เพลงศึกอยุธยา (๔)
กล่าวถึงลูกกำนันคลองขนาก
ชื่ออ้ายนากสรวลสันต์สุขหรรษา
กับเหล่าทาสทั้งหลายใต้ชายคา
อยู่ที่ท่าน้ำวัดถัดโรงธรรม
นั่งล้อมวงลงหลักใต้พักเพิง
แสนบันเทิงเริงใจเมรัยร่ำ
เงี่ยหูฟังเพลงเรือเล่นลำนำ
คำขำขำของเขาสะเด่าทรวง
หมดน้ำหมักเมรัยไปหลายขัน
มองตะวันผันผายเข้าบ่ายล่วง
มองเห็นหนุ่มเคลียสาวเดินเคล้าควง
ให้คิดถึงพุ่มพวงอีนางแพร
จึงลุกออกเดินหากับข้าทาส
สายตาสาดขวาซ้ายเที่ยวส่ายแส่
พอเห็นเป็นเคียดขึ้งตลึงแล
ในดวงแดหวงหึงอยู่ตึงตัง
หนอย..แอบมาหาสู่อ้ายชู้เก่า
อีแพรเจ้าเห็นกูเป็นอ้ายงั่ง
กูหลงไว้วางใจไม่ระวัง
จึงพลาดพลั้งเสียทีให้อีแพร
ขออนุญาตกูเที่ยวดูงาน
กลับมาร่านหลอกล่ออีตอแหล
เห็นตกระกำอยู่อยากดูแล
เสียดายแท้มึงพังความหวังดี
ฤทธิ์เมรัยผสมฤทธิ์ลมหึง
อ้ายนากขึ้นคำขึงเสียงอึงมี่
ร้องกู่กล่าวฉาวโฉ่การโลกีย์
เริ่มมากมีไทยมุงมองมุ่งมา
ยิ่งเป็นเรื่องเป็นราวคาวสวาท
ชาวบ้านร้านตลาดชอบนักหนา
ยิ่งยินเสียงตะโกนโพนทะนา
ยิ่งยื่นหน้าสอดเกือกมาเสือกรู้
เสียงอ้ายนากโวยวายว่าอ้ายช้าง
มึงหนอช่างเลี้ยวลดไร้อดสู
มากะลิ้มกะเหลี่ยกับเมียกู
เออสิดูสิ้นดีไม่มีอาย
ส่วนอีแพรหน้าใสอีใจเน่า
เห็นต้องเอาหลังนวลเข้าทวนหวาย
เถอะถึงบ้านจะถั่งให้หลังลาย
เอาโซ่สายร้อยขึงแล้วตรึงตรวน
อ้ายช้างตอบวาจาว่าอ้ายนาก
อย่าเอาปากแดกดันกันห้วนห้วน
กูรู้หรอกอะไรควรไม่ควร
มึงอย่าด่วนตราหน้าแส่หาความ
มันก็เป็นธรรมเนียมนะนากเอ๋ย
พบคนเคยรู้จักก็ทักถาม
ไม่ได้ทำอะไรที่ไม่งาม
อย่าเหยียดหยามหยันเย้ยเกินเลยไป
ผู้คนก็มากมายออกก่ายกอง
จะอยู่สองบัดสีกันที่ไหน
มาถือโกรธโจษกันว่าจัญไร
โจษขานให้อดสูอายผู้คน
พาเมียมึงกลับไปเสียอ้ายนาก
อย่าปากมากถากถางกลางถนน
จะอับอายขายหน้าประชาชน
มาพูดพ่นก่นเมียเสียหมองมัว
มึงผรุสวาทช่างฉาดฉับ
พูดไขขับคำขานประจานชั่ว
มันจะคนจะเหี้ยก็เมียตัว
มึงเป็นผัวหมาหมาประสาอะไร
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
