พี่คะวันนี้ดัดแขนคงที่ค่ะ

ตอนเช้าค่อนข้างวุ่นวายนิดหน่อย ก็เลยต้องดัดแบบดิบ ๆ 

ดัดดิบก็คืิอ ดัดแบบไม่ประคบร้อนก่อนน่ะค่ะ เหอ ๆ

ทำแล้วก็ได้นึกถึงอารมณ์เก่า ๆ

ตอนนี้ .. ตอนที่สองกำลังเขียน Blog อยู่ ป่านนี้พี่ก็คงหลับไปแล้ว

วันนี้วันพุธแล้วสินะ สู้ ๆ นะคะพี่ แค่นึกสองก็เหนื่อยแทนละ

เรื่องตามหัวเรื่องวันนี้  พี่คะสองไม่ใช่โปรแกรมเมอร์  นะคะ

งานที่สองทำ สิ่งที่สองเป็น มันอธิบายค่อนข้างลำบาก

เดี๋ยวไว้เจอกัน ถ้าพี่ยังอยากจะรู้ สองค่อยบอกกับพี่ด้วยตัวเองดีกว่าเน๊อะ

จริง ๆ สองก็ว่าจะบอกพี่ตอนเจอกันเมื่อครั้งที่แล้ว แต่ก็ลืม เพราะกำลังตกใจอยู่

สองคิดว่าพี่คงจะจำผิดกับคนอื่นมั๊งคะ

แต่ไม่เป็นไรหรอกนะคะ เรื่องอะไรที่เราเข้าใจผิดกัน เราก็คุยกันได้นะ

พี่สงสัยอะไรก็ถามสองได้นะคะ เราจะได้ไม่มีเรื่องแคลงใจกันนะ

สำหรับพี่แล้ว สองไม่มีความลับกับพี่หรอกค่ะ และก็จะไม่โกหกด้วย ^^

คืนนี้ว่าลงประโยคที่เคยคุยกันน่ารัก ๆ แต่ไม่ไหวแล้วค่ะ ง๊วง ง่วง

คืนนี้เอาไป 1 ประโยคก่อนก็แล้วกันนะคะ

อ้อ .. แล้วก็เปลื่ยนคำที่สองเรียกพี่ว่า --- เป็น พี่คะ แทนนะคะ

แล้วก็คำแทนตัวว่าสอง แทนหนู นะคะ

สอง : พี่น่ะ ก็ดีทุกอย่างนะคะ เสียอย่างเดียว ชอบหลอกสอง ว่าทำได้ดีแล้ว

พี่เค้า : แล้วจะให้พูดยังไง จะให้บอกว่า ใช้ไม่ได้ แย่มาก แบบนี่เหรอ

สอง : (คิดในใจ) จะเปรี้ยวไปทำไมเนี่ย คนกำลังเจ็บ ก็หาเรื่องชวนคุย ดั๊น มาเปรี้ยวใส่เราซะงั้น ชิ..

หลังจากดัดเสร็จ นึกขึ้นได้ ว่าเมื่อเช้า ป้าต้อยที่อยู่เตียงข้าง ๆ กัน

คุณหมอที่เป็นเจ้าของไข้ของป้า มาดูป้า ได้ยินเค้าชมป้าด้วย ว่าทำได้ดีแล้ว

อืม .. ลองถามพี่ดูบ้างดีกว่า เผื่อพี่เค้าบอกว่าดี เราก็จะได้มีกำลังใจ

สอง : พี่คะเดี๋ยวก่อนค่ะ เออ .. ดัดแขนวันนี้ ถ้าคะแนนเต็ม 10 พี่จะให้สองสักเท่าไหร่คะ ?

พี่เค้ากำลังจะเดินไป ก็หยุด แล้วหันกลับมา ยิ้ม แล้วก็พูดว่า

พี่เค้า : เราน่ะ พี่ให้เต็ม 100 คะแนน ตั้งแต่ได้ยินเสียงเราร้องแล้ว

พูดจบแล้วก็เดินอมยิ้มจากไป ..

อ่านะ เรารึก็ถามดี ๆ ดูสิมาล้อกันได้

แต่ก็น่ารักดีนะคะ

สองชอบมองเวลาพี่ยิ้ม หรือ อมยิ้ม ดูแล้วมันสดใสดีค่ะ

คืนนี้พอแค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อที่เหลือละกันนะ

คิดถึงพี่นะคะ พี่ทำงานหนัก ก็รักษาสุขภาพด้วยนะ พักผ่อนบ้างนะคะ

ฝันดีนะคะพี่.