เพลงศึกอยุธยา (๔๙)
จบลาวแพนช้างพาเจ้าหน้ามน
เที่ยวเดินวนซื้อหาแพรผ้าไหม
ผืนหนึ่งมอบงามขำนางกำไล
อีกผืนซื้อเผื่อให้ยายชรา
อีสาวท่าพี่เลี้ยงขึ้นเสียงใส
รวยอะไรมานี่หนอพี่ข้า
หรือรวยปั่นแปะโป้ถั่วโปมา
หนอไม่น่าลำบากข้ามากมาย
อ้ายช้างจึงกล่าวว่าเงินตราอัฐ
หมื่นทรงจัดแจงให้เพื่อใช้จ่าย
พลบ่าวไพร่ได้สุขกันทุกราย
เพราะท่านนายหมื่นทรงกรุณา
งดขุ่นวุ่นวายใจกำไลพี่
ดูเอ็งซีเอ็งนุ่งถุงคร่ำคร่า
จะกี่ไพกี่เฟื้องเรื่องราคา
ถือเสียว่าข้าให้ด้วยใจจริง
นางกำไลไขพร่ำถ้อยคำสู่
ใครจะรู้ว่าพี่ใจดียิ่ง
เขาว่าเป็นเดนคนเที่ยวปล้นชิง
ฆ่าคนกลิ้งเกลื่อนกลาดตายดาษดา
นี่หรือคือโจรไพรหัวใจเหี้ยม
ใจจริงเปี่ยมด้วยรักดีนักหนา
ไม่ถือเผ่าถือเพศมีเมตตา
กรุณาสาธุประจุใจ
อย่างอ้ายนอนสิ้นท่าอยู่ป่าโทน
ถูกจ่าโขลนทุบหนักแทบตักษัย
พี่ช้างยังเอื้อเฟื้อมีเยื่อใย
มิปล่อยให้วายวางอยู่ข้างวัด
ช้างกล่าวคำกำไลรู้ไว้เจ้า
ข้าถูกเขาจำจองให้ข้องขัด
เห็นเป็นเพราะเคราะห์กรรมกระหน่ำซัด
จึงจับพลัดจับผลูเป็นผู้ร้าย
ชีวิตตกผกโผกะโรกะเร
เรื่องสัพเพเหระเบื่อขยาย
ล้วนแต่ถ้อยคำขับให้อับอาย
ต่อเมื่อตายดับดิ้นแหละสิ้นตรม
ควายเฒ่า
ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [
กลอนเพลงศึกอยุธยา ไพเราะมากครับ
ไม่ได้ติดตามมาตั้งแต่ต้น เป็นสมัยอยุธยาช่วงใดครับ