เพลงศึกอยุธยา (๔๕)
อ้ายช้างพิศพุ่มพวงเพ่งดวงหน้า
เห็นมันมาผ่านผ่านเพียงผิวเผิน
ยังมิกล้ากล่าวออกพูดหยอกเอิน
ด้วยเคอะเขินครั้งหนเป็นคนพวง
รำลึกเรื่องความหลังผุดพรั่งพรู
เมื่อครั้งอยู่สุพรรณต้องทัณฑ์หลวง
กับผู้ต้องโทษาประดาปวง
ไปลอกจ้วงคลองที่ท่าพี่เลี้ยง
เห็นอีเด็กกระมอมกระแมมร่าง
ยืนแอบข้างคันคูอยู่เลี่ยงเลี่ยง
คอยจดจดจ้องจ้องแอบมองเมียง
พอยินเสียงผู้คุมมันซุ่มกาย
เหล่าพะทำมะรงคุยบ่งบอก
นางนี่ออกผิดจากเด็กหลากหลาย
น่าสงสารมันแท้พ่อแม่ตาย
อยู่กับยายชราประสาจน
ยายมันไม่เคี่ยวเข็ญขายเป็นทาส
ยอมอนาถยืนหยัดสู้ขัดสน
กับเพื่อนเด็กทั่วไปไม่ปะปน
มันเล่นซนคนเดียวไม่เกี่ยวใคร
นี่หรือนางหน้าหม่นเด็กคนนั้น
ครานี้มันงามแข่งกับแสงไต้
หรือประน้ำอบปรุงแห่งกรุงไกร
จึงวิไลวิจิตรขึ้นผิดตา
พลันเสียงจากกำไลร้องไงหนอ
อยู่อยู่ก็เล็งจ้องเพ่งส่องข้า
ดูสิช่างไม่อายตายละวา
หรือเป็นบ้าโดนผีเข้าพี่กู
ได้สติคืนมาสีหน้าเจื่อน
อ้ายช้างเบือนหน้าปดนึกอดสู
เอื้อนปากบอกออกทางข้างข้างคูคู
ข้าเพ่งดูให้เห็นแล้วเป็นไง
คนคุยกันนั้นต้องหันมองหน้า
จักห้ามข้ามองเพ่งเอ็งไฉน
ดูเถิดทำเป็นขำอีกำไล
เอ็งจงไปพักมั่งข้านั่งแทน
เด็กสาวยิ้มละไมเต็มใบหน้า
ขยับมาออเซาะยื้อเกาะแขน
ว่าพรุ่งนี้มีข่าวคนลาวแคน
เล่นลาวแพนบ้านท่าศาลาเกวียน
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
