ขอกอด ...... ((>_<))
อากาศเย็นพัดพาเข้ามาทักทาย
สงบดีสองเราในวันสดใส
กับดวงตาที่มองด้วยความจริงใจ
กับแววตาที่ทำให้ฉันอ่อนไหว
ช่วงเวลาที่ดี..
ที่ฉันรออยู่มาแสนนาน
ช่วงเวลาอย่างนี้..
ฉันชอบแบบนี้.
พี่คะ
วันนี้สองปวดแขนจังเลย
วันนี้สองก็ไม่ได้ทำอะไรที่ต่างไปจากวันอื่น ๆ เลยนะคะ
ตอนนอนก็ใส่เฝือกนอนทุกคืน กลางวันก็ดัดแขนตลอด
เฮ้ออ..เป็นเพราะอะไรกันนะ กลุ้มใจจัง
แล้วอาทิตย์หน้าก็จะถึงวันที่หมอนัดแล้ว
สองน่ะดีใจมาก ๆๆ เลยนะคะที่จะได้เจอพี่ แต่พอมองดูแขนตัวเองแล้ว
เหอ ๆ ถ้าทำได้แค่นี้ สองว่าสองต้องโดนอาจารย์หมอดุแน่ ๆ เลย แค่คิดก็สยองละ
เนี่ยแหละน้าา ถ้ามีแฟนเป็นหมอ ก็คงไม่ต้องมานั่งกลุ้มอยู่แบบนี้หรอก. อิอิ (เนียน ๆ กันไป)
รายงานความคืบหน้า ดัดแขนวันนี้คงที่ค่ะ.
ถึงสองจะไม่ได้อัพBlogทุกวัน
แต่สองก็คิดถึงพี่อยู่ตลอดเลยนะคะ
อารมณ์เหมือนเวลาที่เราหายใจ
ไม่เว้นแม้แต่ตอนนอนหลับ ร่างกายก็ยังคงหายใจเข้าออกอยู่ตลอดเวลา
พี่เป็นยังไงบ้างคะวันนี้ คงจะเหนื่อยมาก
สู้ ๆ นะคะพี่ สองจะคอยส่งกำลังใจไปให้
พี่คะ สองขอถามอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ?
สัญญาเลยนะคะ ว่าจะเก็บไว้เป็นความลับ รู้กันแค่เรา 2 คนเท่านั้น (^_^)
พี่ยังจำวันที่สองเข้าห้องผ่าตัดเพื่อไปดัดแขนได้มั๊ยคะ วันนั้นแหละค่ะ
ตอนนั้นก็มากันเกือบครบละ รออาจารย์หมอมา
สองก็นอนรออยู่บนเตียงผ่าตัด
มีคุณหมอผู้หญิงเอาอะไรสักอย่างมาแปะ ๆ ตามตัว
ไอ้ที่มันเป็นแบน ๆ มีสายยาว ๆ นั่นแหละค่ะ
สองตื่นเต้นมากเลย กลัวด้วย เกิดมาก็เพิ่งจะเคยเข้าห้องผ่าตัดครั้งนี้ครั้งแรก
สองนอนมองไปรอบ ๆ ห้องผ่าตัดบรรยากาศเหมือนในหนังเลยค่ะพี่
พี่ก็มาละ อืม..จะว่าไป ชุดนี้พี่ใส่แล้วก็ไม่เลวนะคะ
ถึงจะมองเห็นแค่ตา ก็ยังน่าร๊ากกกกกก อิอิ
รอแป๊บเดียวอาจารย์หมอก็มา แล้วตอนก่อนจะเริ่มลงมือ ก่อนที่สองจะดมยา
สองเห็นว่าต้องมีพูดอะไรสักอย่างก่อนเริ่ม ภาษาหมออ่ะนะ สองก็ฟังไม่ออกหรอกค่ะ
รู้แต่ว่าเป็นพี่ที่ต้องพูดประโยคนี้ สองเห็นพี่ยืนเหม่อ ๆ อยู่ จนอาจารย์หมอต้องเตือน
ไม่ได้หมายถึงว่าเตือนให้หยุดมองสองนคะ แต่สองหมายถึงเตือนให้พูดประโยคที่ว่าน่ะ
มาคิด ๆ ดูตอนนี้ พี่เนี่ยน่ารักจริง ๆ เชียว (^_^)
คำถามก็คือ..
