เมื่อวานนี้สองไป รพ.ข ตามนัด


พี่คะ นี่คือชื่อยาที่คุณหมอจัดให้


อ้อ .. คุณหมอเจ้าของไข้คนใหม่ของสองที่ รพ.ข เป็นผู้หญิงนะคะ


ท่านเป็นอาจารย์หมอ และก็เป็น รศ. ด้วย เท่มากเลยค่ะพี่


คุณหมอท่านน่ารักและก็ใจดีมากเลย



chloroquine 250 mg - วันละ 1 เม็ดก่อนนอน


naproxen 250 mg - กินเฉพาะเวลาที่ปวดมาก ๆ ให้กินได้วันละ 1 เม็ดเท่านั้น


คุณหมอกำชับมาว่า ถ้าปวดแบบพอทนได้ ก็ให้ทนเอาไม่ต้องกิน



ตอนนี้สองไม่ได้รักษากับหมอกระดูกแล้วนะคะ เปลื่ยนมาเป็นหมอแผนกอายุรเวช



พี่คะ พอสองบอกชื่อยาไปแล้วพี่ก็คงรู้แล้ว ว่าสองเป็นอะไร


สองก็คุยกับคุณหมอนานมากเลย


คุณหมอคงจะต้องตรวจให้ละเอียดเพื่อความแน่ใจ


เพราะว่าอาการของสองมันสุ่มเสี่ยงหลายโรค


ก็ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี ที่มันไม่ใช่ SLE หรือ SNSA


ถึงคุณหมอจะยังไม่บอกแบบยืนยัน และขอดูอาการก่อนก็เถอะ แต่คุณหมอก็โกหกได้ไม่เก่งเลย


คุณหมอบอกว่า ถ้าถามหมอตอนนี้ ก็คงจะบอกว่าเป็นโรคข้ออักเสบ


แต่คุณหมอหลุดมาคำนึงตอนที่แนะนำเรื่องยาว่า


ต่อไปนี้เราต้องกินยาไปตลอด...


ก็นะ..นี่ขนาดทำใจเอาไว้แล้ว สองก็เกือบกลั้นนํ้าตาไม่อยู่


พี่คะ ทำไมคุณหมอถึงไม่บอกมาเลย ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่ามันไม่ใช่


เฮ้อ..


คือสั่งยากดภูมิคุ้มกันให้ซะขนาดนั้น ก็ยังจะบ่ายเบี่ยงว่าแค่ข้ออักเสบ


แต่สองก็เข้าใจนะคะ ว่าคุณหมอไม่อยากจะให้คนไข้เสียกำลังใจ


ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ (^_^)



นี่สองก็โดนไล่ให้ไปทำเรื่องสิทธิ์บัตรทองมารักษาที่ รพ.ข


คุณหมอก็เขียนโน๊ตมาให้


แล้วก็กำขับว่าต้องทำเรื่องมาให้ได้นะ


อ่านะ..คุณหมอก็พูดตลกละ เรื่องได้ไม่ได้เนี่ย ไม่ได้อยู่ที่สองซะหน่อย


แต่ก็นะ..สองจะลองไปติดต่อดูละกัน


พี่ก็คิดดูละกัน เมื่อประมาณมกราปีนี้ สองเจาะเลือดยังไม่เจอค่า RF เลย


นี่ผ่านไปเกือบ 1 ปี เจาะเลือดตรวจอีกที


หมอดูผลเลือดแล้วยังตกใจ





คุณหมอก็ดูหนังศรีษะ ดูหลัง ถามว่ามีผื่นขึ้นตามตัวรึเปล่า


ลองกดข้อที่บวมดู ถามว่าท้องเสีย นํ้าหนักลดรึเปล่า


สองถามคุณหมอว่า แขนข้างขวาจะมีโอกาสหายได้ไหม


คุณหมอบอกว่าไม่ได้แล้ว


สองก็เลยถามต่อว่า แล้วถ้าผ่าตัดล่ะคะ


คุณหมอก็บอกว่า ถึงผ่าก็ช่วยอะไรไม่ได้


คุณหมอนิ่งไปสักพัก แล้วก็บอกว่า เหมือนแผลเป็นน่ะ


เมื่อเกิดแล้วก็ไม่มีทางหาย ว่าแล้วคุณหมอก็เรียกฟิมล์ขึ้นมาดู


แล้วก็บอกกับสองว่า กระดูกมันเชื่อมติดกันแล้ว



หลังจากที่คุณหมอเหมือนจะได้ข้อสรุปแล้ว ก็ให้สองไปนอนบนเตียง


หมอบอกจะลองกดไตกะตับดู


มันก็จี๋ ๆ ดีนะคะพี่ เนี่ยถ้าได้พี่มากดให้ ก็คงจะแหล่มมาก ..ฮา..


