เพลงศึกอยุธยา (๑๑๔)
เข้าเมืองจึงรู้ว่าการกาหล
ที่เกิดผลเพลิงวามลุกลามไหม้
ไม่รู้เหตุที่มีอัคคีภัย
แต่หาใช่พม่าเข้ามาเมือง
พากันพุ่งมุ่งหน้าสู่ป่าโทน
แสงไฟโชนโชติกล้าจับฟ้าเหลือง
ลมพัดลูกไฟสุกเปลวลุกเรือง
ปลิวต่อเนื่องลามหลั่งติดหลังคา
เอากระตร้อล้อคลึงกันขึงขัง
ไฟก็ยังโชนแสงร้อนแรงกล้า
ยิ่งลมโลมโหมฮือกระพือมา
ยิ่งจัดจ้าทวีรังสีร้อน
บางก็เข้าช่วยคนอลหม่าน
พระเพลิงผลาญพรั่นพรึงกรุงครึ่งค่อน
กรรมเอ๋ยกรรมชำระพระนคร
ทุกข์กระหน่ำซ้ำซ้อนสะท้อนทรวง
นางกำไลร้อยชั่งกำลังหลับ
นอนกระส่ายกระสับด้วยจับป่วง
รากอาเจียนเวียนหน้าสุดาดวง
ท้องก็ร่วงย่ำแย่มาแต่วัน
ไม่สบายกายบิดเพราะพิษไข้
หลับก็ไม่สนิทนิมิตฝัน
ว่าหลงเดินดุ่มดุ่มกลางกลุ่มควัน
กุมมือกันเดินลับไปกับยาย
ฝันสะดุดหยุดที่หน้าพี่ช้าง
แลสลัวเลือนรางแล้วจางหาย
สะดุ้งตื่นจากฝันสะพรั่นกาย
หนอฝันร้ายกล้ำกลืนหลายคืนแล้ว
ฝ่ายยายนั่งอยู่ใกล้เฝ้าไข้หลาน
ดูอาการเคียงใกล้กำไลแก้ว
ขอคุณพระโลกนาถให้คลาดแคล้ว
เห็นตาแป๋วกำไลยายใจชื้น
ขยับเข้าถามทักด้วยรักเหลือ
เจ้านิ่มเนื้อนอนซมไข้ขมขื่น
ค่อยดีขึ้นไหมนั่นเจ้าขวัญยืน
กำไลฝืนยิ้มให้ยายชรา
ควายเฒ่า