ตกลงว่าพี่ยืนหลับใน หรือว่ากำลังยืนคิดอะไรอยู่
แล้วที่พี่เหม่อ พี่มองอะไรอยู่
ถ้ามอง มองสองรึเปล่า แหม.. ก็สองไม่แน่ใจถึงได้ลองถามดู
เพราะสองก็มองพี่อยู่ตลอดเลยนะคะ อิอิ
ถ้าสิ่งที่พี่ตอบสอง จะเป็นประมาณว่า "พี่ก็มองเราอยู่นั่นแหละ"
สองคงจะดีใจตายเลย (หยุดเลยนะคะพี่ อย่ามาจิกตามองสองแบบนั้น จะน่ารักเกินไปแล้ว)
พี่คะสองอยากรู้จังเลย ว่าพี่คิดกับสอง รู้สึกกับสองยังไง
เมื่อกี้นี้สองได้คุยกับน้อง สองก็ถามคำถามเดิม ที่เคยถามน้องไปแล้วว่า..
- ตั้งเดือนนึง ป่านนี้เค้าลืมพี่ไปแล้วมั้งเดียว
- ไม่หรอกพี่ คนอะไรเขาจะลืมกันได้ง่าย ๆ แบบนั้น
สองภาวนาให้สิ่งที่น้องบอกกับสอง เป็นความจริง
ตอนนี้ที่สองป๊อด ก็เพราะสองไม่แน่ใจค่ะ ว่าพี่คิดยังไง
พี่คะ พี่ก็รู้ว่าหมอนัดสองอาทิตย์หน้า (จะไม่รู้ได้ยังไงก็พี่เขียนใบนัดเอง )
สองไม่ได้จะว่าอะไรพี่นะคะ
สองแค่กำลังจะบอกพี่ว่า
ถ้าพี่พอจะจำสองได้ เวลาเจอหน้ากันก็ยิ้มทักสองบ้างนะคะ
สองก็จะคอยมอง แล้วยิ้มทักพี่เหมือนกัน
แต่สองว่านะ พี่คงจะยุ่งมากจนไม่ได้จำสองหรอก
แต่สองก็เข้าใจพี่ดีนะคะในข้อนี้
วัน ๆ พี่ต้องเจอคนไข้มากมาย ใหนจะเรื่องเรียนอีก
ถ้าพี่จำสองได้เนี่ย ก็แปลกมากละ (นั่น..จิกตาอีกแล้ว)
สองอยากให้เวลาเดินช้า ๆ ตอนที่สองได้เจอพี่
แค่คิดว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะได้เห็นหน้าพี่
สองก็ไม่อยากจะคิดอะไรต่อแล้วค่ะ
พี่คะวันนี้แค่นี้ก่อนนะ
ฝันดีนะคะพี่
อีกไม่กี่วันก็จะได้พบกันแล้ว
พี่ช่วยส่งกำลังใจให้สอง มีความกล้าที่จะบอกพี่ด้วยนะคะ.
ปล. ขอบคุณเพื่อน ๆ ชาวBlogGangทุกคนที่คอยให้กำลังใจ
คุณตาโต (ฺBlogคุณตาโตวันนี้ สองอ่านแล้วก็โมโหแทนจริง ๆ)
กำลังใจที่คุณตาโต แวะเอามาส่งให้อยู่เสมอ
ขอขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะ
แต่สองยังไม่ใช้ตอนนี้หรอกนะคะ จะขอเก็บไว้ใช้วันพุธหน้า
ตอนนี้ก็ขอเอาแช่ตู้เย็นไว้ก่อนค่ะ.(^_^)
แค่เธอกอดฉัน กอดไว้ให้นานๆ ทุกวินาทีช่างอ่อนหวาน.........................