เพลงศึกอยุธยา (๗๒)
เมฆเกลื่อนทิฆัมพรอุดรทิศ
มองมืดมิดเหมือนกับพยับฝน
มาทักษิณรุกรี่สุริยน
แล้วพลันร่นเลื่อนลอยเคลื่อนคล้อยคืน
ถือเป็นฤกษ์พิรามอันงามผ่อง
ก็ลั่นฆ้องโบกธงสะบัดผืน
เคลื่อนพหลพลพลันสนั่นพื้น
ชูดาบปืนก้าวไปร้องไชโย
ครั้นใกล้วัดป่าฝ้ายค่ายพม่า
ขับบรรดาพลราบหอกดาบโล่
อาทมาตทั้งเพวิ่งเฮโล
พม่าโต้ปืนไฟถูกไทยล้ม
ผงะหงายหลายคนสุดทนฝืน
ถูกลูกปืนนกสับตายทับถม
สนั่นเสียงเปรี้ยงปังดังระงม
ปืนระดมจากค่ายป่าฝ้ายมา
ทหารไทยทั้งนั้นพากันถอย
ไทยไม่น้อยเซ่นสังเวยพม่า
ไร้เครื่องกำบังกายวายชีวา
ก็เลิกราทัพคืนพระนคร
มาถึงจึงสั่งการสานกระชุ
ดินบรรจุจัดอัดเหมือนยัดหมอน
ไม้กระทุ้งกระทั้นครบขั้นตอน
ใช้เป็นอุปกรณ์ป้องกันปืน
จนเห็นได้จำนวนตามควรแล้ว
สั่งทแกล้วพร้อมหน้า พล, จ่า, หมื่น
ให้เตรียมตัวพร้อมพลันวันมะรืน
ไปเริงรื่นบรรเลงเพลงศึกกัน
วัดป่าฝ้ายค่ายปากน้ำประสบ
ต้องสยบอมิตรมุ่งจิตมั่น
อ้ายเชียงใหม่พม่าต้องฆ่ามัน
ปลุกปลอบขวัญกลั่นความกันตามเพลง
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
