราะมันไม่มีให้เลือกแต่แรกแล้วนี่ครับ
ไม่ว่าจะ เชื่อไหม หรือเชื่อไมค์ สรุปก็คือคนเดียวกัน
 
 

โดย: T.B.tower วันที่: 7 พฤษภาคม 2550 เวลา:0:38:38 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

ยางมะตอยสีชมพู
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด
ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้

ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ
ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน



ลายปากกา


ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^
ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู) ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม (ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
[Add ยางมะตอยสีชมพู's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com