ฉันทำทุกอย่างไปหมดแล้ว เพื่อที่จะได้เข้าใจเธอ แต่ความจริงที่วันนี้เจอ คือเธอก็ยังจะห่างฉันไปทุกที.
ถึง
อลิซาเบทจังวันนี้หัวใจสองห่อเหี่ยวมากเลย
อลิซาเบทจัง รู้สึกแย๊ แย่ กับตัวเอง
แต่ก็มีเรื่องดี ๆ ที่สองนึกขึ้นมาได้
นั่นก็คือ ต่อจากนี้ไป สองจะเขียนถึงพี่คะได้แบบไม่มีกั๊กอีกแล้ว
ไม่ต้องกลัวว่าพี่คะจะมาอ่านเจอ
ไม่ต้องกลัวว่าเมื่อพี่คะได้อ่านแล้ว จะรู้สึกยังไง
ไม่ต้องกลัวว่าถ้าพี่คะได้มาอ่านบล๊อกที่สองเขียน แล้วหลังจากนั้นถ้าได้เจอกัน จะมองหน้ากันไม่ติด
ไม่ต้องกลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว
"พี่คะ สองน่ะแอบรักพี่นะ" ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า สะใจ
ในที่สุดก็ได้พูดประโยคนี้สักที
อลิซาเบทจัง สองรู้สึกโล่งใจในส่วนของเรื่องนี้ได้อย่างน่าประหลาด
อลิซาเบทจัง อีกเดี๋ยวเดียวก็วันพุธละ เร็วจังเลย
บอกตามตรงเลยนะ สองน่ะไม่อยากให้วันนั้นมาถึงเลย
ไม่อยากจะไปที่นั่นอีกแล้ว
อลิซาเบทจัง คิดดูสิ สองจะต้องไปเจอกับสภาพเดิม ๆ บรรยากาศเดิม ๆ
เนี่ยแค่คิดก็ปวดใจแล้ว เฮ้ออ... เวรกรรม
(T-T) อลิซาเบทจัง หลังจากที่สองฝากกระดาษแผ่นนั้นไปให้พี่คะ นับมาจนถึงวันนี้
วันที่สองได้รับรู้แล้วว่า สิ่งที่สองบอกพี่คะผลออกมาเป็นลบ พี่คะจะไม่อะไรกับสองอีกแล้ว
แน่นอนว่าสองเสียใจมาก แต่ก็นะ
ถ้าจะย้อนถามสองว่า แล้วสองอยากจะได้อะไรจากการกระทำของตัวเองในครั้งนี้
สองก็บอกไม่ได้เหมือนกัน ไม่รู้สินะ
อลิซาเบทจัง แต่สิ่งที่สองบอกได้ก็คือ สองไม่เคยคิดหวังว่าจะได้ความรักแบบคนรักเลย
นั่นก็เพราะสองรู้มาตั้งแต่แรกแล้ว ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่พี่คะจะคิด
บางทีนะ สองก็คิดว่า ถ้าพี่คะได้อ่านแล้ว ก็น่าจะเม้นท์บอกกันบ้างว่าได้อ่านแล้ว
สองน่ะ อดที่จะน้อยใจไม่ได้เลยจริง ๆ นะ
แต่ก็ไม่แปลกหรอกนะ
อลิซาเบทจัง ที่เขาจะไม่แคร์ความรู้สึกของสอง
อลิซาเบทจัง พี่คะไม่ผิดหรอกนะที่ทำแบบนั้น คิดแบบนั้น
สองว่ามันผิดที่สองเองแหละ ที่ไม่ยอมเข้าใจ ไม่ยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น
พี่คะ .. ยังคิดถึงพี่เสมอนะคะ.
คำพูดก็พูดไปหมดแล้ว แต่ก็ดูจะเหมือนแค่ผ่านเลย
เธอก็ยังคงทำเหมือนเคย และเดินจากไปเฉย ๆ เหมือนทุกที.
Free TextEditor
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก้ออย่าท้อนะ
พี่เอาใจช่วยนะ