ความคิด(ที่ไม่อาจส่ง)ถึง.
สองไป รพ. มาแล้วนะเออ ขอบอกเสื่อมได้อีก (-*-)
- ได้เจอคนส่งสารน์ด้้วย แต่แค่แว๊บเดียว
- ระหว่างนั่งรอฟิล์มเอ็กซ์เรย์ ได้เจอเพื่อนรุ่นเดียวกันกับพี่คะด้วย
ก็มีแอบลุ้นเล็ก ๆ ว่าบางทีพี่คะอาจจะเดินผ่านมาบ้าง
แต่ก็ไม่มี
- หลังจากที่คิดว่าวันนี้ผ่านไป ก็จะเหลืออีก 1 นัดเท่านั้น
แต่กลายเป็นว่าหมอเกิดเปลื่ยนใจ นัดดูอาการต่ออีก 6 เดือน (-*-) แช่แฟ่บ !!
- พี่สาวเตือนว่า คิดได้แต่อย่าทำ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
- พี่สาวบอกว่า ให้พูดดี ๆ กับหมอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
- อีตาหมอคนนี้นี่ พูดจาไม่เข้าหูอีกละ
- เมื่อวานเม้นท์บอกพี่สาวประมาณว่า .. คนเราฝืนชะตากรรมไม่ได้
วันนี้เจอชะตากรรม + เพิ่มเป็น 6 เดือน ก็นะ
ไม่อาจธรรมะธรรมโมต่อไปได้อีกแล้ว เฮ้อ.อ.อ.อ.อ..
- เพิ่งจะรู้ว่าหอพักแพทย์มันอยู่หลังห้องจ่ายยากระดูกนี่เอง
หันไปเจอแล้วแทบข่มจิตข่มใจ ไม่ให้บุกเข้าไปยากเหลือเกิน เหอ ๆ ๆ
......
ตื่น 6 โมงเช้า
เคลียร์งาน + อาบนํ้า ออกจากบ้านเกือบ ๆ 8 โมง
ถึง รพ. 9 โมงนิด ๆ
รอ
รอ
เริ่มเสื่อม
งอแง อยากกลับบ้านละ
สติเริ่มแตก
เรียกครั้งที่ 1 ซักประวัติ
รอ
รอ
สติใกล้แตกรอบ 2
เรียกครั้งที่ 2 เข้าห้องรอเรียกตรวจ
โดนหมอจู่โจมดัดแขน เจ็บเกือบตาย (-*-)
โดนหมอหลอกว่าจะผ่าเอาก้อนเนื้อที่แขนออก
โดนหมอหลอกให้ไปถ่ายเอ็กซ์เรย์ขำ ๆ
- พอได้ฟิล์มกลับมา หมอบอกว่า หมอเปลื่ยนใจไม่ผ่าละ (-*-)
หมอจ่ายยาให้ก็ไม่ครบ เพราะหมอนัดอีกทีวันที่ 15 เดือนหน้า
- แต่ให้ยามาแค่อย่างละ 30 เม็ด
- กว่าสองจะได้ยาก็บ่ายโมงละ ถ้าจะขอยาเพิ่มต้องขอจากหมอเท่านั้น
- แต่ก็นะ หมอกลับบ้านไปตั้งแต่เที่ยงละ
- งวดนี้ได้ยามา 2 ตัว คือ วิตามิน D และ ยาบำรุงปลายประสาท
เฮ้อ.อ.อ.อ... อย่าว่าแต่ 6 เดือนเล้ย.ย.ย. อีกปีมันก็ไม่ยุบหรอกหมอ
ก้อนแข็งโป๊กขนาดนี้
ไม่รู้ว่าหมอจะยื้อเวลาให้คนไข้ทรมานไปทำไมกันนักหนา
นี่ก็สั่งกำชับให้หมั่นดัดแขนวันละ 500 ครั้ง
เออนะ ยาแก้ปวด แก้อักเสบก็ไม่ให้ พิกล แปลกหมอจริง ๆ เชียว
สองว่านะ อีตาหมอคนนี้เนี่ย เจ้ากรรมนายเวรของสองแน่นอนชัวร์ป๊าบ
เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันละ
ไม่เค้ย ไม่เคย จะถูกชะตา หรือ พูดจาเข้าหูเล้ย.ย.ย.ย.
ท่าทางก็นะ ดูไม่ค่อยสนใจรักษาคนไข้เลย
เวลาสองเห็นอีตาหมอคนนี้เดินผ่าน ก็อยากจะแกล้งเหยียดขาให้เดินสะดุดสักที หมั่นไส้นัก
อีตาหมอคนนี้สองล่ะเกลี๊ยด เกลียด เข้าไส้ โอ๊ย.ย.ย.ย.ย..
ถ้าหมอเจ้าของไข้สองเป็นหมอคนอื่นอะนะ จะรักษาสองยังไง
สองก็จะไม่บ่นเลยสักคำ
ฮึ่ย !!.
ปล. รพ. รัฐ เราจะขอเปลื่ยนหมอเองตามใจไม่ได้หรอกนะเออ
อย่างเดียวที่ทำได้ก็คือ ก้มหน้าก้มตายอมรับชะตากรรมต่อไป. (T-T)ปล.2 - ฮ่า ฮ่า ฮ่า สองน่ะรอได้สบายมากค่ะ
นานแค่ใหนก็รอได้ เพราะชินแล้ว
สองเคยออกจากบ้านตั้งแต่ 6 โมงเช้า กว่าจะได้กลับบ้านก็เกือบ ๆ บ่าย 2 ก็ชิว ๆ ค่ะ
แต่ที่สองสติแตกก็เพราะ "ความคิดถึง"
เพราะไม่ว่าสองจะหันมองไปทางใหนก็เจอแต่ความทรงจำ ทำให้คิดถึงพี่คะ
มองเห็นอาจารย์หมอก็ทำให้คิดถึงพี่คะ
มองเห็น นศพ.คนอื่น ๆ ก็ทำให้คิดถึงพี่คะ
มองเห็นห้องตรวจห้องนั้น ก็ทำให้คิดถึงพี่คะ
มองเห็นเก้าอี้พลาสติกสีนํ้าเงินตัวนั้น ก็ทำให้คิดถึงพี่คะ
มันยากตรงใจนี่แหละค่ะ
ทำให้ใจชินไม่ได้สักที.ขอขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่ส่งมาให้สองนะคะ. ^^
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
ขนาดพี่ก๋าพาหมิงหมิงไป รพ.เอกชน
ยังใช้เวลาครั้งละสองชั่วโมงโดยประมาณ
ก็ไม่รู้ว่าช้าอะไรนะครับ
นั่งรอนานมาก
โดยเฉพาะช่วงรอหมอกับช่วงรอจ่ายเงิน
แต่เวลาตรวจกับหมอ 5 นาทียังไม่ถึงเลยครับ หุหุหุ