เพลงศึกอยุธยา (๖๖)
ทูลเชิญเจ้าฟ้าพระเสด็จข้าม
มาอารามราชประดิษฐาน
องค์ขุนหลวงหาวัดเคยจัดการ
รบศึกผ่านไพรีครั้งที่แล้ว
บัญชาการป้องกันพระนคร
ราษฎรหวังทูลกระหม่อมแก้ว
สึกมาช่วยทวยราษฎร์ให้คลาดแคล้ว
เป็นขวัญอันเพริศแพร้วให้ผองพล
เหล่าขุนนางในราชสำนัก
กราบท้วงทักทูลไขหวังในผล
พระวิชิตภักดีฤทัยดล
ใจร้อนรนเคียงคู่พระภูธร
ขอทรงลาจากสมณเพศ
ช่วยคุ้มเขตธานีครานี้ก่อน
สองขุนนางอ้างอิงคำวิงวอน
เจ้าฟ้าอุทุมพรเมินพระพักตร์
ตรัสว่าการศึกไซร้มิใช่กิจ
บรรพชิตจำใจต้องไสผลัก
จึงออกพระภูธรทูลท้วงทัก
ว่าศึกหนักแต่ครามะโรงนั้น
พระองค์ทรงลากาสาวพัสตร์
รับสมบัติเวียงชัยไอศวรรย์
เข้าบัญชาการรบอย่างครบครัน
คราคับขันนี้จึงขอพึ่งพา
ขุนหลวงพระกล่าวว่ามะโรงก่อน
เราสึกจรตอนนั้นขาดพรรษา
ด้วยอยู่หัวมีสารโองการมา
สุดปัญญาเลี่ยงบงการทรงชัย
แต่ระกาครานี้ยังวิเวก
เจ้าพี่เอกทัศมิตรัสไข
มิทรงส่งโองการสถานใด
จะสึกไปเอาหน้ามิกล้าทำ
ควายเฒ่า