เพลงศึกอยุธยา (๔๗)
นางกำไลระริกระรี้ร่า
จะเพลินตาเที่ยวงานการเฉลิม
เช้าโผล่มาหน้าแฉะกระแจะเจิม
ยิ้มตาเยิ้มกล่าวเร่งช้างยิกยิก
อ้ายช้างชวนเพื่อนชายต่างส่ายหน้า
เสียงบอกหลายวันมาเดินขาหงิก
ตั้งแต่เริ่มตรุษมาเที่ยวจาริก
เส้นเอ็นพลิกหมดแล้วเกลอแก้วกู
ส่วนสาวสาวฉาวคำอีกำไล
มึงช่างใส่แป้งกรังถึงหลังหู
ทั้งผ้าแถบผ้าแพรเหลียวแลดู
ยับย่นยู่นอกรีตสีซีดโทรม
อับอายสาวชาวพระนครเขา
ล้วนงามเพราพริ้งเพริศแลเฉิดโฉม
เขาจะหมิ่นประมาทถึงญาติโยม
กล่าวประโคมกระพือเสียชื่อบาง
กำไลแลบลิ้นออกทำหลอกล้อ
ไม่ไปก็เก็บปากอย่าถากถาง
จะว่ากูนุ่งผ้าสีฝ้าฟาง
ชั่งอีนางชาวพระนครมัน
หากอยากป่าวกล่าวขานกูบ้านนอก
ยอมให้ออกปากเอ่ยคำเย้ยหยัน
คนกรุงทั้งหญิงชายกรีดกรายกัน
ถึงให้คนสุพรรณมาช่วยรบ
แม่สาวสาวสุพรรณก็สั่นเสียง
ว่ามึงเถียงวจีไม่มีจบ
มิน่ามึงถึงไม่มีใครคบ
เขาต่างหลบเลี่ยงเสวนามึง
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
