อลิซาเบทจังจ๋า ช่างเป็นช่วงเวลาที่บังเอิญจริง ๆ


สองเข้า รพ. ประมาณกลาง ๆ เดือนมิถุนา


แล้วออกมาก่อนวันเกิด 1 วัน


ทำให้อดที่จะคิดถึงเพลงนี้ไม่ได้


ทำไมกันนะ ช่วงเวลาเพียงไม่กี่วันนั้น


สองถึงได้มีความสุขเหลือเกิน (เริ่มนํ้าเน่าอีกละ (^^!!))


ช่วงเวลาเมื่อถึงเดือนมิถุนายน ของปีหน้า


สองจะเป็นยังไงบ้างน้าาา


จะยิ้มทั้งนํ้าตา ยามที่คิดถึงหรือเปล่าหนอ


สิ่งที่ดูงดงาม เมื่อยามต้องแสงไฟ

นั่นคือ ยิ้มของเธอ ที่กดดันฉันให้ไปฝันใฝ่

มิถุนากับฝันลอยลอย ใครบางคนจึงต้องนั่งคอย

และฉันก็เป็นคนหนึ่ง (ใช่ไหม)


ชื่อคำเดียวของเรา..
                    ..จะฟังไพเราะจากปากของเธอ

ภาพสะท้อนของเรา..
                     ..จะมีชีวิตในตาของเธอ

หากว่า เธอยังมีอยู่จริง

หากว่า ฉันยังมีอยู่จริง

แต่ .. ความแปลกแยก ก็มีอยู่จริง

กับสิ่งที่ฉัน .. หวั่น

ได้โปรด ฉันนั้นอยาก ให้เธอได้รู้


ระหว่างที่เดิน อยู่บนถนนที่ขนานกัน

อาจจะมองเห็นเธอ แค่เพียงได้เห็นก็เท่านั้น

บนความรู้สึกที่มีช่างดูน่ากลัวเหลือเกิน

ความรู้สึกเพลิดเพลิน กับสิ่งที่ฉันยังคงมีหวังคือเธอ.