ไปหาหมอเมื่อ พฤหัส 31/มีนา/54.
"คงต้องมีอีกวันที่จะพบกัน วันใหน
รอฉันรอได้ ฉันจะรอเพื่อเธอ
ขอเพียงให้เธอรู้ ว่าวันที่เธอได้จากฉันไป
เธอทำให้ฉันไม่มีหัวใจ
และในวันนี้เธอควรเข้าใจ ว่าฉัน......"
........................................................................
พี่คะ
เมื่อวันพฤหัสนู้น.น.น.สองมีนัดไป รพ.ก
แปลกๆ เหมือนมันมีอะไรติดอยู่ในหัว เหมือนจะคิดออก แต่ก็คิดไม่ออก
อาการป่วยไม่ดีขึ้นเลย
เล่าอาการให้คุณหมอฟังแล้วว่า อาการปวดไม่ทุเลาเลย
คุณหมอก็ปลอบว่า หมอรู้ว่ามันปวดมาก หมอเข้าใจดี
แต่เราต้องค่อยๆ เพิ่มยา ไม่อย่างนั้นร่างกายจะรับไม่ไหว
งวดนี้คุณหมอก็นัด 2 เดือนอีกตามเคย แต่มีกำชับมาเรื่องยาตัวใหม่ที่เพิ่มให้
เป็นยาแก้อาการข้ออักเสบเรื้อรัง ยาตัวนี้อาจจะแพ้ได้ คุณหมอให้คอยสังเกตอาการ
ถ้ามีอาการแพ้ยา ก็ให้หยุดกิน แล้วรีบโทรไปเลื่อนนัด (อีกละ เหอๆ)
ยาอื่นๆ ก็เหมือนเดิม มีเพิ่มยากดภูมิฯจากเดิม 3 เม็ด เป็น 4 เม็ด
และก็เพิ่มยา sulfasalazine 500 mg. วันละ 2 ครั้ง ครั้งละ 1 เม็ด เช้า-เย็น
นัดงวดต่อไป วันที่ 2 มิถุนา
พี่คะ พี่จำได้มั้ย ครั้งแรกที่เราเจอกัน ก็เป็นวันดีๆ วันนึงในเดือนมิถุนา
พี่คะเมื่อวันที่ไปหาหมออากาศหนาวมาก เหมือนจะหนาวเข้าไปจนถึงหัวใจ
ตอนที่เดินผ่านตึกอำนวยการ มองไปข้างขวา ตามทางเดินที่ทอดยาวไปยังห้องตรวจกระดูก
ดูเงียบเหงาพิกล
นั่นสินะ ก็เพราะเป็นวันพฤหัสนี่นา ห้องตรวจกระดูกไม่ได้เปิด
จะมีเฉพาะคนไข้ที่หมอนัดมาเป็นพิเศษ หรือไม่ก็คนที่หมอนัดให้นอน รพ.
พี่คะสองเจาะเลือดผ่านไปได้ด้วยดี เจ็บนิดเดียวเหมือนมดกัด
ก็ระหว่างที่กำลังนั่งรอคิวเจาะเลือด สองก็นึกถึงพี่ไปพลางๆ
ทำให้เลือดลมสูบฉีดดีนักแล อิอิ (^_^)
พี่คะ ตอนที่สองกำลังนั่งรอเข้าห้องตรวจ
สองก็หยิบแฟ้มเวชระเบียนมาเปิดดู
เห็นลายมือพี่แล้วก็คิดถึงเหลือเกิน
สองเองไม่เคยสังเกตหรอกนะคะว่าลายมือพี่เป็นยังไง
เพราะตอนที่พี่เขียน สองมองพี่ ไม่ได้มองที่มือ
แต่ที่สองจำได้ว่าเป็นลายมือพี่ ก็เพราะสองจำวันที่ได้
เอ.. ใหนดูสิ เขียนตัวหนังสือกลมๆ น่ารักจังเลย (>.<)
ว่าแต่เป็นแบบนี้ดีแน่แล้วเหรอคะพี่ ต่อไปพี่อาจจะเป็นอาจารย์หมอก็ได้นะคะ
ตัวหนังสือกลมๆ แอ๊บแบ้วแบบนี้ จะไม่น่ารักเกินไปหน่อยเหรอคะ (=^_^=)
สองยิ่งมองก็ยิ่งคิดถึงเจ้าของลายมือ ถ้าได้เจออีกสักครั้งคงจะดีไม่น้อย
พอคิดมาถึงตรงนี้ สองก็เหมือนจะร้องไห้
เฮ้อ..
