เพลงศึกอยุธยา (๖๒)
สิ้นคำนางช้างผึงทะลึ่งร่าง
ลุกขึ้นกางแขนก๋าผวากั้น
เจ้ากำไลร้องแจ้วว่าแล้วกัน
ตอนนี้มันเข้าพี่ผีอะไร
อ้ายช้างหัวร่อหุแสนทุเรศ
จะดูเปรตดูผีกันที่ไหน
อ้ายหนุ่มวัดฉัททันต์น่ะมันใคร
คบหากันฉันใดไฉนฤๅ
ถึงว่ารื่นครื้นเครงกลอนเพลงยาว
คงสืบสาวส่งหมายเล่นลายสือ
ชะช้านมขึ้นตุ่มแค่ปุ่มมือ
ไม่กี่มื้อคบสู่นัดผู้ชาย
กำไลเคืองเรื่องข้าพี่อย่าเกี่ยว
ปากคมเคียวเดี๋ยวข้าชกหน้าหงาย
พูดหมิ่นล่วงจ้วงจาบช่างหยาบคาย
คนฉิบหายหลงซื่อนับถือมา
หนอยดูถูกกันแท้นมแค่ปุ่ม
ของข้าตุ่มอีเลิ้งสิมิว่า
นั่นมันปากหรือตูดที่พูดจา
พี่ช้างอย่าขวางนะข้าจะไป
อ้ายช้างขึ้นเสียงเขียวคำเกรี้ยวกราด
มืดแล้วเอ็งมิอาจออกไปไหน
เกิดรู้สึกห่วงหวงท้นดวงใจ
คว้ากำไลรั้งร่างแนบกลางทรวง
กระชับแขนแน่นหนาพลั้งอารมณ์
สุดจะข่มใจหักหึงหนักหน่วง
จึงกอดเหมือนกระหวัดช้างรัดงวง
เจ้าพุ่มพวงดิ้นพลิกเล็บหยิกทึ้ง
โวยวายว่าฮ้าไฮ้อะไรกัน
ช้างตกมันจัญไรคิดไม่ถึง
หลุดคำด่าดังเอ็ดอึงคะนึง
มือคว้าดึงโสร่งช้างหลุดกอง
ช้างปล่อยนางจากอกด้วยตกใจ
เย็นลมไล้โลมผิวสยิวสยอง
ผู้คนยินเสียงด่าวิ่งมามอง
หลุดปากร้องทุเรศอ้ายเปรตช้าง
เฮ้ยมันแก้ผ้าปล้ำอีกำไล
มิอายแสงไสวเพ็ญสว่าง
มาดูเร็วอะไรแลรางราง
นั่นไงหางอ้ายช้ำสีคล้ำเชียว
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