หลังจากนั้นคุณหมอก็สั่งให้ไปเจาะเลือดอีกรอบ งวดนี้ตรวจฉี่ด้วย


สองก็ต้องรอผลช่วงบ่ายวันนั้นเลย


เพราะคุณหมอจะรอดูผลไตและตับก่อนสั่งยา


ก็ปรากฎว่าผลปรกติ


คุณหมอนัดจากนี้อีก 6 สัปดาห์ ก่อนพบหมอก็ต้องเจาะเลือดอีกที


เพราะคุณหมอจะดูว่ายาที่ให้ไปมีผลต่อตับและไตไหม


และก็บอกว่าให้สังเกตดู เพราะบางทียาอาจจะมีผลกับตา


ทำให้ตาพล่า มองไม่ชัด


ไม่ว่าจะ ตับ ตา หรือ ไต ถ้ายามีผลข้างเคียง สองก็ต้องเปลื่ยนยา


ก็มารอดูกันว่า ตับ ไต ตา อันใหนจะไปก่อนกัน


หรือไม่แน่ถ้ามันทรมานนัก สองก็ว่าจะชิงกลั้นใจตายไปก่อน ..ฮา..


แล้วมีฮากว่านั้นก็คือ คุณหมอบอกว่าต้องพักผ่อนเยอะ ๆ แต่ต้องขยับข้อบ่อย ๆ


ทุก 10 นาทีได้ยิ่งดี


อืม...



เริ่มแล้วสินะ กระบวนการทดลองยา


ก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าสองจะต้องเปลื่ยนยาบ่อยแค่ใหน


เมื่อก่อนนี้ เวลาที่สองได้ยินชื่อโรคนี้ สองก็จะนึกว่าไม่ร้ายแรง


กินยาเดี๋ยวเดียวก็หายเหมือนหวัด


แต่พอมาเจอกับตัวเองถึงรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่เคยเข้าใจ


ถึงได้รู้ว่าต้องกินยาไปตลอดชีวิต และก็ต้องเปลื่ยนยาไปเรื่อย ๆ



พี่คะ


สองเคยได้รู้จักคนที่ป่วยเป็นโรคนี้คนนึง


แกเป็นแบบชนิดเฉียบพลัน


พอเริ่มมีอาการ อาการก็เริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ


เข้า-ออก รพ. ได้ไม่ถึงปี แกก็เสีย


สภาพตอนที่แกเสีย ตัวดำมาก ผอมเหลือแต่กระดูก นิ้วมือและแขนขาหงิกงอ


..พี่คะ สองจะต้องเป็นอย่างนั้น ในสักวันใช่ไหมคะ


ช่วยตอบสองหน่อยได้ไหมคะคุณหมอวีระพล


พี่คะ ถ้าวันนึงยาไม่สามารถคุมอาการบวม และกดภูมิคุ้มกันได้


สองก็อยากจะตาย โดยที่มีพี่เป็นหมอเจ้าของไข้





เออ พี่คะ


พี่รู้ข่าวที่หมออัศแกได้รางวัลดีเด่นเรื่องงานวิจัยรึเปล่า


ก็นะ ดีแต่ทำงานวิจัย คนไข้เนี่ยไม่มีใส่ใจเลย


ถ้าไม่อยากตรวจคน อยากทำงานวิจัยเอารางวัลอย่างเดียว


ก็ลาออกไปเลยดีไหม


พูดแล้วก็เสียความรู้สึก ..ชิ..




