เพลงศึกอยุธยา (๑๙)
กลับไปในพนาอีกคราหนึ่ง
ย้อนกล่าวถึงโจรไพรกลุ่มอ้ายผัน
ถูกทางการเล่นบทการกดดัน
ให้อัดอั้นระอาเข้าตาจน
เรื่องข้าวปลาอาหารเลยพาลฝืด
อาศัยพืชพันธุ์ป่าผลาผล
เมื่อขาดแคลนเสบียงใช้เลี้ยงคน
เสือผันประชุมพลหาหนทาง
เรียกลูกน้องตรองตรึกคำปรึกษา
บัดนี้พลพาราเข้ามาขวาง
จัดหมู่ตรวจตระเวนไม่เว้นวาง
มุ่งหวังล้างเรานั้นให้บรรลัย
แม้นิเวศน์เขตชานถิ่นธารทราย
เราทั้งหลายนี้พึ่งพาอาศัย
บัดนี้เหล่าทหารผู้ชาญชัย
ก็เคลื่อนไหวซุ่มดูอยู่ใกล้เคียง
ทางเหนือหรือก็ดื่นก๊กอื่นเขา
ไปข้องเข้าเหมือนคอรอบนเขียง
ยอมโจรหรือยอมกรานทหารเวียง
กูขอเสียงพวกเราจะเอาไง
ต่างนิ่งงันกันอยู่ชั่วครู่หนึ่ง
แล้วอ้ายกลึงกล่าวการขึ้นขานไข
อันการเราจะน้อมควรยอมใคร
คิดครวญใคร่หลายส่วนไม่ควรยอม
ชุมนุมเราเขาลือฝีมือร้าย
ชื่อกำจายโจษขานทุกย่านหย่อม
อย่าให้ใครเขาเถือว่าเสือปลอม
ข้านี้พร้อมพลีสิ้นทั้งวิญญาณ
ฉับพลันนั้นอ้ายหวังเสียงดังกล่าว
ว่ามีข่าวได้ยินในถิ่นฐาน
ถิ่นยี่ล้นหนวิเศษไชยชาญ
มีอาจารย์สมยศขบถรัฐ
ในกรุงเกณฑ์กองทัพมาขับสู้
ก็แตกลู่ลาญแหลกตอนแลกหมัด
เมื่อเราถูกกันท่าสารพัด
เห็นควรจัดไมตรีร่วมยี่ล้น
เหล่าสมุนวุ่นวายขึ้นหลายเสียง
ต่างถกเถียงถ้อยขับดังสับสน
เสือผันตาแดงก่ำร้องคำรณ
สั่งทุกคนหยุดดังแล้วฟังกู
ถึงเป็นโจรปล้นเป็นอาชีวะ
แต่เทิดพระคุณเจ้าเหนือเกล้าอยู่
ทั้งคำพ่อแม่พร่ำทั้งคำครู
มิให้หลู่ดูแคลนเจ้าแผ่นดิน
เข้าด้วยญาณสมยศของดกล่าว
แต่เรื่องราวข้องขัดต้องตัดสิน
ตกลงใจแล้วกูที่อยู่กิน
จะขึ้นถิ่นทิศเหนือเขตเสือใบ
แล้วสั่งเหล่านักปล้นพลพรรค
ทิ้งสำนักเพิงผาที่อาศัย
ส่งคนแจ้งข่าวสารพวกด่านไพร
เพื่อจะให้รู้ตัวตระเตรียมจร
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
