เพลงศึกอยุธยา (๑๓๐)
ศัตรูพรูพรั่งมากันหนาแน่น
จนสองแขนแสนล้าเหลือจะข่ม
พม่าตอกหอกยาวเข้าราวนม
อ้ายช้างล้มร่างคว่ำคากำแพง
แม้หนังเหนียวหอกเนาไม่เข้าเนื้อ
แต่เหนื่อยเหลือเกินจะกล่าวแถลง
ถูกพม่าทั้งกลุ่มกลุ้มรุมแทง
หมดเรี่ยวแรงจะลุกขึ้นโรมรัน
หลับตาเห็นใบหน้าหลวงตาไผ่
ช้างฝืนใจกำหนดสะกดกลั้น
เอามือกระชากผ้าประเจียดยันต์
ขนลุกชันสั่นรัวไปทั่วกาย
เสียงเพลงพยากรณ์สะท้อนโสต
นฤโฆษเนื้อคำพร่ำขยาย
กลอนเพลงยาวช่างสรรคำบรรยาย
ทักทำนายท้วงติงเป็นจริงตาม
กรุงศรีอยุธยาจะสูญแล้ว
จะลับรัศมีแก้วเจ้าทั้งสาม
ไปจนคำรบปีเดือนคืนยาม
จะสิ้นนามศักราชห้าพัน
(จากเพลงยาวพยากรณ์กรุงศรีอยุธยา)
เห็นกำไลเมียรักยืนกวักมือ
มาแล้วหรือยอดหญิงเจ้ามิ่งขวัญ
ยืนถัดไปเป็นแพรผู้ผ่องพรรณ
มารับพี่พร้อมกันหรือฉันใด
พอมือคลายผืนผ้าประเจียดขลัง
ภาพความหลังรางเลือนที่เลื่อนไหล
ก็เลือนเลือนรางรางแล้วจางไป
ลมหายใจก็จบสงบลม ฯ
เดือนห้าปีกุนครั้งวันอังคาร
ก็ถึงกาลอยุธยาล่ม
ด้วยจิตคารวะขอประนม
ไหว้ผู้ถมร่างเพื่อปฐพี
นักสู้ผู้มิพรั่นยั่นระย่อ
ควายเฒ่าขอถวายเครื่องบายศรี
แม้จะไร้อนุสาวรีย์
ให้ผู้ที่พ่ายพับอัปราชัย
ขอจบความตามจินตนานึก
เรื่องเพลงศึกอยุธยาไข
หากขัดข้องพ้องพานประการใด
ขออภัยผู้อ่านทุกท่านเทอญ...
ควายเฒ่า