พี่คะ สองอาจจะไม่ได้ไปที่ รพ.ก อีกแล้ว


ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกสองตั้งใจเอาไว้ว่า จะทู่ซี้ไป รพ.ก จนถึงเดือนมีนา


ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยถูกโรคกับหมออัศสักเท่าไหร่


สองก็จะหมั่นไป จนถึงวันที่หมดหวังว่าจะได้เจอพี่แล้วแน่ ๆ


แต่สงสัยว่าถ้าทำเรื่องสิทธิ์ผ่าน


ก็คงจะไม่ได้ไป รพ.ก อีกแล้ว


นึกแล้วก็ใจหาย


สองนึกว่าจะได้เห็นพี่อีกสักครั้ง


อาจจะได้เห็นตอนคุณหมอพี่คะ มี นศพ. เดินตามแล้วเรียกว่า  อ.หมอ


พี่คงจะน่าเอ็นดูมาก


สองชอบมากเลยนะคะ เวลาที่พี่ใส่เสื้อกาวน์ พี่คะของสองดูเท่มากเลย


เนี่ยขนาดว่าเมื่อวานนี้สองไป รพ.ข เจอหมอเยอะแยะ


ใส่เสื้อกาวน์เดินกันยั้วเยี้ยเต็มไปหมด


สองยังไม่เห็นมีใครน่ารักเท่าพี่เลย


สองมองไปมองมาก็เห็นว่าเหมือน ๆ กันหมด เหมือนมองส้มที่อยู่ในลัง


..กิ๊ว กิ๊ว.. เอาน่าพี่ก็ ก็สองรักของสองนี่นา


จะว่าไป ก็อยากจะเห็นตอนที่พี่เป็นอาจารย์หมอเหมือนกันนะ


อยากจะรู้ว่าพี่จะแต่งตัวยังไง



พี่รู้กำหนดวันสอบรึยังคะ คงจะใกล้แล้วสินะ


สองคิดถึงพี่มากเลย ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่กำลังทำอะไร


หรือกำลังคิดถึงใครอยู่


พี่จะรู้บ้างไหมนะ ..ว่าสองคิดถึงพี่ ..มากแค่ใหน



สองคงจะไม่มีโอกาสได้เจอพี่อีกแล้ว


แต่สองจะจดจำความทรงจำที่มีนี้เอาไว้กับใจไปตลอด


พี่คะ พี่รู้อะไรไหม


ว่าเวลาที่พี่หัวเราะ พี่ดูไร้เดียงสา และน่ารัก น่าเอ็นดูมากเลย


พี่หัวเราะแบบไม่ห่วงหล่อกันเลยทีเดียว


สองดีใจนะคะ ที่ครั้งนึงในชีวิต ความเอ๋อของสอง ก็ทำให้พี่หัวเราะได้



พี่คะ สองน่ะไม่เคยจะยอมรับเลย ว่าการที่สองไม่ได้เจอพี่หลายเดือนมานี้


คือการจากลา และจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วตลอดชีวิต


สองยังคงมีหวังและเฝ้ารออยู่เสมอ


จนถึงเมื่อวานนี้..



กาลเวลาจ๋า ขอร้องเถอะนะ ได้โปรดอย่าพรากความหวังนี้ไปใจจากสองเลย




นี่สองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะบอกยายศูนย์ยังไงดี


ตอนแรกก็ว่าจะรอให้แขนขวาหายดีก่อน


แต่เมื่อคุณหมอบอกมาอย่างนั้น สองก็คงต้องคิดหาวิธีใหม่


น่าสงสารแม่ แม่คงจะผิดหวัง และเสียใจมาก


สองทำให้แม่เสียใจอีกแล้ว บาปกรรมจริง ๆ เลยชีวิตนี้


สงสารยายศูนย์ ไม่น่ามีลูกอย่างสองเลย




โรคที่เป็นสองไม่ต้องต่อสู้กับเชื้อโรคใด ๆ แต่ต้องต่อสู้กับภูมิคุ้มกันของตัวเอง


แค่คิดก็ท้อละ



เมื่อไหร่นะ ที่ความคิดถึงของสองจะส่งไปถึงพี่ซะที


ช่างเป็นการเดินทางที่ยาวนานและแสนไกลเหลือเกิน.

ว่าแล้วก็ลงเพลงที่สองเคยฮัมให้พี่ฟัง อีกสักรอบ.