นัดงวดหน้าสองต้องไปต่อใบส่งตัว
กำลังคิดว่าจะย้ายมารักษาที่ รพ. แถวๆ บ้านนี่ดีรึเปล่า
รพ.ก ไกลก็จริง แต่ก็เดินทางไม่ลำบากเลย นั่งรถต่อเดียวถึง
แต่......
แต่ไป รพ.ก ทีไร สองจะกลับมาบ้านด้วยอาการซึมเศร้าเสมอ
ไม่ใช่ไม่ดีนะคะพี่ ได้ไปเห็นตัวหนังสือกลมๆ ของพี่สองก็ชื่นใจม๊ากมาก
สองเพียงแต่หัวใจไม่เข้มแข็งพอ
เฮ้อ.อ.อ. เป็นแบบนี้ทุกทีเลยสินะ เวลาที่ต้องไปต่อใบส่งตัว
ถ้าหมอนัดอย่างนี้ไปเรื่อยๆ นัดครั้งละ 2 เดือน
ปีนึงก็มีวันที่ต้องไปหาหมอ 6 วัน
12 เดือน ต่อ 6 วันก็ไม่น้อย
แต่ถ้าคิดเป็น 365 ถึง 366 ต่อ 6 วัน ก็......
ก็ช่างยาวนานเหลือเกิน. 
อิอิ
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [
คิดมาก ไม่สบายใจเรื่องอะไรเหรอ
มีอะไรก็บอกสองได้นะ ถ้าพอจะช่วยได้สองไม่เกี่ยงเลย
ถ้าจำไม่ผิดเพื่อนจะเดินทางกลับวันเสาร์นี้ใช่มั้ย
จะว่าไปวันหยุดที่ว่ายาวๆ พอเอาเข้าจริงๆ ก็แป๊บเดียวเองเนอะ
สองขอบคุณเพื่อนมาก วันหยุดแท้ๆ ก็ยังลุกมานั่งเปิดเมลอ่านอีกเนอะ
จริงๆ แล้วตั้งใจอยากจะเขียนบ่นๆ ระบายเท่านั้น
เป็นคำถามที่เหมือนไม่ต้องการคำตอบมั้ง
นี่ถ้ารู้ก่อนว่าเพื่อนมีเรื่องต้องคิดก็คงยังไม่ส่งไป
ขอโทษนะจ๊ะ
เพื่อนเป็นยังไงบ้างวันนี้ ที่บ้านอากาศเป็นยังไงบ้าง
ที่นี่ร้อนมั่กมาก
แง่มๆ เพื่อนหมํ้าๆ มื้อเที่ยงรึยัง วันนี้สองกินม่ามาอ่ะ แหะๆ
เอาไว้มื้อเย็นค่อยหาอะไรที่มีประโยชน์กิน
เป็นห่วงเพื่อนมากเลยน้า ยังไงมีอะไรก็เล่าสู่กันฟังได้ สองยังเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนเสมอนะ.
คิดถึงและเป็นห่วงเพื่อนเสมอ@สอง
ปล.เวลาไม่สบายใจ พอได้พูด(เขียน)ให้เพื่อนฟังแล้วก็ดีขึ้นเยอะเลย ขอบใจมากนะ.