เพลงศึกอยุธยา (๘๔)
กล่าวฝ่ายนายหมื่นทรงเดชโกษา
สั่งกองม้าฉับพลันพุ่งผันผาย
กลุ่มม้าพลสุพรรณฉกรรจ์ชาย
โฉบตัดท้ายทัพดัสกรเกรียง
บังเหียนคล้องหัวอานเป็นฐานหลัก
สองมือชักดาบคู่ขึ้นชูเฉียง
พลพม่ามากมายล้มรายเรียง
ตวัดเหวี่ยงหัววิ่นเลือดรินเล็ด
วาววับวาบดาบฉะเสียงระงม
โดนดาบคมล้มตึงร้องอึงเอ็ด
บ้างโดนกีบเกือกม้าแขนขาเคล็ด
โดนเผด็จโดยด่วนทัพรวนเร
ที่กำลังรุกไล่ทัพไทยนั้น
ก็เลยหันกระบวนทัพหวนเห
พระยาตากแย้มสรวลเขาซวนเซ
แยกยิ้มเผล่ยืนม้าเบิ่งตามอง
เห็นพลม้าจัดการโผนผ่านทัพ
แล้ววกกลับโจมตีครั้งที่สอง
แต่พม่าส่งพลหนุนเนืองนอง
จึงกันกองกั้นทัพไทยกลับกรุง
ให้เกิดเป็นข้อข่าวการกล่าวขวัญ
เลื่องลือลั่นตลบการรบพุ่ง
พระยาตากหากไม่ช่วยพยุง
คงเป็นผีเฝ้าทุ่งทั้งกองทัพ
กองม้าหมื่นทรงเล่าที่เข้ารณ
สูญเสียพลสิบห้าพม่าสับ
คนวิเศษนั้นตายเพียงอ้ายทรัพย์
คนอื่นนับโฉลกว่าโชคดี
โดยเฉพาะอ้ายช้างเขาอ้างกล่าว
ว่ารบห้าวหาญนักเป็นสักขี
มันขับม้ากระแทกเข้าแทรกตี
ทั้งท่วงทีท่วงท่าเด่นกว่าใคร
ส่วนหมื่นทรงอกยอกถูกหอกซัด
เลือดลมขัดถึงกับนอนจับไข้
ดีว่าเหนียวหนังเอ็นมิเป็นไร
สะอึกไออู้อี้อยู่สี่วัน
แต่ใจรื่นชื่นฉ่ำน้อมดำริ
ไตร่ตรองตริแล้วเชื่อพวกเสือผัน
หนอชายชาววิเศษเดชฉกรรจ์
เก่งรบรันสมคำเขาร่ำลือ
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
