เพลงศึกอยุธยา (๙๕)
เสียงเพลงยาวกล่าวไขก้องในหู
โฉมพธูกอดผัวเนื้อตัวสั่น
อัดเนินอกกกซุกขนลุกชัน
ช้างว่าขวัญเอ๋ยขวัญคงฝันร้าย
กำไลว่าข้ามองเห็นกองไฟ
มันลุกไหม้บ้านช่องต้องฉิบหาย
ร้านตลาดตลอดนั้นวอดวาย
มีคนตายถูกเผาในเถ้าเพลิง
ข้าหวาดกลัวเกินห้ามในความฝัน
เห็นพวยควันไฟพุ่งดูยุ่งเหยิง
ที่รอดตายกายเกรอะกระเซอะกระเซิง
ขวัญกระเจิงร้องร่ำคำคร่ำครวญ
อ้ายช้างกระชับร่างสะอางโฉม
ปลอบประโลมอย่าร่ำไห้กำสรวล
เรื่องฝันร้ายนั้นเล่าหนอเจ้านวล
ธาตุแปรปรวนดอกนั่นจึงฝันไป
แต่ฝ่ายข้างนางเมียคลอเคลียเคล้า
น้ำเสียงเศร้าเล่าคำพูดพร่ำไข
พี่ช้างจ๋าข้าฝันน่าพรั่นใจ
ก็เปลวไฟเหมือนจริงเสียยิ่งนัก
อีกอย่างเพลงเสภาพยากรณ์
ก้องสะท้อนในห้วงใจหน่วงหนัก
กลัวเป็นลางสังหรณ์อย่างกลอนทัก
ช้างกระอึกกระอักแล้วเอ่ยคำ
เอ็งฝันวิปริตผิดวิสัย
นี่เพราะไปฟังกลอนเมื่อตอนค่ำ
จิตเอ็งหลงถลำในลำนำ
จึงจดจำกลอนนั้นมาฝันร้าย
อย่าคิดปรุงฟุ้งซ่านดวงมานพี่
เถิดคนดีนอนหลับอย่าสับส่าย
ช้างปลอบภริยาประสาชาย
ทว่าภายในจิตครุ่นคิดครวญ
ข่าวชาวบ้านระจันเมื่อวันก่อน
นั้นช่างข้อนบีบคั้นอกปั่นป่วน
ถูกพม่าลุยราบปืนดาบทวน
ยกขบวนตีแตกค่ายแหลกลาญ
ตั้งแต่แรมสองค่ำถูกห้ำหั่น
บางระจันสูญสิ้นทัพถิ่นฐาน
คิดถึงชาววิเศษผู้ไชยชาญ
ถูกสังหารตกตายกันหลายคน
มีหลายผู้รู้จักชื่อมักคุ้น
ขอผลบุญในส่วนเป็นกุศล
ให้ปวงดวงวิญญาณวีรชน
สถิตบนสถานวิมานทิพย์
จะต่อเค้าเล่าคำเป็นตำนาน
จะกล่าวขานว่าหนึ่งสู้ถึงสิบ
วีรกรรมหาญกล้าจะระยิบ
จะพร่างพริบสืบพงศาวดาร
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
