เพลงศึกอยุธยา (๕๔)
จะกล่าวฝ่ายอ้ายเรืองผู้ร่อแร่
บัดนี้แผลร่างกายหายสนิท
แต่ยังเห็นอ้ายเรืองอยู่เนืองนิตย์
มาใกล้ชิดฉุยฉายพวกอ้ายช้าง
จนเอ่ยปากฝากฝังร่วมสังกัด
อยากจะหัดฝึกปรือฝีมือบ้าง
นายหมื่นทรงเรียกหาดูท่าทาง
ถามขุนนางผู้ใดเป็นนายมึง
อ้ายหนุ่มเรืองก้มหมอบกล่าวตอบว่า
อันตูข้าเป็นไพร่ไร้ที่พึ่ง
ขึ้นกรมอัศวพระรำพึง
เที่ยวตะบึงเกี่ยวหญ้าให้ม้ากิน
พักหลังได้ขึ้นต่อพันหมอเฒ่า
ให้ช่วยเฝ้าระวังม้าทั้งสิ้น
แต่พ่อพันหมอหลวงนั้นดวงจินต์
แกถวิลสินบาทคาดสินบน
มีทรัพย์จับจ่ายแจกใช้แลกแรง
ข้าจัดแจงจ่ายอัฐไม่ขัดสน
แม้ชื่อปรากฏมีบัญชีพล
แต่ตัวตนมิต้องไปข้องงาน
เป็นไพร่หลวงแล้วไซร้เหมือนไพร่ส่วย
พันหมอช่วยเกื้อกูลเป็นมูลฐาน
ไม่ต้องยากตรากตรำประจำการ
อยู่กับบ้านเที่ยวเล่นตระเวนไป
หมื่นทรงเดชโกษากายาดำ
ฟังถ้อยคำข้องขัดอัชฌาสัย
เพราะพวกมึงพากันทำจัญไร
ชาติถึงไม่ก้าวเดินเจริญรุด
เมื่อต่างคนต่างละทิ้งหน้าที่
ต้องอับจนป่นปี้ในที่สุด
บ้านเมืองจะเรืองงามหรือทรามทรุด
ก็มนุษย์ทั้งนั้นจะสรรทำ
มึงมันไพร่สังคังโกงสังกัด
ใช้เงินอัฐยัดเยอะกันเหยอะหยำ
มึงไม่ควรหนีผละกองประจำ
อ้ายเรืองนำกูออกไปคอกม้า
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
