เพลงศึกอยุธยา (๑๐๕)
พวกลูกขุนลงความกันตามเห็น
เหตุจำเป็นจึงใส่ปืนใหญ่ส่ง
พระยาตากห้าวหาญการณรงค์
ทั้งการสงครามมีความดีมา
แต่เรื่องทัณฑ์ต้องทำตามกำหนด
ด้วยเป็นกฎเกณฑ์หลักต้องรักษา
ให้ถูกต้องตามราชอาชญา
แต่ให้ปรานีโปรดคาดโทษไว้
พระยาตากน้อมรับคำนับลา
แก้วแววตาหวั่นหวั่นอยู่ไหวไหว
ว่าโอ้หนอยามนี้เมืองมีภัย
เรายังไม่รักกัน..น่าหวั่นนัก
ในค่ายเกาะแก้วเล่าข่าวเจ้าคุณ
ถูกลูกขุนคาดโทษแจโจษหนัก
ในหัวอกสะอึกกันยึกยัก
ที่คึกคักพาลก่อเกิดท้อแท้
พลสุพรรณกล่าวคำพร่ำรำพัน
เฮ้ยนี่มันเกิดภัยอะไรแน่
อ้ายช้างกล่าวกับเพื่อนไม่เชือนแช
ภัยที่แท้คือภัยจากไทยเชียว
โทษแมงนอระทาก็ใช่ที่
โทษเมียนหวุ่นหบดีก็เพียงเสี้ยว
กูโทษไทยกับไทยไม่กลมเกลียว
ชอบแกล้งเกี้ยวก่อริษยากัน
แล้วเอื้อนร้องเพลงยาวว่าคราวยาก
ภูตผีจากพงป่าพนาสัณฑ์
เข้ามาก่อทุกข์เข็ญเป็นอนันต์
ในเขตขัณฑ์ขอบพัทธสีมา
ฟังวิเวกวังเวงเนื้อเพลงร้อง
น้ำตานองเนืองไปทุกใบหน้า
แล้วฉะนี้กรุงศรีอยุธยา
จะสถาวรอยู่ด้วยผู้ใด
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
