
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
Title: My
Song

เสียงกีตาร์ลีดที่แสบสันต์บาดลึกเข้าไปในจิตใจ เสียงกระทืบ 2 กระเดื่องอันรวดเร็วและหนักแน่น ที่ใครๆต้องซูฮก เสียงตบเบสอย่างแม่นยำในทุกจังหวะเข้าขั้นเซียน และเสียงร้อง ที่มีพลังหาใครเทียบ ผมมั่นใจ...วงของผมนี่แหล่ะ ทั่วทั้งวงการเพลงจะต้องให้การยอมรับแน่ ในอนาคตอันใกล้นี้
เอาไปทำมาใหม่เถอะน้อง
แนวนี้ไม่ดังหรอกน้อง เอาไปทำมาใหม่เหอะ
ฟังไม่รู้เรื่อง เล่นดนตรีเป็นกันจริงๆหรือเปล่าเนี่ย
ห่วย!!...
ฯลฯ....
ผมนั่งมองเดโมเทปอย่างเหนื่อยอ่อน วงที่ผมมั่นใจ ถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย ทำไม คือคำถามที่ผุดขึ้นในจิตใจของผม
เฮ้ย...ชล กูขอบายก่อนแล้วกันว่ะ ถึงเวลาที่พวกเราต้องทำงานกันจริงๆจังๆเสียทีนะ ดนตรี...มันทำให้พวกเราหาเลี้ยงชีพไม่ได้หรอก พวกเราเล่นกันเป็นงานอดิเรกก็ได้นี่
นี่คือคำพูดถอดใจของไอ้ปิ๊ก มือเบสวงผม ที่ผมเห็นว่าฝีมือของมันไม่ได้ด้อยไปกว่าใครเลย แต่มันกลับถอดใจ กับความเห็นสั่วๆ ของไอ้พวกที่เรียกตัวเองว่าโปรดิวซ์เซอร์
วงการเพลงมันตกต่ำลงทุกวันก็เพราะไอ้พวกนี้แหล่ะ ที่หูไม่ถึง เอะอะๆ ก็เอาใจตลาดๆ ตะบี้ตะบันจับสาวๆมานุ่งสั้นออกเทป ศิลปะทางดนตรีแทบจะไม่มี นอกจากศิลปะบนเรือนร่างของเธอเหล่านั้น
ไอ้พวกคนฟังมันก็ตะบี้ตะบันเสพย์กันเข้าไป ไอ้ของห่วยๆพรรค์นั้นน่ะ พวกมึงจะฟังเพลง หรือมึงจะดูขาอ่อนกันแน่วะ ทำไมไม่ยอมเปิดหูเปิดตารับฟังสิ่งดีๆบ้าง เปิดใจกว้างบ้างมันจะเป็นจะตายนักหรือไงวะฮะ! ถ้าเกิดพวกมึงไม่ยอมเปิดใจรับ มึงก็ทนฟังเสียควายๆ ดนตรีห่วยๆต่อไปเหอะ
เฮ้อ......... ผมถอนหายใจอย่างปลงตก หลังจากวางสายโทรศัพท์จากไอ้เจ้ย มือกลองพันมือของผม
สรุปเหลือผมคนเดียวใช่ไหม ที่ยังมีฝัน ที่ยังอยากจะสร้างสรรค์ดนตรีดีๆที่ไม่มีใครทำอยู่
คนเดียวก็คนเดียวสิ ผมจะสู้จนถึงที่สุด ผมจะทำให้ดนตรีเป็นอาชีพหลักของผม และอยู่กินกับมันไปจนวันตาย
กุ๊ง...กิ๊ง...ก๊อง...
เสียงเศษเหรียญกระทบกันบนกระเป่าใส่กีตาร์ อย่างน้อย คนแถวนี้ก็ยังพอใจในบทเพลงของผม แม้เค้าจะไม่รู้หรอกว่า เพลงที่ผมเล่นอยู่นั้นมันเป็นเพลงของใคร แม้จะไม่มีใครรู้จักชื่อของผม แม้ผมจะไม่ดังจนบริษัทผลิตรถมอเตอร์ไซด์จ้างไปโฆษณา แต่ผมก็ยังคงจะเล่นดนตรีต่อไป เพราะผมรักมัน
และที่สำคัญ
ผมสามารถเลี้ยงชีพตัวเองได้ด้วยดนตรีที่ผมรักนี่แหล่ะ
Create Date : 17 พฤศจิกายน 2549 |
|
6 comments |
Last Update : 20 พฤศจิกายน 2549 15:06:52 น. |
Counter : 1066 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: จอย (tanada-จัง ) วันที่: 18 พฤศจิกายน 2549 เวลา:2:13:08 น. |
|
โดย: น้ำคลำสีเทอร์คอยท์ IP: 203.146.63.187 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:06:45 น. |
|
โดย: น้ำคลำสีเทอร์คอยท์ IP: 203.146.63.187 วันที่: 18 พฤศจิกายน 2549 เวลา:11:09:00 น. |
|
โดย: อัมโปะ (จิ๊กกะจุ่น ) วันที่: 20 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:46:38 น. |
|
โดย: kenmania วันที่: 8 มกราคม 2550 เวลา:23:23:29 น. |
|
| |
|
ยางมะตอยสีชมพู |
 |
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

|
เป็นมนุษย์เงินเดือน รับใช้การตลาด ต้องคิดงานให้เกินคาด แล้วจะได้ตังค์ใช้
ชอบดนตรี เสียงเพลงเป็น ชีวิตจิตใจ ตัวอักษรนั้นไซร้ กัดแทะได้ ทุกวี่วัน

ของเค้าดีจริง เข้าไปเยี่ยมชมกันได้ครับ ^ ^ ถึงแม้ว่าผมอาจจะยังไม่ใช่นักเขียน
ถึงแม้ว่าผมอาจจะไม่มีคุณสมบัติแม้ที่จะคิดเขียน
และถึงแม้ว่า เรื่องที่ผมเขียนนั้นจะห่วยแตกแค่ไหนก็ตาม
แต่ว่ามันก็ออกมาจากมันสมองอันน้อยนิดของผม
ขอร้องเถิดครับ กรุณาอย่าเอาไป คัดลอก เผยแพร่ ดัดแปลง
ส่วนหนี่งส่วนใดหรือทั้งหมดของงานเขียนของผมเลย (ยางมะตอยสีชมพู)
ผมขอสงวนสิทธิ์ตามกฏหมาย ซึ่งหากฝ่าฝืนโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว จะมีโทษ ปรับตามกฏหมายตั้งแต่ 20,000 บาท ถึง 200,000 บาท หรือนำเรื่องไปเสนอสำนักพิมพ์ ถือเป็น การเสนอขาย มีโทษจำคุกตั้งแต่ 6 เดือน ถึง 4 ปี หรือ ปรับตั้งแต่ 100,000 บาทถึง 800,000 บาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับนะครับ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูง
ที่ยังเข้าใจ และเห็นใจคนชอบเขียนห่วยๆอย่างผม
(ตามมาตรา 69 แห่ง พ.ร.บ. กฏหมายลิขสิทธิ์)
|
|
 |
|