เพลงศึกอยุธยา (๑๑๕)
บอกยายยังแกร่วแกร่วกระแหม่วท้อง
ลมขัดข้องคลื่นเหียนวิงเวียนหน้า
ขณะที่สองคนสนทนา
ขัดแตะฝาไม้ไผ่ก็ไฟลุก
พากันตื่นตระหนกหัวอกหวั่น
สำลักควันกลิ่นไฟไอขุกขุก
กำไลเรียกยายจ๋าผวาลุก
ทั้งสองซุกกายสั่นกอดกันกลม
หลังคาแฝกเกิดแสงไฟแดงโร่
เป็นรูโหว่ร่องกลวงแล้วร่วงล่ม
ไฟกระพือฮือแสงด้วยแรงลม
กระท่อมทับถล่มด้วยแรงไฟ
เสียงเพลิงกินเชื้อเพลิงเริงปะทุ
จนรุ่งสุริยะเรืองไสว
ต่างสลดหดหู่อณูใจ
มองเพลิงไหม้บ้านมอดเมืองวอดวาย
อ้ายช้างดั่งจะบ้าค้นหาเมีย
เห็นไฟเลียลามเชื้อห่วงเหลือหลาย
ชะแง้แลตลอดผู้รอดตาย
ไม่เห็นสายสวาทสุดคาดการณ์
ถึงที่เคยอาศัยเมื่อไฟมอด
เห็นซากกอดกันตายทั้งยายหลาน
ช้างทรุดร่างระทมโศกซมซาน
ใจเอ๋ยปานถูกเผาเป็นเถ้าไฟ
แม้เคยยลคนตายมามายมาก
การพลัดพรากพบพานเคยขานไข
แต่ครั้งนี้เกินยั้งกว่าครั้งใด
ด้วยกำไลเจ้านี้เป็นที่รัก
คนอื่นเขาเน่าเหม็นตายเป็นหมื่น
ไม่ขมขื่นเข็ญขุกเป็นทุกข์หนัก
แต่นี่ผู้คู่กรรมร่วมพำนัก
ร่วมสมัครพันพัวเป็นผัวเมีย
นัยน์ตาหมองนองฉ่ำชุ่มน้ำตา
ทอดอุราอาดูรการสูญเสีย
มีแต่ทุกข์คุกคามคอยลามเลีย
ช้างละเหี่ยห่อเหี่ยวหมดเรี่ยวแรง
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
