เพลงศึกอยุธยา (๑๒)
ลมหนาวกราวกรูเฉือนกลางเดือนยี่
หนาวปีนี้หนักเชียวเหมือนเปลี่ยวจับ
กอดรัดอกยกแขนแน่นกระชับ
หนาวซึมซับแทรกถูกกระดูกดำ
เริ่มเย็นเยียบเงียบกริบเดือนสิบสอง
ธาราล่องลดลับระดับต่ำ
แต่ลมหนาวยังยอกยังตอกตำ
ยังกระหน่ำหนาวสั่นกระทั้นกระทุ้ง
เช้าแล้วระรื่นพลิ้วด้วยริ้วหมอก
ไอระลอกออกพราวทั้งราวทุ่ง
นกอีก๋อยกระสากวักกระทุง
คุ้ยหากุ้งหอยปลาติดคาตม
อีกปากซ่อมปากห่างกระยางกรอก
เที่ยวซอนซอกกอซังเสียงดังขรม
หลวงตาไผ่หนาวซ่านสะท้านลม
ขยับห่มผ้าสังฆาฏิคลุม
หลวงตาเดินออกบิณฑบาตเดี่ยว
ไปผู้เดียวไม่ระคนปะปนกลุ่ม
ลัดตัดทุ่งนาผ่านย่านสุมทุม
เห็นใครมาตะคุ่มพุ่มสะแก
ด้วยสันดานชาญเชื้อของเสือเก่า
หลวงตาเฒ่าหยุดดูให้รู้แน่
ชะเง้อเล็งเพ่งหาส่งตาแล
ดวงจิตแผ่เมตตามหานิยม
เห็นใบหน้าคุ้นคุ้นละมุนละม้าย
โอ้เอ๋ยอ้ายลูกศิษย์สนิทสนม
มาซุ่มตากน้ำค้างกลางหมอกลม
หลวงตาก้มตระกองประคองกาย
ถามว่าเอ็งเป็นไรบ้างอ้ายช้าง
นับแต่ห่างเหินลาหนีหน้าหาย
คงตกทุกข์อนาถขาดสบาย
ด้วยเรื่องร้ายโรมรันเมื่อวันงาน
ต้นเดือนอ้ายได้ข่าวเขาระเบ็ง
ว่าพวกเอ็งปล้นโหดคนโจษขาน
ตำบลตามชายเขตวิเศษไชยชาญ
หลายหมู่บ้านบรรลัยด้วยภัยโจร
อ้ายช้างเอ๋ยเอ็งฟังแล้วยั้งใจ
ตานี้ไซร้เคยพลาดผิดผาดโผน
หากินในทางบาปชั่วหยาบโลน
ตาโชกโชนชีวิตมิจฉาจาร
ฆ่าปล้นจนเกิดธรรมสังเวช
จึงเป็นเหตุให้ปลงในสงสาร
ละนิสัยใจโจรทโมนพาล
ขอล้างผลาญมลทินด้วยศีลธรรม
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
